Ι.
Η εκ μέρους
της κυβέρνησης διαχείριση του εθνικού μας χρέους υπήρξε ολέθρια. Εξαπολύθηκε
βάναυση επίθεση κατά του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας. Οι τράπεζες φορτώθηκαν
με ομόλογα του δημοσίου. Οι επιχειρήσεις -εν γένει- φορολογήθηκαν ανηλεώς. Ο
ιδιωτικός πλούτος φυλλορροεί.
Κατά
μάζες οι ελληνικές επιχειρήσεις
μετεγκαθίστανται στις γειτονικές χώρες. Και κατ΄ εξοχήν στις Βουλγαρία, Αλβανία,
Σκόπια, Κύπρο, Τουρκία κ.ά. Οι προικισμένοι νέοι αναζητούν εργασία στην
αλλοδαπή. Και οι εύποροι, εδώ, κάτοικοι αναζητούν προστασία του πλούτου τους
εκτός επικράτειας. Όλοι πράττουν άριστα. Οι ασφαλισμένες στην αλλοδαπή ηθικές
και υλικές δυνάμεις θα συμβάλουν στην ανασυγκρότηση του τόπου οψέποτε έλθει η
άγια εκείνη ώρα.
ΙΙ.
Το δίλημμα
είναι εκ των πραγμάτων τεθειμένο. Θα σωθεί είτε ο ιδιωτικός τομέας είτε ο
δημόσιος. Και οι δύο, υπό τις κρατούσες αντιλήψεις (ήδη και συνθήκες),
αποκλείεται. Αλλά για να σωθεί ό,τι ακόμη διατηρείται από τον ιδιωτικό τομέα
απαιτείται: Άμεση κατάργηση όλων των επιδοτήσεων. Η Ελλάς μπορεί να ζήσει χωρίς
τραίνα και επιδοτούμενα δρομολόγια πλοίων, επιδοτούμενο θέατρο και κινηματογράφο
και Μ.Κ.Ο. παντός είδους.
Απαιτείται
άμεση κατάργηση όλων των ειδικών κ.λπ. συμβούλων του πρωθυπουργού και των
υπουργών. Απαιτείται περιορισμός των απολαβών των βουλευτών στο 10% των πράγματι
σήμερα καταβαλλομένων. Το όμοιο απαιτείται και για τις δαπάνες της
Βουλής.
Εάν
η Ελλάς σωθεί ο όλος δημόσιος τομέας
θ΄ ανασχεδιασθεί. Εάν η Ελλάς χαθεί (όπερ, ήδη, άκρως πιθανόν) το μικρότερο κακό
θα είναι οι προτεινόμενες καταργήσεις και περικοπές.
ΙΙΙ.
Η χώρα
δεν μπορεί να συνεχίσει να κινείται με έλλειμμα μηνιαίο που υπερβαίνει τα 2,5
δις ευρώ. Είναι αφελές το υποστηριζόμενο ότι την λύση στο πρόβλημα θα δώσει το
ευρώ-ομόλογο. Η αποδοχή του σημαίνει μεταφορά πόρων από την Γερμανία –κυρίως-
στην νότια Ευρώπη, μάλιστα δε (και) στην Ελλάδα. Αλλ΄ η Γερμανία δεν θα εγγυηθεί
την λειτουργία αυτού που δεν ελέγχει. Δηλαδή την αποδοτικότητα της οικονομίας
της χώρας μας. Ούτε, κατά μείζονα λόγο, θα χρηματοδοτήσει δαπάνες που αρνείται
στους υπηκόους της. Φερ΄ ειπείν την συνταξιοδότηση των Ελλήνων νωρίτερα από
εκείνη των Γερμανών. Ούτε θα δεχθεί διαβάθμιση βαρέων επαγγελμάτων στην Ελλάδα,
για απασχολήσεις που δεν συνιστούν (και) στην Γερμανία βαρέα
επαγγέλματα.
IV.
Το ευρώ-ομόλογο προϋποθέτει
πολιτική σύγκληση. Ομογενοποίηση της δημοσιονομικής λειτουργίας όλων των κρατών
μελών. Προϋποθέτει, κοντολογίς, ανάδειξη «Ηνωμένων Πολιτειών Ευρώπης». Γι΄ αυτήν
την πολιτειακή οργάνωση αποτελεί μέτρο αναφοράς η αποτελεσματικότητα των
αγγλικών αρχών στην πάταξη της εκεί πρόσφατης έκρηξης της αναρχίας. Για τις
ελληνικές υπηρεσίες είναι αδιανόητη αντίστοιχη οργανική ετοιμότητα. Θα είναι,
ασφαλώς, σωτήριο για την Ελλάδα να βρεθεί εντεταγμένη σε τέτοιο συνασπισμό. Αλλά
το ζήτημα, σήμερα, είναι άκρως πρόωρο.
V.
Όπως
εξελίσσονται τα πράγματα, κοντά είναι η ώρα που οι επιθεωρητές της «τρόικα» θα
φύγουν και δεν θα επιστρέψουν. Μέχρι σήμερα έχουμε εξαπατήσει την Ευρώπη βαριά
και κατ΄ επανάληψη. Και δη με την εμφάνιση των οικονομικών στοιχείων ένταξής μας
στο ευρώ. Με την επί έτη διατήρηση της αιμορραγίας στην Ολυμπιακή. Έχουμε (και)
καταδικασθεί και καθ΄ υποτροπήν για τις γεωργικές επιδοτήσεις. Τα όρια ανοχής
ουδέποτε είναι ανεξάντλητα.
Και
μόλις
αποχωρήσει η Ευρώπη η παγίως επιθετική Τουρκία, που διαρκώς παραβιάζει τον
εναέριο χώρο μας, θα επαναλάβει ό,τι έπραξε στην Κύπρο. Και η τουρκική θηριωδία,
διεθνώς, θα καταδικασθεί -όπως και στην περίπτωση της Κύπρου. Όλα τα ψηφίσματα
θα είναι υπέρ ημών, τουλάχιστον στην αρχή. Η δύναμις, όμως, και η επιβολή θα
υπηρετεί, αποκλειστικώς, τα συμφέροντα της Τουρκίας σε βάρος
μας.