Μετά τη ΣΕΚΑΠ, έντονο ενδιαφέρον εκδηλώθηκε και για την εξαγορά της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης, στο πλαίσιο της πρώτης φάσης του διαγωνισμού για τη διάθεση του 82,33% που κατέχει η Αγροτική Τράπεζα στη βορειοελλαδίτικη εταιρεία.
Η βελτίωση των αποτελεσμάτων της ΕΒΖ, η οποία παραμένει όμως σε τροχιά ζημιών, οι καλές επιδόσεις των θυγατρικών στη Σερβία και η ανοδική πορεία της τιμής της ζάχαρης το τελευταίο διάστημα βοήθησαν στην προσέλκυση σοβαρών επενδυτών, ενώ οι τελευταίοι υπέβαλαν τους φακέλους γνωρίζοντας ότι η συγκεκριμένη εταιρεία είναι σε θέση με κατάλληλες κινήσεις υπό το νέο μάνατζμεντ να γίνει ανταγωνιστική και να επανέλθει στην κερδοφορία.
Οι γερμανικές Nordzucker και Suedzucker, η αγγλική ED & F Man, ένας Ελληνας επιχειρηματίας αλλά και ρώσοι επενδυτές συγκαταλέγονται μεταξύ των υποψήφιων μνηστήρων.
Βεβαίως, η επιτυχία ή όχι του διαγωνισμού θα κριθεί από την υποβολή δεσμευτικών προσφορών και από το ύψος αυτών. Σήμερα η κεφαλαιοποίηση της ΕΒΖ ανέρχεται σε 46 εκατ. ευρώ, όταν τα επενδυτικά ακίνητα της εταιρείας αποτιμώνται σε 28 εκατ. ευρώ και όλη η ακίνητη περιουσία της σε περισσότερα από 100 εκατ. ευρώ.
Ελλειμμα ανταγωνιστικότητας
Από την άλλη πλευρά, ο νέος ιδιοκτήτης θα κληθεί να αναλάβει βραχυπρόθεσμες δανειακές υποχρεώσεις 165 εκατ. ευρώ που θα βαρύνουν σημαντικά στην τελική διαμόρφωση του τιμήματος.
Η μετοχή της εταιρείας από 0,67 ευρώ στην αρχή του έτους βρίσκεται πλέον στα 1,21 ευρώ, σημειώνοντας άνοδο 80%, όταν την αντίστοιχη περίοδο ο Γενικός Δείκτης έχει καταγράψει απώλειες της τάξεως του 40%.
Σήμερα η ΕΒΖ παρουσιάζει έλλειμμα ανταγωνιστικότητας. Οι 158.000 τόνοι ζάχαρης που έχει δικαίωμα η εταιρεία να παράγει στην Ελλάδα θα μπορούσαν να βγαίνουν από ένα ή το πολύ δύο εργοστάσια και όχι από τρία που διαθέτει και υποχρεωτικά υπολειτουργούν.
Παράλληλα, ο αριθμός των μόνιμων υπαλλήλων στη μητρική εταιρεία, οι οποίοι σήμερα ανέρχονται σε 419, θεωρείται υπερβολικός για μια εταιρεία με εποχικό χαρακτήρα.
Οπως αναφέρουν οι αναλυτές, θα ήταν πιο συμφέρον για την εταιρεία να απασχολούσε περισσότερο εποχικό προσωπικό και να μείωνε τους μόνιμους υπαλλήλους. Τα τελευταία δύο χρόνια έχουν απομακρυνθεί από την εταιρεία 178 εργαζόμενοι.
Οι 49 μετατάχθηκαν σε άλλους φορείς του Δημοσίου, ενώ οι υπόλοιποι συνταξιοδοτήθηκαν. Επίσης, από 1ης Ιανουαρίου 2011 οι εργαζόμενοι της ΕΒΖ με απολαβές άνω των 1.800 ευρώ έχουν υποστεί μείωση των απολαβών τους κατά 10%
Οι ζημιές έπεσαν κάτω από τα 10 εκατ.
Προς το παρόν η ελλειμματική αγορά του προϊόντος ανέβασε τις τιμές πώλησης στα 800 ευρώ τον τόνο, δίνοντας μια «ανάσα» στην εταιρεία, καθώς τα τελευταία χρόνια πουλούσε κάτω του κόστους, επιχειρώντας να κάνει αγροτική πολιτική και δίνοντας επιδοτήσεις στους τευτλοπαραγωγούς.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η ΕΒΖ τη 12μηνη χρήση που έληξε στις 30.6.2011 μείωσε τις ζημιές κάτω από τα 10 εκατ. ευρώ, όταν την περυσινή χρήση το αρνητικό αποτέλεσμα ήταν 27 εκατ. ευρώ. Σημαντική συμβολή στην ανάκαμψη των μεγεθών της ΕΒΖ είχαν τα μεγέθη των δύο θυγατρικών στη Σερβία (Sajkaska, Crvenka), που έκλεισαν με σημαντικά υψηλότερη κερδοφορία σε σχέση με το 2010.
Στα θετικά της εταιρείας, τα οποία ενδεχομένως θα προσμετρήσουν στην οικονομική προσφορά των ενδιαφερομένων, είναι η καλή ποιότητα της ελληνικής ζάχαρης και οι σύγχρονες αποθηκευτικές εγκαταστάσεις (σιλό) στη Λάρισα, οι οποίες είναι κοντά στο λιμάνι του Βόλου.
Σύμφωνα με την πρόσκληση ενδιαφέροντος που δημοσίευσε η Αγροτική, οι υποψήφιοι στο δεύτερο στάδιο της διαδικασίας (μετά την εκδήλωση ενδιαφέροντος) θα διεξαγάγουν οικονομικό και νομικό έλεγχο στην ΕΒΖ και στο τρίτο στάδιο θα υποβάλουν δεσμευτικές προσφορές.
Ο υποψήφιος που τελικά θα επιλεγεί θα πρέπει μετά τη μεταβίβαση των μετοχών της Αγροτικής Τράπεζας να προβεί υποχρεωτικά σε δημόσια πρόταση για την αγορά των υπόλοιπων μετοχών της εταιρείας.
Η μεταρρύθμιση του 2006 στην παραγωγή «αποψίλωσε» την εταιρεία
Πώς χάθηκαν 100 εκετ. ευρώ
Το 2006 ήταν έτος-ορόσημο για την πορεία της εταιρείας που διατηρούσε το μονοπώλιο στην ελληνική αγορά και εμφάνιζε στις αρχές της δεκαετίας του 2000 υψηλή κερδοφορία που ξεπερνούσε τα 10 εκατ. ευρώ. Τότε η ΕΒΖ αποποιήθηκε αντί αποζημίωσης 77 εκατ. ευρώ το 50,01% της ποσόστωσης, το δικαίωμα δηλαδή στην παραγωγή ζάχαρης που είχε η κάθε χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης και από 317.500 τόνους ζάχαρης περιορίστηκε στην παραγωγή 158.702 τόνων. Επίσης, το 2006 η ΕΕ αποφάσισε να μειώσει την τιμή της ζάχαρης κατά 36% τα επόμενα τέσσερα χρόνια σε μια προσπάθεια να δοθεί «χώρος» για εισαγωγές του προϊόντος από χώρες της Αφρικής αλλά και από άλλες μη ανεπτυγμένες χώρες. Υστερα από αυτή την εξέλιξη η εταιρεία υποχρεώθηκε να κλείσει τα δύο ζαχαρουργεία σε Λάρισα και Ξάνθη και να μείνει με τα τρία εργοστάσια στο Πλατύ Ημαθίας, στις Σέρρες και στην Ορεστιάδα.
Μάλιστα προκήρυξε διαγωνισμό για τη μετατροπή των ζαχαρουργείων σε Λάρισα και Ξάνθη σε μονάδες παραγωγής βιοαιθανόλης. Παρά το ενδιαφέρον που εκδήλωσαν εννέα επιχειρηματικοί όμιλοι ο διαγωνισμός απέβη άκαρπος γιατί η ζήτηση για το συγκεκριμένο καύσιμο δεν ήταν εξασφαλισμένη, αφού θα απαιτούνται μετατροπές στα βενζινάδικα και στους κινητήρες των αυτοκινήτων. Παράλληλα όμως η ΕΒΖ «έχασε» 32 εκατ. ευρώ έξτρα αποζημίωση που θα δινόταν στην περίπτωση που τα δύο εργοστάσια θα παρήγαν προϊόντα που δεν υπάγονται στην Κοινή Οργάνωση Αγοράς για τη ζάχαρη. Βεβαίως και τα 77 εκατ. ευρώ που εισπράχθηκαν, εκ του αποτελέσματος προκύπτει ότι δεν αξιοποιήθηκαν κατάλληλα για την ενίσχυση της εταιρείας.
(από την εφημερίδα "Το Βήμα")