Το πιστωτικό γεγονός για την Ελλάδα έγινε τελικά πραγματικότητα, παρόλο
που εδώ και 1,5 χρόνο η κυβέρνηση της χώρας και όλοι οι ανώτατοι
αξιωματούχοι της Ευρωπαϊκής Ενωσης αλλά και των κυβερνήσεων της
Ευρωζώνης, το απέφευγαν όπως ο «διάολος το λιβάνι».
Εκτός από το θετικό γεγονός του «κουρέματος» του ελληνικού χρέους, το
οποίο βέβαια έτσι περνά από τα «χέρια» των ιδιωτών πιστωτών στην κατοχή
των εταίρων μας, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ, η ιστορική αυτή στιγμή για το
κράτος μας, δίνει τη δυνατότητα και για μία σειρά από διαπιστώσεις, αλλά
και για προβλέψεις.
Αρχικά μάλλον χάθηκε τουλάχιστον ένας χρόνος ατέρμονων συζητήσεων και
πειραματισμών κυρίως εκ μέρους της Ε.Ε. για να φτάσουμε στο αναπόφευκτο,
δηλαδή στην «εθελοντική» αναδιάρθρωση. Η λύση αυτή, η οποία πιθανότατα
να μην είναι αρκετή για το μέγεθος του χρέους της Ελλάδας και την
αδυναμία της να το εξυπηρετήσει, έπρεπε να είχε εφαρμοστεί πιο πριν,
όταν μάλιστα πολύ μεγαλύτερο ποσό των οφειλών της χώρας ήταν στα «χέρια»
των ιδιωτών.
Οι αγορές είχαν επί της ουσίας εδώ και καιρό προεξοφλήσει και το
«κούρεμα» και την ενεργοποίηση των ασφαλίστρων κινδύνου, με αποτέλεσμα η
Ελλάδα να προσθέσει στο ενεργητικό της μία ακόμη χρεοκοπία, καθώς στο
παρελθόν υπήρξαν και άλλες.
Τώρα και τουλάχιστον για κάποιο χρονικό διάστημα οι αγορές θα στραφούν
στην Πορτογαλία, όπου αναμένουν και εκεί μία ανάλογη αναδιάρθρωση παρά
τις περί του αντιθέτου ανακοινώσεις απάντων στην Ε.Ε. Στο «μικροσκόπιο»
βρίσκεται, τόσο η Ιρλανδία όσο και η Ισπανία, ενώ ίσως η Ιταλία να
βρίσκεται σε κάπως καλύτερη «μοίρα», ύστερα από την πλημμύρα των
κεφαλαίων, με τα οποία η ΕΚΤ εφοδίασε τις τράπεζες της Ευρωζώνης για να
αγοράζουν τις εκδόσεις ομολόγων της γειτονικής χώρας.
Η κατάσταση αυτή στην Ευρωζώνη είναι σαφές ότι δεν είναι βιώσιμη και
δεν οδηγεί πουθενά, καθώς τα μεγάλα χρέη των Νοτίων μόνο με δύο τρόπους
μπορούν να εξυπηρετούνται: α) Με το να καταγράφουν υψηλούς ρυθμούς
ανάπτυξης και αξιοσημείωτα πρωτογενή πλεονάσματα επί σειρά ετών, έτσι
ώστε το χρέος ως ποσοστό επί του ΑΕΠ να συρρικνώνεται και β) με το να
χρηματοδοτούν συνέχεια οι Βόρειοι τους Νότιους.
Επειδή και οι δύο αυτές επιλογές είναι μάλλον δύσκολες, αργά αλλά
σταθερά θα ωριμάσουν και εν τέλει θα υλοποιηθούν σχέδια, όπως το
ευρω-ομόλογο. Κανείς εχέφρων δεν περιμένει πως η λιτότητα στους Νότιους
θα φέρει βραχυπρόθεσμα διατηρήσιμη ανάπτυξη για μεγάλα χρονικά
διαστήματα.
Όσο για την Ελλάδα, η ανάπτυξη δεν πρόκειται να έρθει, εάν δεν
εισρεύσουν νέα κεφάλαια στη χώρα. Ωστόσο, κανείς επενδυτής δεν θα θέλει
εύκολα να φέρει κεφάλαια στη χώρα μας, εάν πιστεύει πως ενδεχομένως
μπροστά υπάρχει και άλλο «κούρεμα» και πιθανότατα καινούργιες εξ αυτού
αναταραχές. Και δυστυχώς, υπάρχουν πολλοί, που θεωρούν ότι η ιστορία με
το χρέος της Ελλάδας δεν έχει ακόμη λήξει.
(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 12/03/2012)