Οικονομία Χωρίς Αριθμούς

Οσοι ξένοι έχουν συναντήσει τον κ. Βενιζέλο -είτε στο Ecofin είτε στο Eurogroup είτε στο γραφείο του- έχουν δύο μεγάλα παράπονα. Πρώτον, όποτε συζητάει μαζί τους δεν έχει μπροστά του ούτε ένα χαρτί. Αυτό είναι εξαιρετικά χρήσιμο στη Βουλή – πολλοί εντυπωσιάζονται από τους πολιτικούς που «τα λένε απέξω», αλλά δεν βοηθάει στις διαπραγματεύσεις. Η οικονομία είναι εξαιρετικά περίπλοκη υπόθεση. Εχει πολλούς δείκτες και νούμερα, τόσα, που ο ευφυέστερος άνθρωπος του κόσμου αποκλείεται να τα έχει συγκρατήσει όλα.

Το δεύτερο παράπονό τους είναι ότι χρησιμοποιεί υπερβολικά πολλές λέξεις, αλλά αποφεύγει τους αριθμούς. Ετσι η συζήτηση γίνεται περί του ιδεατού, ένα ιδεατό που όταν το εκφέρει ο κ. Βενιζέλος, είναι δύσκολα κατανοητό στην ελληνική. Τα πράγματα περιπλέκονται επειδή οι συζητήσεις με τους ξένους δανειστές γίνονται στην αγγλική και δεν νομίζουμε ότι είναι δυνατόν να υπάρξει μεταφραστής που μπορεί να αποδώσει επαρκώς τον πλούτο της βενιζελικής σε άλλη γλώσσα.

Ελπίζαμε ότι αυτά είναι προτεσταντικές υπερβολές εκείνων που έχουν μια αρρωστημένη επιμονή να συζητούν επί του συγκεκριμένου, εξ ου και προτιμούν τα λίγα λόγια και τους πολλούς αριθμούς. Κι όμως: διατρέχοντας το κείμενο της τελευταίας συνέντευξης του κ. Βενιζέλου, διαπιστώσαμε τα εξής ενδιαφέροντα στατιστικά. Στην 8.200 λέξεων συνέντευξη της περασμένης Δευτέρας (12.12.2011) υπάρχουν περίπου πενήντα αριθμοί, εκ των οποίων οι σαράντα είναι ημερομηνίες. Οι υπόλοιποι δέκα αριθμοί είναι γνωστοί π.χ. «βρισκόμαστε σε ένα πρόγραμμα συνολικού ύψους 110 δισ. ευρώ, έπρεπε να πάμε σε ένα πρόγραμμα στο οποίο έπρεπε να προστεθούν τα υπερδιπλάσια και τελικά προστέθηκαν άλλα 130 δισ. ευρώ, για να πάμε στα 240 δισ. ευρώ συνολικά βοήθειας από τους θεσμικούς εταίρους». Και πρέπει να συνυπολογίσει κάποιος ότι η συνέντευξη έγινε προς οικονομικούς συντάκτες, ανθρώπους δηλαδή που η μισή τους ζωή είναι αριθμοί.

Με τέτοια παραγωγή λέξεων στην καθισιά του, είναι επόμενο να νιώθει εξουθενωμένος ο κ. Βενιζέλος. Αλλά το πρόβλημα είναι ότι στις 8.200 λέξεις ο κ. Βενιζέλος δεν είπε κάτι συγκεκριμένο. Κάτι άφησε να εννοηθεί περί περικοπής των δαπανών (που είναι και η βασική του δουλειά) αλλά το έπνιξε στη λογοδιάρροια: «Το ζήτημα δεν είναι αν μπορούμε να πάρουμε νέα εισπρακτικά μέτρα, νέα εισπρακτικά μέτρα δεν μπορούμε και δεν πρέπει να πάρουμε. Το θέμα δεν είναι αν μπορούμε να μειώσουμε κι άλλο τις δαπάνες, τις δαπάνες πρέπει να τις μειώσουμε κι άλλο, αλλά αυτό δεν αρκεί. Το θέμα είναι αν μπορούμε ν’ αλλάξουμε το συνολικό πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούμαστε».

Μα το συνολικό πλαίσιο μέσα στο οποίο εκινείτο η χώρα το άλλαξε τον περασμένο Σεπτέμβριο, και μετά τρέχαμε να πάρουμε την έκτη δόση. Αλλά για τις δαπάνες δεν έπρεπε να πει κάτι παραπάνω πέρα από τα ηρωικά και πένθιμα; Δεν θα έπρεπε να ανακοινώσει τι θα περικόψει; Να δώσει, έστω περιφραστικά, κάποια στοιχεία; Οχι με νούμερα, ας ήταν 200 παραπάνω λέξεις.

Η αποτυχία της οικονομικής πολιτικής οφείλεται στο DNA του πολιτικού συστήματος. Να κοσκινίζει τις λέξεις έμαθε και όχι να μετρά. Μετρούσε κανένας τα δισ. του χρέους που συσσωρεύονταν για να μετρήσει τώρα ο κ. Βενιζέλος τις δαπάνες που πρέπει να περικόψει;