Προ εβδομήκοντα
ετών ο
ελληνικός λαός είχε προκαλέσει τον θαυμασμό της ανθρωπότητας με το σθένος του,
την γενναιότητά του και την αγάπη του προς την πατρίδα και την ελευθερία. Ο
ηγέτης του φασιστικού καθεστώτος της Ιταλίας, με τις ενέργειές του και την
προπαγάνδα του, επίστευε, ότι ο Έλλην κυβερνήτης Ιωάννης Μεταξάς και ο ελληνικός
λαός θα είχαν καταπτοηθεί και θα εδέχοντο το τελεσίγραφόν του, επιδιδόμενο
αιφνιδίως την 3ην πρωινή.
Αλλά
ο μεγάλος
ηγέτης της Ελλάδος, διερμηνεύων τα αισθήματα του λαού του, δεν εδίστασε, ούτε
στιγμή, να δώσει αρνητική απάντηση στον Ιταλό πρέσβυ, λέγων, με ένα δάκρυ στα
μάτια του: «ώστε λοιπόν έχουμε πόλεμο»! Ο Ιταλός πρέσβυς αργότερα έγραψε, ότι
δεν ένιωσε ποτέ τόση ντροπή όση τη στιγμή εκείνη. Εξέφρασε δε το θαυμασμό του
προς την προσωπικότητα του Ιωάννου Μεταξά. Σύσσωμος ο ελληνικός λαός
ανταποκρίθηκε στο όχι του αρχηγού του και αντέταξε άμυνα μέχρις αυταπαρνήσεως.
Οι ηρωίδες της Ηπείρου έδωσαν το πρώτο παράδειγμα
αυτής.
Το πρακτορείο
Ρώϋτερ
μετέδιδε στις 31-10-1940, ήτοι τρεις ημέρες μετά την έναρξη του ελληνοιταλικού
πολέμου, πως: «Είναι μέγα πράγμα να είναι κανείς Έλλην στο Λονδίνο και σε όλη τη
Μεγάλη Βρεταννία σήμερα. Το ελληνικό γόητρο και ο θαυμασμός για την Ελλάδα,
ουδέποτε έφθασαν εις τόσο υψηλό επίπεδο, αφ’ ης οι Έλληνες αγωνίσθησαν για την
ανεξαρτησία τους το 1821. Ο αγγλικός λαός ελησμόνησε σχεδόν τη μάχη της Μεγάλης
Βρεταννίας και τους αγώνες της εις τα άλλα μέτωπα, και δεν ομιλεί παρά μόνον για
την Ελλάδα».
Οι εφημερίδες
του Λονδίνου
και των άλλων πόλεων αφιέρωναν τις πρώτες σελίδες τους και αυτές των τελευταίων
ειδήσεων εις την Ελλάδα. Και όλοι ο Άγγλοι, όπου και αν ευρίσκοντο, εξέφραζαν
τον θαυμασμό τους για τον ηρωισμό των Ελλήνων. Εξάλλου, στην Ελλάδα κατέφθαναν
συγχαρητήρια τηλεγραφήματα με κολακευτικές εκφράσεις από όλους τους ηγέτες των
χωρών των μαχόμενων εναντίον του Άξονος.
Την γενναιότητα
και
αυτοθυσία του ελληνικού στρατού ανεγνώρισε και αυτός ο Χίτλερ στις 4-5-1941 σε
ομιλία του προς τον γερμανικό λαό, ειπών τα εξής: «από όλους τους αντιπάλους,
που αντιμετώπισε η Γερμανία, μόνον ο Έλληνας στρατιώτης πολέμησε με αυτοθυσία,
συνθηκολόγησε δε μόνον όταν δε μπορούσε να συνεχίσει και η αντίστασή του δεν
είχε νόημα. Ο Ελληνικός λαός αγωνίσθηκε τόσο γενναία, ώστε και αυτοί οι εχθροί
του δεν μπορούν να αρνηθούν την εκτίμηση προς αυτόν». Τα αυτά επεσήμανε και εις
την φίλη του διάσημη χορεύτρια και ηθοποιό Λένι Ρίφενσταλ στις 30 Μαρτίου του
1944, όπως η τελευταία γράφει στη σχετική αυτοβιογραφία
της.
Η Ελλάδα
αντιστάθηκε
επί 219 ημέρες, δηλαδή περισσότερο από όλα τα κράτη της Ευρώπης, πλην της
Ρωσίας. Συγκεκριμένα η Γαλλία αντιστάθηκε 43 ημέρες, η Πολωνία 30, το Βέλγιο 18,
η Ολλανδία 4, η Γιουγκοσλαβία 3 και η Τσεχοσλοβακία με τη Δανία κατελήφθησαν
εντός μιας ημέρας. Το τίμημα της δόξης της Ελλάδος κατά τη διάρκεια του Β’
Παγκοσμίου Πολέμου ήταν βαρύτατο. Η Ελλάδα των 7.500.000 κατοίκων είχε 500.000
νεκρούς, δηλαδή το 12% περίπου του πληθυσμού της, όταν αι Η.Π.Α. των 170.000.000
στον ίδιο πόλεμο εναντίων των Γερμανών και των Ιαπώνων είχαν μόνο 658.000
νεκρούς.
Σε αντίθεση
προς τη
σημερινή, μακαριότητα, νωχέλεια, ποδοσφαιροφιλία και πολιτικολογία των σημερινών
νέων οι παλαιοί της γενιάς του 40 είχαν γαλουχηθεί με εθνικά ιδανικά από άξιους
και ευσυνείδητους Έλληνες εκπαιδευτικούς, είχαν δε ανοιγμένα τα φτερά της ψυχής
και του πνεύματός τους και συμμετείχαν αδιακρίτως στον αγώνα του έθνους
ανεξαρτήτως πλούτου και μορφώσεως.
Ο ελληνικός
λαός είναι
αγνός, συναισθηματικός και εύπλαστος. Αγαπά δε την πατρίδα και την ελευθερία
του. Δεν είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα της ποιότητος του λαού και των νέων οι
ελάχιστες χιλιάδες περιφερομένων με πολυτελή αυτοκίνητα στο κέντρο της
πρωτευούσης γόνων της ευμάρειας. Οι άλλοι Έλληνες που αποτελούν την συντριπτική
πλειονότητα είναι αυτοί που μοχθούν για να μορφωθούν και να εξελιχθούν
περισσότερο από τους προγόνους τους. Η ελληνική νεολαία θα ήταν πολύ ανωτέρα αν
είχε καλύτερη πολιτική ηγεσία. Αλλά αυτήν απασχολεί η επανεκλογή της και η
εξέλιξη των
cds
,
όχι δε η πρόοδος του λαού και η ανάπτυξη του
τόπου!