Αν μείνουμε στο πεδίο των εντυπώσεων η διακοπή των συνομιλιών
Αθήνας-τρόικας προβάλλει σαν ένας σοβαρός παράγων περιπλοκής μιας ήδη
βεβαρημένης συγκυρίας στην Ευρωζώνη παρά τις εκατέρωθεν διαβεβαιώσεις
ότι επρόκειτο για μια συμπεφωνημένη ολιγοήμερη προσωρινή αναβολή.
Δίχως αμφιβολία την πλευρά αυτή θα αναδείξουν όσοι θέλουν να
τορπιλίσουν την απόφαση της 21/7 για ενίσχυση των αρμοδιοτήτων του
Προσωρινού Μηχανισμού EFSF και πολύ περισσότερο τη μετάβαση στην
οικονομική διακυβέρνηση με τον Σόιμπλε να προωθεί νέα Συνθήκη που θα
αντικαταστήσει τη Συμφωνία του Μάαστριχτ.
Το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι όμως σε καμιά περίπτωση η όποια
ελληνική απόκλιση από τα συμφωνηθέντα αλλά το διαφαινόμενο αδιέξοδο στη
δημοσιονομική κρίση της Ιταλίας.
Το εντυπωσιακό σε πρώτη ανάγνωση πρόγραμμα δραστικών δημοσιονομικών
περικοπών του Μπερλουσκόνι ύψους 45,5 δισ. ευρώ υπέστη στη συνέχεια
τροποποιήσεις ερμηνείες και παρερμηνείες με αποτέλεσμα να εξανεμισθεί το
μεγαλύτερο μέρος της αξιοπιστίας του στις αγορές. Πρόκειται για μια
σαφέστατη επιβεβαίωση της απόφασης του Καβαλιέρε να αποφύγει το υψηλό
πολιτικό κόστος που θα συνεπαγόταν η πραγματική εφαρμογή του νομοσχεδίου
περί περικοπών και συγχρόνως μια έμπρακτη διάψευση πρόσφατης δήλωσής
του ότι δεν θα διεκδικήσει και νέα πρωθυπουργική θητεία.
Ετσι μόνη θωράκιση της Ιταλίας απέναντι στην πίεση των αγορών που στα
μέσα Αυγούστου παρ' ολίγο να την οδηγήσουν σε κρίση δανεισμού δεν είναι
άλλη από την παράταση της μαζικής αγοράς των κρατικών της ομολόγων από
την ΕΚΤ, μια πιεστική δημόσια πλέον απαίτηση που προκάλεσε την επίσης
δημόσια αντίδραση Τρισέ: Το Σάββατο ο υπουργός Εξωτερικών της Ιταλίας
Φρατίνι δήλωσε ότι ελπίζει να συνεχίσει η ΕΚΤ να αγοράζει ιταλικά
ομόλογα, για να εισπράξει την απάντηση του Ευρωπαίου κεντρικού τραπεζίτη
ότι η Ρώμη πρέπει να πάρει γρήγορα μέτρα για να αποκαταστήσει την
εμπιστοσύνη των αγορών με τον επικεφαλής της ιταλικής διπλωματίας να
ανταπαντά ότι η χώρα του δεν ασκεί πίεση προς την ΕΚΤ.
Ετσι οι πρώτες εντυπώσεις περί αποφασιστικότητας του Μπερλουσκόνι
διαλύθηκαν μαζί με το τέλος των θερινών διακοπών, με την Ευρωζώνη να
βλέπει τη δυναμική της ιταλικής δημοσιονομικής κρίσης να ξεπερνά τη
σημερινή βούληση και δυνατότητά της για συνολική θωράκιση του κοινού
νομίσματος.
Οι πάντες γνωρίζουν πλέον ότι στην πρώτη αφορμή, όπως π.χ. η ανταρσία
των κυβερνητικών βουλευτών στις 29/9 όταν η Ομοσπονδιακή Βουλή της
Γερμανίας κληθεί να ψηφίσει τη συμφωνία της 21/7 η εμμονή της Φινλανδίας
στην παροχή εγγυήσεων και η πίεση των αγορών θα ασκηθεί κατά κύριο λόγο
προς την Ιταλία που έχει καταγραφεί ως ο πιο αδύναμος κρίκος από την
Ισπανία που βαδίζει προς πρόωρες εκλογές το Νοέμβριο με το θεωρούμενο ως
βέβαιο νικητή-ηγέτη της δεξιάς Ραχόι να υπόσχεται ένα πακέτο μέτρων-σοκ
για την αποκατάσταση των δημοσιονομικών ισορροπιών.
Η όποια ελληνική απόκλιση και δυσκολία υλοποίησης των συμφωνηθέντων
προσφέρεται για πολιτική εκμετάλλευση αλλά δεν συγκρίνεται με το
τεκτονικό σεισμό που θα προκαλέσει ενδεχόμενη κρίση δανεισμού της
Ιταλίας.
Το μέγεθος του δημοσίου χρέους της Ιταλίας - 1,9 τρισ. ευρώ- και οι
επερχόμενες βραχυπρόθεσμες ωριμάνσεις ιταλικών ομολόγων ξεπερνούν τις
σημερινές πολιτικές, θεσμικές αλλά και οικονομικές αντοχές της
Ευρωζώνης.
Η αβάστακτη ελαφρότητα του Καβαλιέρε αλλά και η απραξία Μέρκελ-Σαρκοζί
μας οδηγούν σε νέα ιταλική κρίση ή καλύτερα σε αδιέξοδο.
Ανοχύρωτη χώρα
Οι πάντες γνωρίζουν πλέον ότι στην πρώτη αφορμή, όπως π.χ. η ανταρσία
των κυβερνητικών βουλευτών στις 29/9 όταν η Ομοσπονδιακή Βουλή της
Γερμανίας κληθεί να ψηφίσει τη συμφωνία της 21/7 η εμμονή της Φινλανδίας
στην παροχή εγγυήσεων και η πίεση των αγορών θα ασκηθεί κατά κύριο λόγο
προς την Ιταλία που έχει καταγραφεί ως ο πιο αδύναμος κρίκος από την
Ισπανία που βαδίζει προς πρόωρες εκλογές το Νοέμβριο με το θεωρούμενο ως
βέβαιο νικητή-ηγέτη της δεξιάς Ραχόι να υπόσχεται ένα πακέτο μέτρων-σοκ
για την αποκατάσταση των δημοσιονομικών ισορροπιών.
(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 05/09/2011)