Αυτο-εκπληρούμενη Προφητεία

Στις αρχές της δεκαετίας του '30, η Γαλλία εγκλωβίσθηκε σε μία επιλογή που οδήγησε πρώτα στην αποσάθρωση του συστήματος συμμαχιών της στην Ανατολική Ευρώπη και στη συνέχεια συνέβαλε αποφασιστικά στην ήττα της από τη Γερμανία το Μάιο - Ιούνιο του 1940: Ηταν η απόφαση για την κατασκευή του συμπλέγματος οχυρωματικών έργων στα σύνορα με τη Γερμανία, που έγινε γνωστή ως «γραμμή Μαζινό».

Το πολιτικό μήνυμα ήταν σαφές, η ισχυρότερη τότε στρατιωτική δύναμη της Ευρώπης επέλεγε την αμυντική θωράκιση, δηλώνοντας εμμέσως πλην σαφώς ότι παραιτείται από κάθε επιθετικό σενάριο στήριξης των συμμάχων της, Πολωνίας και Τσεχοσλοβακίας, και περιορίζει τις φιλοδοξίες της στη στατική προάσπιση του εθνικού εδάφους.

Στην ίδια λογική αυτο-εγκλωβισμού, ο Σαρκοζί επέλεξε στις αρχές Ιουλίου του 2010 να προσδεθεί στη Γερμανία για να μην χάσει η Γαλλία τη βαθμολογία ΑΑΑ από τους οίκους αξιολόγησης και να μην διαταραχθούν οι ισορροπίες στο γαλλογερμανικό δίδυμο.

Επρόκειτο για μία επιλογή που επιδείνωσε τη θέση της χώρας του τόσο απέναντι στη Γερμανία όσο και στις αγορές - οίκους αξιολόγησης:

Στο Βερολίνο έκριναν και σωστά ότι πρόκειται για μία επιλογή που εκμηδενίζει τη διαπραγματευτική ικανότητα του Παρισιού, υπόθεση που επιβεβαιώθηκε από τις εξελίξεις της γαλλογερμανικής Συνόδου Κορυφής στην Ντοβίλ τον Οκτώβριο του 2010, που υιοθέτησε την ελεγχόμενη χρεοκοπία ως εργαλείο του Μόνιμου Μηχανισμού ESM, μέχρι και την πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής των «27» της 9ης Δεκεμβρίου, όπου αποφασίσθηκε η επιβολή σιδηράς και μόνιμης δημοσιονομικής πειθαρχίας.

Με δεδομένη την αντιπαράθεση των αγορών και των οίκων με τη Γερμανία, η οποία συνεχώς οξύνεται, και το ντόμινο της πίεσης των χωρών-μελών της Ευρωζώνης ως προειδοποίηση προς τη Γερμανία, η Γαλλία ενεγράφη μόνη της ως τελικός σταθμός πριν στοχοποιηθεί η ίδια η Γερμανία.

Είναι κάτι παραπάνω από φανερό ότι η απόφαση της S&P να υποβαθμίσει τη Γαλλία έχει πολιτικά -κατά κύριο λόγο- κίνητρα και κατά συνέπεια θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί αν το Παρίσι παρέμενε στη γραμμή της αντιπαράθεσης με το Βερολίνο, που είχε υιοθετήσει από την έναρξη της χρηματοπιστωτικής κρίσης τον Οκτώβριο του 2008 μέχρι και τα τέλη Ιουνίου του 2010.

Είναι εξίσου φανερό ότι το κόστος για το Σαρκοζί είναι τεράστιο, επειδή ο ίδιος στην προσπάθειά του να νομιμοποιήσει την υποταγή του στη Μέρκελ είχε μυθοποιήσει τις αξιολογήσεις των τριών οίκων.

Σε πλήρη αντίστιξη ο Ομπάμα, ο οποίος παρέκαμψε με αποφασιστικότητα την επίσης πολιτικά υπαγορευμένη υποβάθμιση των ΗΠΑ το περασμένο καλοκαίρι, μία υποβάθμιση που είχε σχεδόν μηδενικές επιπτώσεις στη διεθνή πιστοληπτική αξιοπιστία της χώρας.

Ακόμη, ο αυτο-εγκλωβισμός του Σαρκοζί στην υπεράσπιση της βαθμολογίας ΑΑΑ -που μυθοποιήθηκε ως η «γραμμή Μαζινό» της γαλλικής οικονομίας- δεν στηρίχθηκε ούτε καν από τη Γερμανία, η οποία δεν επέτρεψε τη στήριξη του σοβαρά εκτεθειμένου στο δημόσιο χρέος του νότου της Ευρωζώνης γαλλικού τραπεζικού συστήματος από τον Προσωρινό Μηχανισμό EFSF.

Το κοινό σημείο της «γραμμής Μαζινό» στο Μεσοπόλεμο και και της μυθοποίησης της βαθμολογίας ΑΑΑ από το Σαρκοζί είναι ότι διαμηνύουν ότι πρόκειται για επιλογές πλήρους και μη αντιστρέψιμου αυτο-εγκλωβισμού, χωρίς τη δυνατότητα διόρθωσης της πορείας.

Ακόμη χειρότερα ο Σαρκοζί εγκλωβίσθηκε σε μία χαμένη εκ των προτέρων μάχη, καθώς από τις σημερινές 14 χώρες με ΑΑΑ παγκοσμίως ελάχιστες προβλέπεται ότι θα διατηρήσουν την κορυφαία αυτή βαθμολογία.