«Μπορεί εσείς να έχετε ρολόγια, αλλά εμείς έχουμε χρόνο»: Η ανατριχιαστική προειδοποίηση ειπώθηκε πριν από μερικά χρόνια σε έναν Αμερικανό στρατιώτη στο Αφγανιστάν από έναν κρατούμενο των Ταλιμπάν. Και τώρα, τώρα που συμπληρώνονται δέκα χρόνια πολέμου -ήταν 7 Οκτωβρίου του 2001 όταν ξεκίνησε η Επιχείρηση «Διαρκής Ελευθερία»- τα λόγια του στρατιώτη ηχούν άκρως απειλητικά στο αμερικανικό Πεντάγωνο.
Διότι πράγματι ο πόλεμος στο Αφγανιστάν έχει περάσει από διάφορα στάδια, της ευφορίας και της απογοήτευσης, της μονομέρειας και της συλλογικότητας, της μαχητικότητας και της διαπραγμάτευσης. Αυτά από την πλευρά των Αμερικανών. Διότι από την πλευρά των Ταλιμπάν, το στάδιο είναι ένα και μοναδικό: Μάχη μέχρις εσχάτων. Το αφιέρωμα του περιοδικού Newsweek στα δέκα χρόνια πολέμου είναι πραγματικά αποκαλυπτικό.
«Κανένας ανώτατος διοικητής καμίας αντιστασιακής οργάνωσης δεν άλλαξε ποτέ πλευρά ή σταμάτησε τον αγώνα», επισημαίνει. Έναν αγώνα άνισο, χαμένο -εκτίμησαν το 2001 οι Δυτικοί- εξαρχής. Τότε, τις πρώτες μέρες του πολέμου, οι πόλεις έπεφταν η μία μετά την άλλη, χιλιάδες πιστοί του αρχηγού των Ταλιμπάν, μουλά Ομάρ, σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν, η οργάνωση έμοιαζε να είχε «πεθάνει».
Κι όμως, σχεδόν 1.800 Αμερικανούς στρατιώτες νεκρούς και κόστος 557 δισεκατομμύρια δολάρια αργότερα, ο πόλεμος στο Αφγανιστάν παραμένει στο σημείο μηδέν. «Καλύπτουμε τον πόλεμο από το ξεκίνημά του και πάντα εκστασιαζόμαστε από τη διαφορετική προσέγγιση των δύο πλευρών», γράφουν οι ανταποκριτές του περιοδικού και μεταφέρουν τη διαβεβαίωση ενός πρώην υπουργού των Ταλιμπάν και νυν ανώτατο αξιωματικό στην «αντίσταση». «Δεν έχουμε ούτε ημερολόγια, ούτε προθεσμίες, ούτε υπολογιστές όπως οι Αμερικανοί, αλλά για μας ο χρόνος δεν έχει ακόμα αρχίσει»...
Ο χρόνος, λοιπόν, το κλειδί των πάντων. Ηδη, οι Αφγανοί αντάρτες των Ταλιμπάν μπορούν να υπερηφανεύονται ότι έσυραν τις ΗΠΑ σε έναν παρατεταμένο πόλεμο, το μεγαλύτερο σε διάρκεια στην ιστορία της υπερδύναμης. Και ότι ο χρόνος -και ο Μωάμεθ- είναι στο πλευρό τους: Πλέον, η 11η Σεπτεμβρίου, η αρχή των πάντων, θλίβει τους Αμερικανούς όχι μόνο για τους νεκρούς από την επίθεση της αλ-Κάιντα αλλά κυρίως από τα τυλιγμένα με σημαίες φέρετρα που επιστρέφουν από το Αφγανιστάν.
Και ζητούν την επιστροφή των παιδιών τους στην πατρίδα το ταχύτερο δυνατό. Επιπλέον, η οικονομική κρίση καθιστά μάλλον ανέφικτο το στόχο των 9 δισεκατομμυρίων το μήνα, τη δαπάνη για τον πόλεμο στο Αφγανιστάν. Εξ ου και οι προσκλήσεις στους Ταλιμπάν για διαπραγμάτευση. «Φυσικά και όχι», είναι η αφοπλιστική απάντηση που δίνει στο Newsweek ο Μουτζαχίντ Ραχμάν, υποδιοικητής της οργάνωσης. και προσθέτει: «Οι Αμερικανοί θα ηττηθούν όσες θυσίες κι αν πρέπει να γίνουν, όσος χρόνος κι αν χρειαστεί»...
Κι αν κρίνουμε από τα πρωτοσέλιδα των τελευταίων ημερών, τις επιθέσεις στην Καμπούλ και τα «αντίποινα» των Αμερικανών κατά του δικτύου Χακάνι, θα χρειαστεί ακόμα πολύς καιρός μέχρι το τέλος του πολέμου. Εστω κι αν αυτό έρθει, όπως προτείνουν εμμέσως πλην σαφώς ορισμένοι Ρεπουμπλικανοί, διά της άτακτης φυγής. Και τότε άραγε ποιος θα είναι ο νικητής;
(από την εφημερίδα "Ημερησία")