Η αδυναμία απορρόφησης των κοινοτικών κονδυλίων αποτελεί την πιο τρανή απόδειξη της αχρηστίας της ελληνικής Δημόσιας Διοίκησης, αλλά και της αδυναμίας της ελληνικής πολιτικής τάξης όλων των βαθμίδων να βάλει στοιχειωδώς σε τάξη τα μαγαζί της. Γιατί δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τουλάχιστον κατά 50%, ο διοικητικός μηχανισμός ανήκει στην πολιτική τάξη. Το υπόλοιπο ανήκει στους συνδικαλιστές και στους υπαλλήλους του Δημοσίου...
Χθες λοιπόν μάθαμε ότι ο επίτροπος περιφερειακής πολιτικής της Κομισιόν, ο Γ. Χαν, προειδοποίησε ότι η Ελλάδα θα υποχρεωθεί να επιστρέψει κοινοτικά κονδύλια ύψους 3,5 δισ. ευρώ, αν μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2012 δεν ολοκληρωθούν 1.000 περίπου περιφερειακά έργα. Σημειωτέον ότι το Γ΄ ΚΠΣ «έτρεχε» από το 2000 - 2006 και από το 2007 «τρέχει» το ΕΣΠΑ. Τα κονδύλια που περιμένουν να απορροφηθούν από το ΕΣΠΑ για να βοηθήσουν στην πολυπόθητη ανάπτυξη είναι περίπου 16 δισ. ευρώ, αλλά η Ελλάδα δεν καταφέρνει να κάνει τα στοιχειώδη προς αυτήν την κατεύθυνση!
Ακριβώς επειδή είναι τόσο ανίκανη η ελληνική Δημόσια Διοίκηση, κεντρική και περιφερειακή, έχουν βαλθεί οι Χαν, Ράιχενμπαχ και Φούχτελ να την κινητοποιήσουν, μήπως ξεκινήσουν τα περιβόητα μεγάλα έργα (οδικοί άξονες κυρίως) και μπει φρένο στην ασταμάτητη πορεία προς την ύφεση. Με λίγα λόγια, δεν φταίει μόνο το Μνημόνιο και η συνταγή της λιτότητας, όπως θέλει το νέο εθνικό μας αφήγημα. Φταίει και η δική μας ανικανότητα.
Η αναπηρία της ελληνικής πολιτικής τάξης στη διοίκηση είναι παροιμιώδης από παλιά. Αν σε αυτήν προστεθούν η έλλειψη βούλησης και οι μηχανορραφίες από την πλευρά της για να ευνοηθούν «ημέτεροι», οι συχνές αλλαγές αρμοδίων γενικών γραμματέων, υφυπουργών και υπουργών, το χάος των αρμοδιοτήτων, η πλήρης ανικανότητα της Διοίκησης, όπως περιγράφεται στην πρόσφατη σχετική έκθεση του ΟΟΣΑ, η γραφειοκρατία και η πολυνομία, οι αντιδράσεις και οι απαιτήσεις τοπικών παραγόντων ή κοινωνιών, η εκτεταμένη διαφθορά, αλλά και η υπονομευτική χρησιμοποίηση ένδικων μέσων από διάφορες πλευρές, γίνεται αντιληπτό πού οφείλονται οι τραγικές καθυστερήσεις στην απορροφητικότητα των κοινοτικών κονδυλίων.
Ωστόσο, σήμερα δεν είναι ανεκτά όλα αυτά. Η απορρόφηση των κοινοτικών κονδυλίων είναι το μοναδικό σίγουρο όχημα που διαθέτει η χώρα για ανάπτυξη. Από αυτό εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό και τα όνειρα των επενδύσεων.
(από την εφημερίδα "Καθημερινή")