Ιδανικοί Αυτόχειρες...

Τα όσα συνέβησαν την περασμένη εβδομάδα στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία έχουν βαρύτητα που ξεπερνά το τοπικό και εθνικό πλαίσιο, καθώς απαντούν καταφατικά στο ερώτημα αν οι ιδεοληψίες μπορούν να οδηγήσουν στην πολιτική αυτοκτονία.

Πρόκειται για ένα μοιραίο για τη Μέρκελ και την Ευρωζώνη κρατίδιο, καθώς η αρνητική στάση της καγκελαρίου απέναντι στη διάσωση της Ελλάδας τους πρώτους μήνες του 2010 είχε σαν βασικό επιχείρημα νομιμοποίησης το φόβο δυσμενών εκλογικών επιπτώσεων στην αναμέτρηση της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας, που διεξήχθη το Μάιο της ίδιας χρονιάς.

Στη Βόρεια Ρηνανία - Βεστφαλία οι Φιλελεύθεροι οδήγησαν σε κατάρρευση τη συγκυβέρνησή τους με τους Χριστιανοδημοκράτες, καθώς καταψήφισαν τροποποίηση του προϋπολογισμού που θα αύξανε το δημόσιο χρέος του ομόσπονδου κρατιδίου. Ετσι, προκάλεσαν την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, όπου σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις οι ίδιοι θα βρεθούν εκτός Βουλής και την κυβέρνηση θα αναλάβουν οι Σοσιαλδημοκράτες μαζί με τους Πράσινους.

Στο όνομα, λοιπόν, της δημοσιονομικής αυστηρότητας και παρά τις δημοσκοπήσεις που προειδοποιούν ότι το κόμμα του Ρέσλερ θα βρεθεί εκτός Βουλής όχι μόνο στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία αλλά και στις τοπικές εκλογές που θα ακολουθήσουν στο Σλέβιγκ Χολστάιν και στο Σάαρ, οι Φιλελεύθεροι επέλεξαν τη στάση των κυβερνητών των γερμανικών πολεμικών πλοίων όταν είχαν περικυκλωθεί από συμμαχικές δυνάμεις, δηλαδή την ηρωική αυτοβύθιση.

Με προεξοφλημένο τον πολιτικό τους θάνατο σε ομοσπονδιακό επίπεδο -όλες οι δημοσκοπήσεις αποκλείουν την είσοδό τους στην Μπούντεσταγκ που θα προκύψει από τις εκλογές του φθινοπώρου του 2013- οι Φιλελεύθεροι επιχειρούν μία τυχοδιωκτική φυγή προς τα εμπρός, ελπίζοντας ότι θα απορροφήσουν τη δυσαρέσκεια της ακραίας ευρωσκεπτικιστικής πτέρυγας των Χριστιανοδημοκρατών.

Τα όσα συνέβησαν στην τοπική Βουλή της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας είναι μία σαφής προειδοποίηση για το τι περιμένει τη Μέρκελ σε οποιαδήποτε πρωτοβουλία περαιτέρω εμπλοκής του Βερολίνου στη διάσωση και συνολική θωράκιση της Ευρωζώνης.

Ετσι, η ευελιξία της κυβέρνησης Μέρκελ για μία οποιασδήποτε μορφής επαναδιαπραγμάτευση με τη Γαλλία, σε περίπτωση νίκης του Ολάντ, εμφανίζεται προκαταβολικά δραματικά συρρικνωμένη: Τίποτε δεν μπορεί πλέον να αποκλείσει μία ανταρσία στην Μπούντεσταγκ, που θα εξαναγκάσει την καγκελάριο να οδηγήσει τη χώρα σε πρόωρες εκλογές.

Το ενδεχόμενο αυτό προεξοφλείται ήδη από ότι φαίνεται από την ηγεσία των Σοσιαλδημοκρατών, όπως προκύπτει από τη συνέντευξη του προέδρου του κόμματος Ζίγκμαρ Γκάμπριελ στη «Monde» της Παρασκευής 16 Μαρτίου, όπου τάσσεται υπέρ της θέσης Ολάντ για «Σύμφωνο Ανάπτυξης» και επισημαίνει ταυτόχρονα τον κίνδυνο απομόνωσης της χώρας του στην Ευρώπη: «Η Γερμανία οφείλει να γνωρίζει ότι κάθε φορά που επεχείρησε να επιβάλλει τη δικιά της θεώρηση της πραγματικότητας, υπήρξαν πάντοτε προβλήματα», υπογραμμίζει.

Το πολιτικό τοπίο στην Ευρωζώνη αλλάζει. Το πραγματικό πλέον ζητούμενο σε περίπτωση νίκης του Ολάντ δεν είναι πώς θα βρεθεί ένας συμβιβασμός με την κυβέρνηση Μέρκελ, αλλά πότε θα υπάρξει αλλαγή κυβερνητικής φρουράς στο Βερολίνο, με τους Σοσιαλιστές της Γαλλίας και τους Σοσιαλδημοκράτες της Γερμανίας να έχουν κάνει ήδη σημαντικά βήματα προς τη διατύπωση μίας νέας κοινής γαλλογερμανικής στρατηγικής για τη διαχείριση της κρίσης.

Οι Φιλελεύθεροι της Γερμανίας διορθώνουν το Μαρξ, καθώς καταδεικνύουν ότι όταν η Ιστορία επαναλαμβάνεται είναι και φάρσα και τραγωδία: Φάρσα καθώς όλα θυμίζουν μία καρικατούρα της περιχαράκωσης στο Μπούνκερ της καγκελαρίας την Ανοιξη του 1945 και τραγωδία καθώς η Ευρωζώνη είναι όμηρος μιας πολιτικής δύναμης που το ποσοστό της σε εθνικό επίπεδο βρίσκεται γύρω στο 1,5%...