Εισέρχεται η χώρα, σταδιακά πλην όμως αμετάκλητα, σε φάση ελεγχομένης χρεοκοπίας, όπως προβλέπει το «σχέδιο Β» της Γερμανίας της κ. Αγκελα Μέρκελ, αφού η κυβέρνηση του κ. Γιώργου Παπανδρέου, ύστερα από έναν κύκλο ερασιτεχνισμών τής πλέον θλιβερής μορφής, εισήγαγε Μνημόνιο αναντίστοιχο προς τις ανάγκες της πραγματικής οικονομίας, και απεδείχθη ανίκανη να εφαρμόσει τελικώς στην πράξη.
Η Ελλάς ακολουθεί απλώς τη φορά των γεγονότων και η κυβέρνηση εναρμονίζει τη συμπεριφορά της με αποφάσεις της κ. Μέρκελ, πρώτιστος στόχος της οποίας είναι η διάσωση του ευρώ και των κρατών που ανήκουν στο κοινό νόμισμα της Ευρώπης. Εάν αυτό παρεμπιπτόντως οδηγήσει και στη σωτηρία της Ελλάδος θα κριθεί σε ένα ικανό βάθος χρόνου και αφού προηγηθεί μια δραματική περικοπή του «δάνειου πλούτου» των τελευταίων δεκαετιών.
Τους τελευταίους δεκαοκτώ μήνες ένα ήταν το πρόβλημα που αντιμετώπιζαν με δέος οι εταίροι της Ελλάδος στη Ζώνη του Ευρώ: η μη ελεγχόμενη χρεοκοπία και η επιστροφή στη δραχμή, πράγμα που θα εσήμαινε ότι τα δάνεια που είχαν συναφθεί στη διάρκεια προηγουμένων ετών με βάση την ελληνική νομοθεσία –περίπου το 50%– μπορούσαν να δραχμοποιηθούν, και στην περίπτωση πτωχεύσεως να υποστούν «κούρεμα» έως και 80-90%, και να αποπληρωθούν με πληθωριστικές δραχμές. Σε μια τέτοια περίπτωση το ευρωπαϊκό, αλλά και το παγκόσμιο σύστημα θα υφίστατο τρομακτικό και ίσως μοιραίο κλυδωνισμό.
Κανένα από τα κόμματα εξουσίας, καμία από τις παραγωγικές τάξεις της χώρας δεν θέλησε καν να σκεφθεί ένα παρόμοιο ενδεχόμενο, διότι επί της ουσίας θα είχε συντριπτικές συνέπειες για τη χώρα, που θα επωμιζόταν την ευθύνη μιας ολικής ίσως καταστροφής σε ευρωπαϊκό τουλάχιστον επίπεδο. Η απειλή μπορούσε να χρησιμοποιηθεί τον Μάιο του 2010 για την εξασφάλιση προγράμματος μιας ηπιότερης προσαρμογής, αλλά η ευκαιρία –εάν τελικώς υπήρχε– παρήλθε οριστικά και αμετάκλητα.
Η εφαρμογή του προγράμματος που αποφασίσθηκε στις 21 Ιουλίου, επιλύει αυτό το πρόβλημα για την Ευρωζώνη, διότι με την προβλεπόμενη αναδιάρθρωση, το δημόσιο χρέος της χώρας, στο σύνολό του πλέον, θα διέπεται από την αγγλική νομοθεσία, θα πρέπει πλέον να αποπληρωθεί σε ευρώ με εμπράγματες εγγυήσεις, όπως και εάν τις ονομάσει η όποια κυβέρνηση. Από την άποψη αυτή η Ελλάς όντως εντάσσεται με τρόπο απόλυτο στο ευρωπαϊκό σύστημα.
Βεβαίως, το «κούρεμα» κατά 21% που αποφασίσθηκε στις 21 Ιουλίου δεν επαρκεί, και για τον λόγο αυτό γίνεται πλέον λόγος για «κούρεμα», τουλάχιστον 50%. Αλλά το «κούρεμα» σε οποιαδήποτε μορφή πτωχεύσεως –συντεταγμένη ή όχι– σημαίνει πέρα από τις απώλειες των επενδυτών σε ελληνικά ομόλογα και αντίστοιχη ίσως μεγαλύτερη μείωση του «πλούτου» σε πάσης φύσεως αμοιβές ή αξίες, άυλες ή εμπράγματες. Αυτή είναι δυστυχώς η ροή των γεγονότων ή το τίμημα της αφροσύνης μας.
(από την εφημερίδα "Καθημερινή")