Ιδιαίτερη
προσοχή χρειάζεται να δώσει η κυβέρνηση στον τρόπο υλοποίησης και στη
συγκεκριμένη μορφή που θα λάβει η συνεργασία με τους Γερμανούς για επενδύσεις
στον τομέα της ηλιακής ενέργειας. Αφενός πρέπει να διασφαλιστεί ότι η είσοδος
των Γερμανών δεν θα γίνει δίχως επαρκή ανταλλάγματα για την ελληνική πλευρά και
αφετέρου καλό θα είναι το όλο εγχείρημα να μην έχει την τύχη του
πολυδιαφημισμένου
fast-
track, το οποίο μέχρι στιγμής
έχει αποτύχει να υλοποιήσει μεγάλες επενδύσεις.
Σύμφωνα με την
γενικότερη συνεννόηση, η Ελλάδα θα κερδίσει υποτίθεται έσοδα από την πώληση στο
εξωτερικό της ηλεκτρικής ενέργειας που θα παράγουν τα φωτοβολταϊκά πάρκα. Αυτό
όμως δεν θα έπρεπε να είναι αρκετό για την κυβέρνηση, η οποία σύμφωνα με
πληροφορίες πιέζει ήδη ώστε να παράγεται μέρος του εξοπλισμού στη χώρα μας,
είτε από Έλληνες κατασκευαστές, είτε με τη φιλοξενία γερμανικών βιομηχανικών
μονάδων.
Κάτι τέτοιο θα
ήταν ευχής έργο, αφού θα τόνωνε την οικονομία περιοχών της ελληνικής
περιφέρειας μέσω της αληθινής παραγωγής και όχι με ψεύτικες λύσεις όπως αυτές
του παρελθόντος. Επίσης, η δημιουργία ελληνικής προστιθέμενης αξίας θα
μεταφραζόταν σε περισσότερα κέρδη και για το Δημόσιο. Το πρόβλημα όμως είναι
ότι η παροχή του εξοπλισμού είναι ο κατ’ εξοχήν τομέας στον οποίο ποντάρουν οι
Γερμανοί, για αυτό άλλωστε και πρότειναν το όλο σχέδιο. Συνεπώς, δεν υπάρχουν
περιθώρια να αναλάβουν ελληνικές εταιρείες μεγάλα τμήματα του εφοδιασμού και
ίσως είναι καλύτερο να αναζητήσει η κυβέρνηση τη λύση της δημιουργίας
βιομηχανικών μονάδων στο έδαφός μας από γερμανικούς ομίλους. Με τον τρόπο αυτό
και δουλειές θα δημιουργηθούν και θα διατηρήσουμε τα περισσότερα οφέλη σε
ρεαλιστικά πλαίσια.
Ακόμη ένας
τομέας στον οποίο χρειάζεται προσοχή είναι αυτός του ανταγωνισμού. Η κυβέρνηση
δεν θα έπρεπε να ενισχύσει ασύμμετρα τους γερμανικούς ομίλους, έτσι ώστε να
νιώθουν αδικημένοι οι υπόλοιποι επενδυτές. Κάτι τέτοιο θα έδινε το λάθος μήνυμα
στις εγχώριες και τις ξένες εταιρείες, με αρνητικά αποτελέσματα για τη
συνέχεια.Επίσης, σε καμία περίπτωση δεν
θα πρέπει να δοθούν στους γερμανικούς ομίλους άνισα προνόμια, όπως φθηνότερο
εργατικό κόστος, κάτι που φημολογείται πως συζητήθηκε κατά την επίσκεψη Κάπφερερ.
Τέλος, παρά την
πολιτική βούληση των δύο πλευρών, παραμονεύει ένας σημαντικός κίνδυνος για την
συνεργασία Ελλάδας-Γερμανίας. Δεν είναι άλλος από την διαβόητη ελληνική
γραφειοκρατία, η οποία πάντα βρίσκει τρόπο να παρεμποδίσει την υλοποίηση
σημαντικών επενδύσεων από το εξωτερικό και να εγκλωβίζει τους επενδυτές σε ένα
φαύλο κύκλο. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι το
fast-
track και το
Invest
in
Greece, τα οποία δεν έχουν
προσελκύσει το ενδιαφέρον που θα ήθελε η κυβέρνηση, παρά τις υποσχέσεις. Καλό
θα είναι η ελληνογερμανική συνεργασία να μην ακολουθήσει αυτή τη μοίρα και να
βρεθεί τρόπος να προωθηθεί σε εύλογο χρόνο.