Τον Ενεργειακό Οδικό Χάρτη προς το 2050 υιοθέτησε σήμερα, 15
Δεκεμβρίου, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Σύμφωνα με ανακοίνωση της Κομισιόν, ο Χάρτης «στοχεύει
στην ανάπτυξη ενός μακροπρόθεσμου τεχνολογικά ουδέτερου πλαισίου» το οποίο θα καταστήσει
αποτελεσματικότερες τις εθνικές ενεργειακές πολιτικές. Ιδιαίτερα τονίζεται ο αυξημένος
ρόλος των ΑΠΕ, ο ρόλος-κλειδί που θα παίξει το φυσικό αέριο στο ενεργειακό μείγμα
της ΕΕ στο διάστημα ως το 2050, οπότε και θα κριθεί η μετεξέλιξη του ενεργειακού
συστήματος, η πιθανή τάση «μετατροπής άλλων ορυκτών καυσίμων», αλλά και η σημασία
της πυρηνικής ενέργειας ως παράγοντα με σημαντική συμβολή.
Η Επιτροπή σημειώνει ότι η ευρωπαϊκή προσέγγιση στις ενεργειακές
προκλήσεις θα ενισχύσει την ασφάλεια και την αλληλεγγύη και θα μειώσει το κόστος
σε σύγκριση με τα σημερινά παράλληλα συστήματα, καθώς θα προσφέρει μία ευρύτερη
και πιο ευέλικτη αγορά για νέα προϊόντα και υπηρεσίες.
Η Επιτροπή, στην ανακοίνωσή της, τονίζει ότι ο Ενεργειακός Οδικός
Χάρτης προς το 2050 επιθυμεί να στηριχθεί στους στόχους του 20-20-20, οι οποίοι,
όπως αναφέρει, θα συνεχίσουν «να αποδίδουν και μετά το 2020, συμβάλλοντας στη
μείωση των εκπομπών ρύπων κατά 40% περίπου ως το 2050». Ωστόσο, σημειώνει ότι
οι στόχοι δεν θα επαρκέσουν για να επιτευχθεί ο στόχος της απαναθρακοποίησης ως
το 2050, που έχει θέσει η ΕΕ, καθώς λιγότερο από το μισό από αυτόν θα έχει
εκπληρωθεί ως την χρονιά εκείνη.
Ο Χάρτης εξετάζει πέντε βασικά σενάρια απαλλαγής από τον άνθρακα:
αυτός της υψηλής ενεργειακής αποδοτικότητας, των διαφοροποιημένων τεχνολογιών
προμηθειών, του υψηλού ποσοστού ΑΠΕ, του «καθυστερημένου» CCS και της «χαμηλής»
πυρηνικής ενέργειας. Εξετάζοντας τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα καθενός σεναρίου,
η Κομισιόν διατυπώνει στον Ενεργειακό Οδικό Χάρτη προς το 2050 μία σειρά από συμπεράσματα
ιδίως για την περίοδο 2020-2050.
Ιδιαίτερα τονίζεται ο αυξημένος ρόλος των ΑΠΕ, ο ρόλος-κλειδί
που θα παίξει το φυσικό αέριο στο ενεργειακό μείγμα της ΕΕ στο διάστημα αυτό, οπότε
και θα κριθεί η μετεξέλιξη του ενεργειακού συστήματος, η πιθανή τάση «μετατροπής
άλλων ορυκτών καυσίμων», αλλά και η σημασία της πυρηνικής ενέργειας ως παράγοντα
με σημαντική συμβολή.