Επικίνδυνα Παιχνίδια

Στη σκιά της αναμενόμενης κλιμάκωσης της κρίσης στην Ευρωζώνη τις τελευταίες μέρες κλιμακώνεται επικίνδυνα η ένταση ανάμεσα στην Τεχεράνη και τη Δύση με απειλές για επιβολή εμπάργκο στην εξαγωγή πετρελαίου αλλά και για κλείσιμο των στενών του Ορμούζ.

Μια ανάφλεξη στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή με φόντο την αναταραχή στον Αραβικό Κόσμο και την κρίση στην Ευρωζώνη είναι εκ πρώτης όψεως το τελευταίο που θα χρειάζονταν αυτή τη στιγμή ΗΠΑ και Ε.Ε. Εύλογα, λοιπόν, τίθεται το ερώτημα από πού πηγάζει η δυναμική της κλιμάκωσης;

Σε ό,τι αφορά τις ΗΠΑ, η σκλήρυνση απέναντι στην Τεχεράνη εξηγείται από την έναρξη της προεκλογικής εκστρατείας του 2012 και την ανάγκη προσεταιρισμού του φιλοϊσραηλινού λόμπι. Κατά τα άλλα, με τις σημερινές οριακές δημοσιονομικές ισορροπίες, την αβεβαιότητα στο Ιράκ και το αδιέξοδο στο Αφγανιστάν, το τελευταίο που θα ήθελαν στην Ουάσιγκτον θα ήταν μια νέα πολεμική εμπλοκή.

Σε ό,τι αφορά το Ιράν τόσο η θρησκευτική όσο και η πολιτική ηγεσία της χώρας που φοβούνται ότι ο αναβρασμός στον αραβικό κόσμο μπορεί να πυροδοτήσει αμφισβήτηση του καθεστώτος επωφελούνται κάθε φορά που κλιμακώνεται η ένταση, καθώς νομιμοποιούνται να επικαλούνται τον πατριωτισμό και την εθνική ενότητα.

Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον εντοπίζεται όμως στη Γαλλία, που ηγείται της προσπάθειας να συστρατευθεί η Ε.Ε. με τις ΗΠΑ και να επιβάλουν εμπάργκο εξαγωγής πετρελαίου στο Ιράν μέχρι τα τέλη Ιανουαρίου. Πρόκειται για μια επιλογή που παραπέμπει στην περσινή εμπλοκή του Παρισιού στη Λιβύη, καθώς τότε, όπως και τώρα, είναι η αξιοποίηση της πολιτικοστρατιωτικής ισχύος της Γαλλίας, ώστε να εξισορροπηθεί η πρόσδεση - υποταγή της στην πολιτική της Γερμανίας στην Ευρωζώνη.

Ετσι, τη στιγμή που αναμένεται η απώλεια της αξιολόγησης ΑΑΑ για τη Γαλλία και η προεκλογική εκστρατεία προβάλλει ως εξαιρετικά δύσκολη για το Σαρκοζί, μια κλιμάκωση της έντασης ανάμεσα στη Δύση και το Ιράν, δίνει στο Παρίσι την ευκαιρία να προβάλει ως προνομιακός σύμμαχος των ΗΠΑ, να προσεγγίσει εκ νέου τη Βρετανία και να θέσει το Βερολίνο μπροστά στο άβολο δίλημμα είτε της περιθωριοποίησης, όπως συνέβη πέρσι με την Λιβύη, είτε της προσυπογραφής μιας πολιτικής που άλλοι θα έχουν ερήμην του διαμορφώσει, με παράπλευρο κόστος στις σχέσεις Γερμανίας - Ρωσίας.

Πώς θα αντιδράσει το Βερολίνο στη διαφαινόμενη προσπάθεια της Γαλλίας να συντονίσει την ευθυγράμμιση της Ε.Ε. με τις ΗΠΑ απέναντι στο Ιράν; Θα κρατήσει χαμηλούς τόνους ή θα διαφοροποιηθεί ενεργητικά;

Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για μια επικίνδυνη κλιμάκωση, καθώς το πραγματικό διακύβευμα δεν είναι η απόκτηση στο άμεσο μέλλον πυρηνικών όπλων από το Ιράν, αλλά εσωτερικές πολιτικές σκοπιμότητες για τις ΗΠΑ, προσπάθεια βελτίωσης της θέσης της στους ενδοευρωπαϊκούς συσχετισμούς για τη Γαλλία και περιφρούρηση του καθεστώτος στην Τεχεράνη από τις επιδράσεις του κύματος αναταραχής και αμφισβήτησης που επικρατεί εδώ και έναν χρόνο στον Αραβικό Κόσμο.

Στην περίπτωση της Γαλλίας καταγράφεται η προσπάθεια αξιοποίησης της θεσμικής και ουσιαστικής πολιτικοστρατιωτικής της πρωτοκαθεδρίας επί τη Γερμανίας - Μόνιμο Μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας - Πυρηνικό οπλοστάσιο - για να βελτιωθούν οι θέσεις της στους διμερείς συσχετισμούς. Πρόκειται για μια επιλογή που δεν θα σώσει την αξιολόγηση ΑΑΑ, μια εξέλιξη καθοριστική για τη θέση του Παρισιού στις ισορροπίες της Ευρωζώνης.