Του Βαγγέλη Νικολακάκη
Η σταδιακή άνοδος της τιμής του πολυαιθυλενίου ξεκίνησε το φθινόπωρο του 2002 και ξεπέρασε τα 980-1.000 ευρώ στις αρχές του 2003, για να πέσει μετά στα ικανοποιητικά επίπεδα των 750 ευρώ αλλά για μικρό διάστημα αφού ακολούθησε η νέα απότομη άνοδος που και πάλι συσσώρευσε προβλήματα και δυσκολίες στις εταιρείες.
Δεν ήταν όμως μόνον η τιμή του πολυαιθυλενίου αλλά και του PVC, άλλου βασικού υλικού των επιχειρήσεων του κλάδου, το οποίο γνώρισε ακόμη μεγαλύτερη αύξηση της τιμής του που κινείται πάνω από τα 750 ευρώ ο τόνος όταν πριν ενάμιση χρόνο ήταν στα 550 ευρώ ή και πιο κάτω.
Κι εδώ, για να ανέβει η τιμή συνέβαλε βέβαια αρκετά το πετρέλαιο αλλά ακόμη το κλείσιμο μονάδων στο εξωτερικό καθώς και ο περιορισμός της προσφοράς.
Από την άλλη να σημειωθεί ότι σημαντικό πλεονέκτημα για την εγχώρια βιομηχανία αποτελεί η λειτουργία της μονάδας πολυπροπυλενίου από τα Ελληνικά Πετρέλαια στην ΒΙΠΕ Κομοτηνής που καλύπτει το 70% της ελληνικής αγοράς, ενώ επιπλέον το 40% της παραγωγής εξάγεται. Το εργοστάσιο αποτελεί επένδυση 153 εκατ. ευρώ των ΕΛ.ΠΕ. και καθετοποιεί την παραγωγή του στον τομέα των πετροχημικών προϊόντων.
Η εσωτερική αγορά επίσης προμηθεύεται PET από την εταιρεία VPI ΑΕ θυγατρική της εισηγμένης Frigoglass, ενώ το πολυαιθυλένιο στο σύνολό του εισάγεται.
Όπως φαίνεται λοιπόν καθαρά, όσο ο δείκτης τιμών του πετρελαίου, βασικού συστατικού με τα υποπροϊόντα του των βιομηχανιών πλαστικών και χημικών, συνεχίζει να δημιουργεί ανοδική καμπύλη, τα πράγματα θα είναι από «στριμωγμένα» για τις υγιείς έως πολύ δύσκολα για τις λιγότερο ισχυρές χρηματοοικονομικά εταιρείες.
Και το πρόβλημα εδώ είναι ότι οι επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται στο χώρο - όχι με εμπορική αλλά με παραγωγική δραστηριότητα - δεν έχουν να περιμένουν πολλά και από την πολιτεία αφού η πορεία των επιχειρήσεών τους μάλλον από εξωτερικούς παράγοντες επηρεάζεται και όχι από τη λήψη άλλων μέτρων.
Εχουν δε και από την άλλη - όπως λέει στη «Ν» μεγάλος επιχειρηματίας του χώρου «το πρόβλημα των μη εξαγωγών» με την έννοια ότι πρόκειται για προϊόντα μεγάλου όγκου και μικρού βάρους και άρα είναι ασύμφορο ή αδύνατο να εξαχθούν πλην ελαχίστων εξαιρέσεων.
Η συνεχιζόμενη λοιπόν άνοδος των τιμών του πετρελαίου έχει εδώ και μήνες σημάνει «συναγερμό» στην αγορά των πλαστικών, η οποία μπορεί να καλύπτει τεράστιο φάσμα τελικών προϊόντων (από σωλήνες έως οικιακά σκεύη και υλικά συσκευασίας) έχει όμως σε κάθε της υποδραστηριότητα ως κοινό παρονομαστή την πρώτη ύλη, η τιμή της οποίας είναι άμεσα εξαρτημένη από το κόστος του πετρελαίου στις διεθνείς αγορές.
Και το πρόβλημα της ανόδου των τιμών καθίσταται περαιτέρω δύσκολο στην αντιμετώπισή του αφού ο ανταγωνισμός δεν επιτρέπει το κόστος αυτό να πέσει στο τελικό προϊόν δεδομένου ότι έτσι μπορεί να τιναχθεί στον αέρα όλος ο αγώνας των τελευταίων 5-10 ετών να πεισθεί ο καταναλωτής ότι τα προϊόντα - οικιακής ή άλλης χρήσης - από πλαστικό είναι το ίδιο ασφαλή και υγιεινά με όλα τα ανταγωνιστικά (αλουμίνιο, γυαλί, λευκοσίδηρο, PET και άλλα).
Σωλήνες - Συσκευασία
Στην ελληνική πραγματικότητα οι κύριοι τομείς των πλαστικών και χημικών προϊόντων όσον αφορά στην παραγωγική διαδικασία είναι οι πλαστικοί σωλήνες κάθε χρήσης, η πλαστική ή εύκαμπτη συσκευασία τροφίμων, η πλαστική συσκευασία υγρών, τα χρώματα, τα χημικά για διάφορες μεταποιητικές βιομηχανίες (τροφίμων, κλωστοϋφαντουργίας), τα είδη περιποίησης προσώπου ή σώματος, η πλαστική συσκευασία αγροτικών προϊόντων, ο τομέας κάλυψης των θερμοκηπίων, τα λιπαντικά και άλλοι.
Ο καθένας έχει την ιδιαιτερότητά του και τα συγκεκριμένα προβλήματα που είτε συνδέονται είτε όχι με των άλλων τομέων.
Μεγαλύτεροι βέβαια είναι οι τομείς των πλαστικών σωλήνων κάθε χρήσης και κάθε διαμέτρου και ακολουθούν οι οικιακές λεγόμενες συσκευασίες που αφορούν σε τρόφιμα, απορρυπαντικά, χημικά καθαρισμού και αλλού ενώ και ο τομέας των αγροτικών συσκευασιών είναι δυναμικά ανερχόμενος.
Ξεχωρίζουν για την δραστηριότητά τους εντός (και εκτός) Ελλάδος οι εταιρείες Α.Γ. Πετζετάκις στους σωλήνες, Νεοχημική στα απορρυπαντικά και στη συσκευασία τους, Ντρουκφάρμπεν στα χρώματα και στα μελάνια, Rilken και Plias στα είδη περιποίησης σώματος και προσώπου, Παΐρης στην οικιακή συσκευασία, Πλαστικά Κρήτης στα films και στα πλαστικά θερμοκηπίων, Cyclon στα λιπαντικά, Καράτζης και Πλαστικά Θράκης στην αγροτική συσκευασία και στους μεγασάκκους συσκευασίας.
Ως συνολική εικόνα το πρώτο εξάμηνο των εισηγμένων στο χρηματιστήριο εταιρειών του κλάδου πλαστικών - χημικών μπορεί να κριθεί ως καλό έως και πολύ καλό σε κάποιες περιπτώσεις. Κάθε εταιρεία με τις ιδιαιτερότητές της διέγραψε και την ανάλογη πορεία αλλά δεν μπορεί να μην ξεχωρίσουμε από το σύνολο τον Πετζετάκι, την Ντρουκφάρμπεν και την Νεοχημική, αλλά και την Cyclon.
Είναι εταιρείες που και το δεύτερο εξάμηνο προβλέπεται να πάνε εξίσου καλά ή και καλύτερα και να διαμορφώσουν μια πολύ καλή και θετική εικόνα για το σύνολο του κλάδου.