Η πιθανότητα μιας ένοπλης σύρραξης μεταξύ του Ισραήλ και της
Χεζμπολάχ αυξάνεται. Πιθανές νέες συγκρούσεις θα ήταν καταστροφικές για όλους
τους εμπλεκόμενους, για αυτό και οι ΗΠΑ με τους συμμάχους τους πρέπει να
δράσουν τώρα ώστε να μην ξεφύγουν τα γεγονότα από τον έλεγχο. Οι ενεργειακοί
όμιλοι θεωρούν ότι μεγάλα αποθέματα πετρελαίου και αερίου ενδέχεται να
βρίσκονται εκτός των ακτών του Ισραήλ και του Λιβάνου. Τα θαλάσσια σύνορα των
δύο κρατών δεν έχουν καθορισθεί και το καθένα ισχυρίζεται ότι τα κοιτάσματα
βρίσκονται εντός της δικής του ΑΟΖ.
Η Χεζμπολάχ, η λιβανέζικη τρομοκρατική οργάνωση, μπορεί να
χρησιμοποιήσει τη διαμάχη αυτή ως δικαιολογία για να προκαλέσει μια σύγκρουση
και να επιβεβαιώσει πως είναι η μοναδική αραβική οντότητα με τη θέληση και τη
δυνατότητα να αντιμετωπίσει το Ισραήλ.
Σε ομιλία του στις 26 Ιουλίου, ο ηγέτης της Χεζμπολάχ, Χασάν
Νασράλαχ, προειδοποίησε το Ισραήλ να μην «κλέψει» τους φυσικούς πόρους του
Λιβάνου. Παράλληλα, το Ισραήλ είναι αποφασισμένο να προστατεύσει τα κοιτάσματα
αερίου.
Η Χεζμπολάχ ιδρύθηκε το 1982 από τις υπηρεσίες πληροφοριών
του Ιράν και της Συρίας ώστε να δράσει ως πρόσθετη δύναμη απέναντι στο Ισραήλ
και τις ΗΠΑ, καθώς και για να εκπροσωπεί την τότε μειονότητα των Σιιτών στο
Λίβανο. Στη Δύση, είναι γνωστή κυρίως για τις επιθέσεις στους στρατώνες των ΗΠΑ
και της Γαλλίας στη Βυρητό, τον Οκτώβριο του 1983, για την απαγωγή Αμερικανών
και Ευρωπαίων στη δεκαετία του 1980 και για την επίθεση σε εβραϊκή κοινότητα
της Αργεντινής το 1994.
Είναι επίσης το μεγαλύτερο κόμμα στην λιβενέζικη κυβέρνηση
συνασπισμού, δίνοντας έτσι στους Σιίτες σημαντική πολιτική ισχύ. Περιφερειακά,
η Χεζμπολάχ έχει αντιμετωπιστεί, ακόμα και από μη Σιίτες, ως η αντίσταση κατά
του Ισραήλ. Η δημοτικότητά της εκτινάχτηκε το 2000, όταν το στρατιωτικό της
σκέλος ανάγκασε το Ισραήλ να δώσει τέλος στην 18ετή κατοχή τμημάτων του νοτίου
Λιβάνου, αλλά και το 2006, όταν πολέμησε με το Ισραήλ για αρκετούς μήνες. Αυτά
έδωσαν στην Χεζμπολάχ μια στρατιωτική φήμη μοναδική για τα δεδομένα των
αραβικών στρατών.
Η Χεζμπολάχ όμως έχει λόγους να ανησυχεί. Σχεδόν όλα τα
ανεπτυγμένα της όπλα, ανάμεσά τους και οι πύραυλοι μέσου και μεγάλου
βεληνεκούς, έρχονται στον Λίβανο μέσω της Συρίας. Η Χεζμπολάχ διατηρεί στενές
σχέσεις με τον Σύριο πρόεδρο, Μπασάρ αλ-Ασάντ. Αν και οι εκπρόσωποι της
οργάνωσης αρνήθηκαν ότι βοήθησε τις υπηρεσίες ασφαλείας της Συρίας να
καταπνίξει τους αντιπάλους του Ασάντ, ορισμένοι αντικαθεστωτικοί έκαψαν τις
σημαίες της κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων στη χώρα.
Οι δεσμοί της Χεζμπολάχ με τον Ασάντ την υποβαθμίζουν στα
μάτια των νεαρών Αράβων, οι οποίοι ηγούνται της Αραβικής Άνοιξης και
προηγουμένως θαύμαζαν την προθυμία της οργάνωσης να «τα βάλει» με τις ΗΠΑ και
το Ισραήλ. Η πτώση του Ασάντ θα ήταν καταστροφική για την Χεζμπολάχ, ιδίως αν
σε μια νέα συριακή κυβέρνηση κυριαρχούσε η αντι-σιιτική Μουσουλμανική
Αδελφότητα.
Η Χεζμπολάχ είναι επίσης θύμα της ίδιας της επιτυχίας της. Με
το Ισραήλ πλέον εκτός των περιοχών του Λιβάνου, δεν υπάρχει κάποιο πεδίο
αντίστασης και αρκετοί Λιβανέζοι ρωτούν γιατί η Χεζμπολάχ δεν αφοπλίζεται.
Παράλληλα, οι Σιίτες απολαμβάνουν μεγαλύτερης πολιτικής επιρροής και ευμάρειας
και συνεπώς έχουν να χάσουν πολλά αν η Χεζμπολάχ προκαλέσει μια σύγκρουση με το
Ισραήλ ή τις άλλες ομάδες του Λιβάνου.
Σαν να μη φτάνουν αυτά, το ειδικό δικαστήριο του ΟΗΕ για τον
Λίβανο, το οποίο εξέτασε την δολοφονία του πρωθυπουργού Ραφίκ Χαρίρι το 2005,
κατηγόρησε τέσσερα μέλη της Χεζμπολάχ. Η τρομοκρατική οργάνωση αρνήθηκε να
συνεργαστεί και δεν επέτρεψε στη λιβανέζικη κυβέρνηση να βοηθήσει με τις
έρευνες. Το επόμενο βήμα του δικαστηρίου ίσως είναι η δίκη των υπόπτων εν
απουσία τους, ώστε να γίνει γνωστός δημόσια ο ρόλος της Χεζμπολάχ και η σχέση
της με τις υπηρεσίες πληροφοριών της Συρίας.
Υπό τις συνθήκες αυτές, η Χεζμπολάχ ίσως συμπεράνει ότι μια
σύγκρουση με το Ισραήλ είναι ο τέλειος τρόπος για να στραφεί αλλού η προσοχή
και όχι στις σχέσεις της με τον Ασάντ ή στη δολοφονία του Χαρίρι. Η ένταση με
το Ισραήλ θα εξυπηρετήσει όμως και τα συμφέροντα του Ασάντ, κατευθύνοντας τη
διεθνή κοινή γνώμη μακριά από τη Συρία. Ορισμένοι πολιτικοί στο Ισραήλ ίσως
δουν ένα νέο γύρο αντιπαράθεσης με την Χεζμπολάχ ως τον τρόπο για να ανακτήσουν
όσα έχασαν στον πόλεμο του 2006. Ακόμα όμως και αν οι δύο πλευρές δεν θέλουν να
πολεμήσουν, εξακολουθεί να υπάρχει η πιθανότητα κλιμάκωσης.
Το τελευταίο που θέλουν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους είναι
ακόμη μια κρίση που θα ενισχύσει την Χεζμπολάχ και τους πατρόνες της στη Συρία
και το Ιράν, αποσταθεροποιώντας ταυτόχρονα τη Μέση Ανατολή. Ο ΟΗΕ εξετάζει τα
επιχειρήματα της κάθε πλευράς όσον αφορά τα θαλάσσια σύνορα και θα μεσολαβήσει
για τη διευθέτησή τους, η οποία καλό θα είναι να είναι γρήγορη.
Υπάρχει και ένας αριθμός από άλλες επιλογές. Αν και οι ΗΠΑ
και οι Ευρωπαίοι δεν διαθέτουν σημαντική επιρροή στην Χεζμπολάχ, θα πρέπει να
προτρέψουν αυτούς που την έχουν, όπως την Τουρκία, να την προειδοποιήσουν ώστε
να μην πολεμήσει με το Ισραήλ. Οι δυτικοί θα πρέπει επίσης να γνωστοποιήσουν
στον Λίβανο και στους Σιίτες ότι θα χάσουν πολλά σε μια πιθανή κρίση. Τέλος, οι
ΗΠΑ θα πρέπει να αποθαρρύνουν το Ισραήλ από το να πέσει στην παγίδα της
Χεζμπολάχ, αντιδρώντας υπερβολικά σε πιθανή πρόκληση.
Κατανοούμε γιατί ο πρόεδρος Ομπάμα και οι Ευρωπαίοι δεν
επιθυμούν να αναμιχθούν στο Λίβανο, αλλά λίγη προληπτική διπλωματία θα άξιζε
τον κόπο.