Δύο πρόσφατες δηλώσεις βάζουν ουσιαστικά «ταφόπλακα» στο σχέδιο
του αγωγού Nabucco, αφού σημαίνουν ότι ούτε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αλλά ούτε και
οι ίδιες οι εταιρείες της κοινοπραξίας δεν πιστεύουν στις προοπτικές υλοποίησής
του πλέον. Με τον τρόπο αυτό πάντως, σίγουρα κερδίζει έδαφος ο ελληνοϊταλικός
αγωγός
ITGI, καθώς και
τα υπόλοιπα έργα που ανταγωνίζονται μεταξύ τους.
Η αρχή έγινε με φήμες που ήθελαν την διοίκηση της RWE, μιας
εκ των επιχειρήσεων που συμμετέχουν στην κοινοπραξία του Nabucco, να θέλει να φύγει
από το σχέδιο. Στη συνέχεια, εντός του μήνα που διανύουμε, οι φήμες αυτές αποδείχτηκαν
σωστές, καθότι ο διευθύνοντας της εταιρείας, Jurgen Grossmann, δήλωσε
διπλωματικά ότι βασική επιδίωξη είναι η εξασφάλιση φυσικού αερίου από την
περιοχή της Κασπίας,με το μικρότερο δυνατό κόστος για την ίδια την
RWE.
Από την πλευρά της, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το γραφείο του
Επιτρόπου Ενέργειας, Γκύντερ Έτινγκερ, προχώρησε σε αλλαγή πλεύσης, δηλώνοντας ότι
είναι υπέρ του κασπιανού αερίου, είτε με το Nabucco, είτε με κάποια άλλη πιθανή
λύση. Σε δηλώσεις όμως προχώρησε και ο Αμερικανός απεσταλμένος για την ενέργεια, Ρίτσαρντ Μόρνινγκσταρ, λέγοντας ότι "είναι φανερό πως έχει γίνει πιο δύσκολη η υλοποίηση του έργου από οικονομικής πλευράς".
Πάντως, το βασικότερο πλήγμα για τις προοπτικές του
Nabucco
ήρθε
πριν από μερικούς μήνες, όταν η Τουρκία και το Αζερμπαϊτζάν υπέγραψαν συμφωνία
για να κατασκευάσουν αγωγό φυσικού αερίου (
Trans
Anadolu
Pipeline), ή μάλλον για να αναβαθμίσουν
το ήδη υπάρχον σύστημα μεταφοράς που διαθέτουν. Στην πράξη, η κίνηση αυτή αυτομάτως
κατέστησε άχρηστο όλο το ανατολικό σκέλος του
Nabucco, οδηγώντας τον σε αδιέξοδο.
Πέρα από τα παραπάνω, οφείλουμε να σημειώσουμε ότι η ιδέα
για το
Nabucco
ήταν προβληματική από την αρχή, καθώς προέβλεπε πολύ μεγάλη
χωρητικότητα και υψηλότατο κόστος (7,9 δις ευρώ). Ιδίως η αζέρικη πλευρά δεν
καλοέβλεπε ποτέ την πιθανότητα να προσφέρει όλο της το αέριο σε έναν μόνο «παίκτη»,
ασχέτως του ότι ακόμα και αν το έκανε ο αγωγός
Nabucco
δεν θα γέμιζε.