Το Άδοξο Ναυάγιο της Ντοβίλ

Εναν χρόνο μετά, ο ολέθριος για την Ευρωζώνη συμβιβασμός των Μέρκελ - Σαρκοζί στην Ντοβίλ τον Οκτώβριο του 2010 είναι συντρίμμια και θρύψαλα. Στο συμβιβασμό αυτό, τον οποίο οι ιστορικοί του μέλλοντος θα τον καταγράψουν ως μία διαψευσμένη προσδοκία εξευμενισμού της Γερμανίας ανάλογη με τη Συμφωνία του Μονάχου το Σεπτέμβριο του 1938, η Γαλλία αποδεχόμενη τη συνταγή της Γερμανίας για τη διαχείριση της δημοσιονομικής κρίσης της Ευρωζώνης υποτίθεται ότι είχε θωρακισθεί από τη δυναμική του ντόμινο αποσταθεροποίησης του νότου.

Αυτό που για τη Γαλλία απεδείχθη ότι ήταν στρατηγική επιλογή μη αντιστρέψιμη, για τη Γερμανία προβάλλει σήμερα ότι δεν ήταν κάτι παραπάνω από ένας τακτικός ελιγμός στην προώθηση των θέσεων του Βερολίνου: Χωρίς τη σύμπλευση και τη στήριξη της Γαλλίας του Σαρκοζί θα ήταν αδύνατη η επιβολή της συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα και αδιανόητη η συζήτηση για συρρικνωμένη Ευρωζώνη με άλλοθι την ενίσχυσή της.

Στη Σύνοδο της Ντοβίλ, η Γαλλία προσυπέγραψε την ελεγχόμενη χρεοκοπία των χωρών που θα ζητούν διάσωση και το δημόσιο χρέος τους θα αξιολογηθεί ως μη βιώσιμο, ανοίγοντας έτσι το δρόμο σε μία Ευρωζώνη δύο ταχυτήτων σε πρώτη φάση και στην περιθωριοποίηση - έξοδο από την ΟΝΕ στη συνέχεια των προβληματικών χωρών.

Η εγκατάλειψη του νότου χωρίς διασφάλιση της αρμόζουσας για το μέγεθός της θέσης στο βορρά της Ευρωζώνης υπήρξε το μοιραίο στρατηγικό λάθος του Σαρκοζί, που αναδεικνύεται αυτές τις μέρες με την αγωνία του Παρισιού να δοθεί στην ΕΚΤ η δυνατότητα να λειτουργήσει ως πραγματική Κεντρική Τράπεζα για να αποτρέψει τη συνέχιση του ντόμινο, για να προσκρούσει στην πεισματική άρνηση της Γερμανίας.

Η εγκατάλειψη του νότου με αμφίβολη θέση στο βορρά παραπέμπει στις τραγικά εσφαλμένες επιλογές της γαλλικής εξωτερικής πολιτικής στο Μεσοπόλεμο: Τότε, με την εγκατάλειψη της Τσεχοσλοβακίας στο Μόναχο το 1938 κατέρρευσε όλο το σύστημα συμμαχιών της Γαλλίας στην Ανατολική Ευρώπη, από την Πολωνία και τη Ρουμανία μέχρι και τη Γιουγκοσλαβία. Η στροφή έγινε στο όνομα του κατευνασμού του Βερολίνου με την εκχώρηση της Ανατολικής Ευρώπης, ώστε να μην έχει βλέψεις στη δυτική υπόθεση εργασίας που διαψεύσθηκε τραγικά μετά από ένα χρόνο.

Σήμερα, η αποσάθρωση της Ντοβίλ είναι συγκρίσιμη με τη χρεοκοπία του Μονάχου λίγους μήνες μετά την υπογραφή του.

Στην Ντοβίλ ο Σαρκοζί εγκατέλειψε μία μεγάλη κατάκτηση του προκατόχου του στην Προεδρία Σιράκ, ο οποίος την Ανοιξη του 1998 είχε εξαναγκάσει τον καγκελάριο Κολ να αποδεχθεί την ένταξη της Ιταλίας στην πρώτη ομάδα χωρών της ΟΝΕ, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για την ταυτόχρονη ένταξη της Πορτογαλίας και της Ισπανίας, αλλά και της Αθήνας δύο χρόνια αργότερα. Στην περίπτωση που η Γερμανία επέμενε να αρνείται τη συμμετοχή της Ιταλίας στην ΟΝΕ, η Γαλλία είχε απειλήσει να προβάλλει βέτο στην ένταξη της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης στην Ε.Ε.

Ο Σαρκοζί δέχθηκε να παίξει στο γήπεδο της Γερμανίας, θέλοντας να διασφαλίσει τη θέση της χώρας του στην ομάδα των πλεονασματικών χωρών με πιστοληπτική αξιολόγηση ΑΑΑ και όχι στο προνομιακό πεδίο της Γαλλίας, που δεν είναι άλλο από αυτό των γεωπολιτικών συσχετισμών που ο ένοικος του Μεγάρου των Ηλυσίων είχε επιχειρήσει να αξιοποιήσει αμέσως μετά την εκλογή του, το 2007, με οράματα μεσογειακής συνεργασίας, αλλά και με στενή προσέγγιση με τις ΗΠΑ και τη Βρετανία.

Μεσοπολεμικές μνήμες
Η εγκατάλειψη του νότου με αμφίβολη θέση στο βορρά παραπέμπει στις τραγικά εσφαλμένες επιλογές της γαλλικής εξωτερικής πολιτικής στο Μεσοπόλεμο: Τότε, με την εγκατάλειψη της Τσεχοσλοβακίας στο Μόναχο, το 1938, κατέρρευσε όλο το σύστημα συμμαχιών της Γαλλίας στην ανατολική Ευρώπη, από την Πολωνία και τη Ρουμανία μέχρι και τη Γιουγκοσλαβία...