Τον περασμένο Δεκέμβριο κυκλοφόρησε η τελευταία περιοδική έντυπη έκδοση του ναυτιλιακού περιοδικού ΑΡΓΩ, μετά από διαδρομή 46 ετών. Ξεκίνησε το 1965 με τους έμπειρους ναυτιλιακούς συντάκτες της εποχής, τους Στάθη Μπάτη, Μανώλη Σίμο και Γιώργο Λουκόπουλο και γρήγορα εξελίχθηκε στο πιο έγκυρο έντυπο της ναυτιλίας.
Τον περασμένο Δεκέμβριο κυκλοφόρησε η τελευταία περιοδική έντυπη έκδοση του ναυτιλιακού περιοδικού ΑΡΓΩ, μετά από διαδρομή 46 ετών. Ξεκίνησε το 1965 με τους έμπειρους ναυτιλιακούς συντάκτες της εποχής, τους Στάθη Μπάτη, Μανώλη Σίμο και Γιώργο Λουκόπουλο και γρήγορα εξελίχθηκε στο πιο έγκυρο έντυπο της ναυτιλίας. 
Πρωτοποριακό και οραματικό, ανανεωτής της παλαιότερης παράδοσης του ναυτιλιακού τύπου, συνέβαλλε αποφασιστικά στη χάραξη κυρίως μιας σταθερής ναυτιλιακής πολιτικής διεθνούς στήριξης της ήδη μεγάλης υπό ελληνική σημαία ναυτιλίας μας λόγω του ιδιαίτερου καθεστώτος που είχε καθιερωθεί γι΄αυτήν με τις Εγκριτικές Πράξεις του Ν.Δ. 2687/53. Το 1990 την ΑΡΓΩ ανέλαβε ο Γιώργος Φουστάνος, εφοπλιστής ο ίδιος, γόνος δύο παραδοσιακών εφοπλιστικών οικογενειών.
Συνέχισε την έκδοση του περιοδικού αλλά παράλληλα, με πρωτοφανές ερευνητικό πάθος και επιστημονικότητα εξελίχθηκε και έγινε ο ιστορικός της ναυτιλίας μας. Συγκέντρωσε ένα εκπληκτικό αρχείο, που καλύπτει 150 χρόνια της ναυτιλιακής μας ιστορίας και συνέγραψε πάνω από είκοσι μνημειώδεις μονογραφίες. Η ΑΡΓΩ δεν ετελεύτησε. Συνεχίζει, υπό την εποπτεία του, σε ηλεκτρονική μορφή στο www.argopublications.gr. Σε ένα από τα παλαιότερα τεύχη της βρήκα το παρακάτω απόσπασμα ομιλίας επιφανούς μας πολιτικού στη συνεδρίαση του Κοινοβουλίου της 12ης Μαΐου 1949: «Όχι μόνον δεν επιτρέπεται δυσμενής προκατάληψις απέναντι της ελληνικής εμπορικής ναυτιλίας, αλλά και δικαιολογείται και επιβάλλεται το αντίστροφον: ευμενής προκατάληψις. Διότι διαυλακώνει τους ωκεανούς , δοξάζει την ελληνικήν σημαίαν και εισφέρει χρήμα εις την μαρτυρικήν μας πατρίδα. Της ανήκει τιμή και δόξα. Υπάρχει επομένως, πρέπει να υπάρχη, ευμενής προκατάληψις.
Εν συγκρίσει προς όλους τους άλλους πλουτοπαραγωγικούς κλάδους μας, έχει το δικαίωμα να προτιμάται εις την στοργήν μας. …Εάν η φορολογία, εάν η κοινωνική προστασία  μίαν ημέραν καθίστατο υπέρμετρος, η εκδίκησης επακολουθεί αυτομάτως εναντίον της απερισκεψίας του κράτους. Πλήσσεται όλος ο κλάδος προς κοινήν ζημίαν και του πλοιοκτήτου και του εργάτου και της εθνικής οικονομίας. Στοιχειώδης σωφροσύνη των κυβερνητικών επιβάλλει να σταθμίζουν εκάστοτε τα αντικειμενικά δεδομένα του διεθνούς ανταγωνισμού και να εξασφαλίζουν εντός του πλαισίου του διεθνούς ανταγωνισμού την επιβίωσιν και την ανάπτυξιν της εμπορικής ναυτιλίας. Δεν είναι σοσιαλισμός, δεν είναι κοινωνική δικαιοσύνη η υπέρμετρος προστασία η οποία οδηγεί εις την χρεωκοπίαν. Είναι απλούστατα, μωρία!». 
Ο πολιτικός αυτός ήταν ο Γεώργιος Παπανδρέου, στον οποίο μάλιστα οφείλεται, όταν ήταν πρωθυπουργός στην Κυβέρνηση του Καΐρου, η αναβάθμιση του Υφυπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας που είχε δημιουργηθεί επί Μεταξά, σε Υπουργείο, μέχρι την κατάργησή του από την « μωρίαν» του εγγονού του. Το ΠΑΣΟΚ με τον κοινωνικό φθόνο που το χαρακτήρισε από την εμφάνισή του και εκ του λόγω αυτού «δυσμενή προκατάληψη» προς την επιχειρηματικότητα και ιδίως τον εφοπλισμό, αποδείχθηκε ανίκανο να σταθμίσει «εκάστοτε τα αντικειμενικά δεδομένα του διεθνούς ανταγωνισμού» και να εξασφαλίσει «εντός του πλαισίου του διεθνούς ανταγωνισμού την επιβίωσιν και την ανάπτυξιν της εμπορικής ναυτιλίας». 
Προστάτης για ψηφοθηρικούς μόνο λόγους των προσκείμενων προς το ΠΑΣΟΚ συντεχνιών της ναυτιλίας, κατέληξαν αμφότεροι να μάχονται και το εθνικό αλλά και ίδιο τους το συμφέρον. Eπί της αλήστου μνήμης πρώτης Υπουργού Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, λόγω κακού χειρισμού, μεταξύ άλλων, θεμάτων της ναυτιλίας και του της προσόρμισης των κρουαζιεροπλοίων και την ανοχή της στα απαράδεκτα σχετικά επεισόδια, τραυματίστηκε η σχέση ολόκληρης της ναυτιλιακής οικογένειας, εργοδοτών και εργαζομένων, με την Κυβέρνηση. Άρχισε πάλι η φυγή από την ελληνική σημαία των ποντοπόρων πλοίων μας. 
Αγνοήθηκε κυρίως η ανάγκη της ύπαρξης ενός αυτοτελούς ειδικού Υπουργείου για τον ελληνόκτητο μεγαλύτερο εμπορικού στόλο του κόσμου, διοικούμενο από ένα ενιαίο διοικητικό μηχανισμό, σε μας το Λιμενικό Σώμα, με τους έμπειρους και επιστημονικά καταρτισμένους, οι περισσότεροι πτυχιούχοι ΑΕΙ, αξιωματικούς του. Είχα την τύχη να γνωρίσω και να εκτιμήσω το έργο πολλών από αυτούς και ως σύμβουλος του Ναυτικού Επιμελητηρίου της Ελλάδος από το ’65, στις συνεδριάσεις της Νομικής επιτροπής του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού (ΙΜΟ) του ΟΗΕ, που ρυθμίζει τα της λειτουργίας της παγκόσμιας ναυτιλίας, και ως Γεν. Γραμματεύς του ΥΕΝ στην Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας το 1974. Σημειωτέον ότι ο μέχρι πρόσφατα Γεν. Γραμματέας του ΙΜΟ, Ευθύμιος Μητρόπουλος προέρχοταν από τα νέα στελέχη του τότε Υπουργείου. 
Η εφάμιλλος με την του «εγγονού» του Γεωργίου Παπανδρέου «μωρία» των στενών συνεργατών του, παρά την αντίδραση ολόκληρου του ναυτιλιακού κόσμου, ενέταξε το Λιμενικό Σώμα στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, το παληό Δημοσίας Τάξεως, λές και επρόκειτο περί Σώματος Ασφαλείας, επειδή υπάγεται σ΄αυτό και η ακτοφυλακή. Είμαι της άποψης ότι η Κυβέρνηση Παπαδήμου, εφόσον ήδη συμφωνούν στην επανίδρυση αυτοτελούς Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας τα δύο από τα συμμετέχοντα σ’ αυτήν κόμματα, να το κάνει τώρα. 
Οι καιροί είναι πολύ δύσκολοι, ο λαός μας, μετά από μακρά περίοδο κοινωνικής αναλγησίας, επιδεικνύει πάλι μια από τις μεγάλες αρετές του, την αλληλεγγύη και οι εφοπλιστές μας, οι περισσότεροι Έλληνες της διασποράς, έχουν αποδείξει διαχρονικά σε παρόμοιες περιστάσεις έμπρακτα την στοργή προς την πατρίδα τους.
(από την εφημερίδα "Εστία")