Εδώ ακούγεται μόνον ο ήχος της ερήμου. Κάπου - κάπου και το Καλάσνικοφ
κάποιου ακροβολισμένου. Τίποτε άλλο. Κανένα ίχνος ζωής πέρα από τα λίγα
ζώα, μόνη απόδειξη ότι κάποτε εδώ υπήρξε ζωή, υπήρξε πολιτισμός, υπήρξαν
άνθρωποι. Σήμερα, τίποτα. Ούτε καν οι ταμπέλες στο δρόμο. «Πρώην
Ταουάργκα», «Ταουάργκα, σκύλοι, 3.000 μίλια νότια» «Νέα Μισουράτα»,
είναι τα μηνύματα γραμμένα με γκράφιτι πάνω από τις ταμπέλες. Το μίσος
είναι γραμμένο και αλλού, στους τοίχους των κτιρίων: «Προδότες - στην
κόλαση».
Η Ταουάργκα, πόλη φτωχών μεταναστών, απόγονων των δούλων και των
σκλάβων, βρίσκεται μόλις 38 χιλιόμετρα από τη Μισουράτα, πεδίο σφοδρών
μαχών μεταξύ των αντικαθεστωτικών και του στρατού του Καντάφι. Ο πόλεμος
άφησε πληγές, αληθινές και πλασματικές. Οι κάτοικοι της Μισουράτα
κατηγορούν τους κατοίκους της Ταουάργκα ότι παραχώρησαν την πόλη τους
στους «Κανταφικούς» για να εξαπολύσουν από εκεί ρουκέτες κατά της
Μισουράτα. Κι έπειτα λένε ότι οι μαύροι από την Ταουάργκα -ναι, οι
περισσότεροι εκεί ήταν μαύροι- εισέβαλαν στην πόλη τους, βίασαν τις
γυναίκες τους, κατέκλεψαν το βιός τους...
Και λίγους μήνες αργότερα πήραν την εκδίκησή τους. Τον Αύγουστο, λίγο
πριν οι αντικαθεστωτικοί από τη Μισουράτα εισβάλλουν στην Ταουάργκα,
έστειλαν το μήνυμα ότι δεν θα αφήσουν τίποτα όρθιο. Ότι θα εκδικηθούν.
Για όλα. Οι κάτοικοι της Ταουάργκα τράπηκαν σε φυγή και ακόμα τρέχουν.
Δεν έχουν πού να κρυφτούν. Πολλοί βρήκαν καταφύγιο στη Σίρτη, αλλά και
κει τώρα κινδυνεύουν. Αλλοι παίζουν με την τύχη τους στην Τρίπολη,
φοβούνται ότι, αργά ή γρήγορα, το χρώμα τους θα τους οδηγήσει στο
απόσπασμα. Διότι είναι γνωστό τοις πάσι ότι ο Καντάφι είχε προσλάβει
Αφρικανούς μισθοφόρους και η εξίσωση είναι εύκολη: Μαύρος άρα μισθοφόρος
του Καντάφι, άρα θάνατος.
«Τώρα οι κάτοικοι της Μισουράτα σχεδιάζουν να ισοπεδώσουν την Ταουάργκα
ώστε να μην επιστρέψει κανείς», γράφει η Washington Post και μεταφέρει
την άποψη ενός μέλος του δημοτικού συμβουλίου της πόλης: «Υπήρξαν
στιγμές στην ιστορία που πόλεις διαγράφηκαν από το χάρτη για πολύ
μικρότερα εγκλήματα», δηλώνει. Αυτό το μήνυμα μετέφεραν και στον
προσωρινό πρωθυπουργό Μουσταφά Τζαλίλ όταν επισκέφτηκε τη Μισουράτα για
να συζητήσει το θέμα της Ταουάργκα. «Μην ανακατεύεσαι», ήταν η απάντηση.
«Τα εγκλήματα για τα οποία κατηγορούνται οι κάτοικοι της Ταουάργκα
είναι αδύνατον να επιβεβαιωθούν... το βέβαιο είναι ότι οι κάτοικοι
πληρώνουν συλλογικά το τίμημα των εγκλημάτων των στρατιωτών τους»,
επισημαίνει η εφημερίδα Independent. «Η κατεστραμμένη πόλη της Λιβύης
δείχνει τον κίνδυνο μεταπολεμικής βεντέτας», επισημαίνει και το
πρακτορείο Reuters και μεταφέρει τη θλιβερή δήλωση μίας νεαρής γυναίκας
από την Ταουάργκα: «Όλα σχετίζονται τελικά με το χρώμα του δέρματος»...
Οι σχέσεις Ταουάργκα - Μισουράτα είναι ίσως μία μικρογραφία της
μεταπολεμικής Λιβύης. Με το Εθνικό Μεταβατικό Συμβούλιο ανίκανο όχι
μόνον να εγγυηθεί την ειρήνη αλλά και αυτή την κοινωνική συμφιλίωση, το
μέλλον προδιαγράφεται δύσκολο για όλους. Γι' αυτό εξάλλου στη Μισουράτα
έστησαν ήδη οδοφράγματα στις εισόδους της πόλης και κανείς, μα κανείς
απολύτως, δεν εισέρχεται χωρίς τη ρητή άδεια των αρχών. Κράτος εν
κράτει...
(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 30/09/2011)