Οι διαδοχικές συναντήσεις του Λ. Παπαδήμου με τους αρχηγούς των κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση δίνουν την εντύπωση ότι μπροστά στην κρισιμότητα της κατάστασης, έχει αρχίσει να επικρατεί κάποια σοβαρότητα στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό.
Η αποφυγή δηλώσεων από την πλευρά του Α. Σαμαρά και του Γ. Καρατζαφέρη αμέσως μετά τις κατ’ ιδίαν συνομιλίες τους με τον πρωθυπουργού, συνηγορούν υπέρ της αίσθησης ότι αντιλαμβάνονται πλέον πόσο σημαντικό είναι να διεκπεραιώσει η σημερινή κυβέρνηση την αποστολή της.
Ισως δεν θέλησαν να πουν οτιδήποτε που θα μπορούσε να εκληφθεί ως υπονόμευση της κυβερνητικής σταθερότητας μέχρις ότου ολοκληρώσει το έργο που έχει αναλάβει και εξασφαλιστεί η νέα δανειοδότηση της χώρας, ή ακόμη να προτίμησαν να μη δεσμευθούν σε τίποτα, αφήνοντας οδούς διαφυγής.
Αυτή είναι η θετική πλευρά της εικόνας που εκπέμπεται τις τελευταίες ημέρες. Μια πλευρά που δεν ξέρουμε πόσο θα διατηρηθεί και αν θα είναι η ίδια μέχρι το τέλος. Αλλά προς το παρόν μπορούμε να λέμε ότι βελτιώνεται κάπως η σχέση των κομμάτων με την κυβέρνηση που στηρίζουν.
Γιατί υπάρχει πάντα η αρνητική πλευρά, εκείνη που δημιουργείται από την αμφιθυμία και τις επιδιώξεις αρχηγών, υπουργών και κομμάτων, υπάρχει η προσπάθεια αποφυγής του πολιτικού κόστους σε προσωπικό και κομματικό επίπεδο και είναι διάχυτη η αντίληψη στην πολιτική τάξη ότι ο «κακός» ξένος παράγοντας επιβάλλει όρους και μέτρα που δεν είναι αναγκαία. Οτι δηλαδή, αν δεν υπήρχε ξένος παράγοντας θα ξεπερνούσαμε την κρίση και τη χρεοκοπία κάπως αλλιώς... Αστήρικτες δοξασίες που αφήνουν αυτό το «αλλιώς» στη φαντασία μας.
Η άλλη διαπίστωση που συμπληρώνει την εικόνα των τελευταίων ημερών είναι ότι ο Λ. Παπαδήμος αποκτά σταδιακά έναν πρωθυπουργικό βηματισμό.
Φαίνεται πιο αποφασιστικός, παρακολουθεί πιο στενά το έργο των υπουργών του, ασκεί κριτική, πιέζει για εφαρμογή.
Ομως, βάζει μπροστά στους πολιτικούς αρχηγούς την πραγματικότητα και εμμέσως τούς θέτει προ των ευθυνών τους και αρχίζει να καταλαβαίνει ότι η θέση που είναι απαιτεί και κάποια εξωστρέφεια. Δεν αλλάζει προσωπικότητα, δεν καταφεύγει σε συγκρούσεις, που σίγουρα δεν είναι του χαρακτήρα του, αλλά τα κάνει με τρόπο... παπαδημικό. Ενδεχομένως θα κάνει και περισσότερα με την πάροδο του χρόνου και πάντως αποκλείεται να φορτωθεί την ευθύνη της χρεοκοπίας της χώρας.
Αν θεωρήσει ότι εκεί τον οδηγούν οι αρχηγοί και τα κόμματα, θα αντιδράσει αναλόγως. Και πάντως διαθέτει όπλα πίεσης για να τους κρατά στον «ορθό» δρόμο.
Δεν είναι γνωστές οι λεπτομέρειες των διαδοχικών συνομιλιών του πρωθυπουργού με τους αρχηγούς της Νέας Δημοκρατίας και του ΛΑΟΣ.
Αναμφίβολα, τους παρουσίασε την αλληλογραφία με την τρόικα, αναφέρθηκε στο περιεχόμενο των τηλεφωνικών συνομιλιών του με Ευρωπαίους ηγέτες, τους έδειξε όλα όσα πρέπει να γίνουν για να εξασφαλιστεί έγκαιρα το θηριώδες ποσό των 89 δισ. ευρώ από τους δανειστές μας και παράλληλα τους είπε ποιο είναι το χρονοδιάγραμμα των διαδικασιών.
Δεν ξέρουμε αν έπεισε και αυτό θα το διαπιστώσουμε από τη συμπεριφορά των δύο κομμάτων στη συζήτηση του συμπληρωματικού πολυνομοσχεδίου στην ολομέλεια της Βουλής την επόμενη εβδομάδα.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες, οι δύο αρχηγοί εκδηλώθηκαν συγκρατημένα, ο μεν Α. Σαμαράς επιμένοντας ότι οι εκλογές πρέπει να γίνουν σύντομα, ο δε Γ. Καρατζαφέρης ότι πρέπει να καθυστερήσουν. Κάπως έτσι κύλησε από την πλευρά του Λ. Παπαδήμου και η συνάντηση με τον Γ. Παπανδρέου, αλλά και με κάποια διαφορά.
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ενημέρωσε τον πρωθυπουργό ότι αποχωρεί από την ηγεσία του κόμματος, παράλληλα όμως τάχθηκε ανεπιφύλακτα υπέρ της μακροημέρευσης της κυβέρνησης Παπαδήμου, όπως και υπέρ της οικονομικής πολιτικής που απορρέει από τη νέα δανειακή σύμβαση. Ομως όλα αυτά λίγη σημασία έχουν από τη στιγμή που υπάρχει εμπλοκή στις διαπραγματεύσεις για το PSI.
Το ερώτημα είναι πλέον αν τα ίχνη σοβαρότητας που διακρίναμε σε επίπεδο πολιτικής ηγεσίας είναι αρκετά για να σηματοδοτήσουν ψήγματα αισιοδοξίας κατά τη δύσκολη συνέχεια.
(από την εφημερίδα "Καθημερινή")