Αυτές τις κρίσιµες ώρες που περνάει ο τόπος απαιτούνται ψυχραιµία και
έντιµη και πλήρης ενηµέρωση του λαού, και όχι η παραπλάνηση και το
ψηφοθηρικό χάιδεµα από τα κόµµατα και τα καταστροφικά λαϊκίζοντα και
καλλιεργούντα µίσος και βία ηλεκτρονικά µέσα «ενηµέρωσης» (τηλεόραση
κυρίως, ραδιόφωνο και η νέα ανεξέλεγκτη και συνήθως ανώνυµη
παραπληροφόρηση από το ∆ιαδίκτυο). Αλλά πώς να επιτευχθεί αυτό, και
µάλιστα αµέσως και αποτελεσµατικά, όταν επί τρεις δεκαετίες,
πρωτοστατούντων του ΠΑΣΟΚ και της Αριστεράς, και µε τη συνενοχή και
ενίοτε πλειοδοσία (κυρίως σε διορισµούς και κρατικές σπατάλες) της
ηττοπαθούς και τρέµουσας το πολιτικό κόστος Κεντροδεξιάς, οδηγήθηκε η
χώρα στην προ των πυλών επίσηµη χρεοκοπία.
Παρά ταύτα και µολονότι προσετέθη αυτές τις ηµέρες και η εξ Ανατολών
απειλή, µε τον Ερντογάν να διακινδυνεύει ακόµη και πόλεµο µε το ΙΣραήλ,
και όχι µόνο, η ανάγκη εθνικής συσπείρωσης και συνεργασίας, όπως αυτή
που επετεύχθη από ωριµότερους και σοβαρότερους, όπως αποδεικνύεται,
λαούς στην Πορτογαλία, στην Ισπανία και στην Ιρλανδία, δεν αποτολµάται
ούτε και από την, όπως αποδεικνύεται, ανεπαρκή ως ανίκανη κυβέρνηση (µε
έναν Πρωθυπουργό που θυµίζει το του πατέρα του «Εγώ απλώς προεδρεύω»).
Ενώ ταυτόχρονα η εν µέρει δικαιωµένη στην αντικυβερνητική κριτική της
αλλά συνένοχη για το σηµερινό αδιέξοδο αξιωµατική αντιπολίτευση αρνείται
σύµπραξη (εκείνη θα έπρεπε πια να έχει την πρωτοβουλία), υποκύπτουσα
στη γοητεία της αναλήψεως της εξουσίας από τον φιλόδοξο αρχηγό της,
καθώς προηγείται στις σφυγµοµετρήσεις. Αλλά και από τον φόβο ότι αν
αναλάβουν την κυβερνητική συνευθύνη ΠΑΣΟΚ και Νέα ∆ηµοκρατία, τα κόµµατα
της Αριστεράς θα εισπράξουν σε ψήφους την απογοήτευση των ψηφοφόρων,
καθώς η αδίστακτη και δηµαγωγική προπαγάνδα τους κυριαρχεί στον τοµέα
της ενηµέρωσης και στα συνδικάτα, ενώ οι γνήσιες δηµοκρατικές δυνάµεις
περιδεείς δεν τολµούν να υπενθυµίσουν τι σηµαίνουν δικτατορία του
προλεταριάτου και υπαρκτός σοσιαλισµός (βουτηγµένος στο αίµα, στην
ανελευθερία και στην άγρια εκµετάλλευση του λαού από το µόνιµο,
µονοκοµµατικό και χωρίς ηθικές αναστολές και ανθρώπινες ευαισθησίες
σύστηµα, όπου εφαρµόστηκε). Η Νέα ∆ηµοκρατία, όπως και το ΠΑΣΟΚ, δεν θα
µπορεί µόνη να διασώσει µια χρεοκοπηµένη οικονοµία και ένα ανίκανο να
λειτουργήσει κράτος µε µια αντιπαραγωγική και εν πολλοίς διεφθαρµένη
δηµόσια διοίκηση και θρασείς και αδίστακτους συνδικαλιστές, που
λειτουργούν ως στρατός κατοχής της χώρας υπό καθεστώς µονιµότητας,
ατιµωρησίας και µε συµπεριφορά ιδιοκτήτη. Επιπλέον οι συνιστώντες την
τρόικα δεν µας πιστεύουν και δεν µας εµπιστεύονται πια. Και γι’ αυτό δεν
δέχονται να διαπραγµατευθούν και τα µνηµόνια µέσω των οποίων µάς
διασφαλίστηκε ο γενναιόδωρος δανεισµός τους. Συνεπώς και ο κ. Σαµαράς ως
πρωθυπουργός θα υποχρεωθεί είτε να εφαρµόσει τις νοµοθετηµένες
δεσµεύσεις µας είτε να γίνει ο µοιραίος πρωθυπουργός που θα υποχρεωθεί
να κηρύξει πτώχευση, να δεχθεί την έξοδο από την ευρωζώνη και την
επάνοδο στη δραχµή, µε όλα τα τραγικά συνεπακόλουθα. Ηδη ο
αντικαγκελάριος της Γερµανίας Ρέσλερ αναφέρθηκε στο ενδεχόµενο εξόδου
της Ελλάδας από την ευρωζώνη για να σωθεί το ευρώ.
∆υστυχώς, η σηµερινή κυβέρνηση µε τις καθυστερήσεις, τις παλινωδίες και
την προσήλωσή της στον κρατισµό και στην πελατειακή συναλλαγή µε τους
ψηφοφόρους και τις προνοµιούχες, διεφθαρµένες, φοροδιαφεύγουσες και
κοινωνικά κυριαρχούσες συντεχνίες δεν επιτρέπει αισιοδοξία εξόδου από το
σηµερινό αδιέξοδο, παρά τις µονότονα επαναλαµβανόµενες διαβεβαιώσεις,
που για µία ακόµη φορά ακούσαµε στη Θεσσαλονίκη, για να επακολουθήσει
µετά λίγες ώρες η νέα φορολόγηση του εύκολου θύµατος, των ακινήτων, υπό
καθεστώς πανικού για το ενδεχόµενο µη καταβολής της έκτης δόσεως και
συνεπώς αδυναµίας πληρωµής µισθών και συντάξεων. Κι όµως, µπορούµε και
πρέπει να αλλάξουµε αυτή την καταστροφική νοοτροπία, αφού η σωτηρία της
πατρίδας είναι η υπέρτατη επιταγή.
(από την εφημερίδα "ΤΟ ΒΗΜΑ", 18/09/2011)