Με ολύμπια ηρεμία, η καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ βρέθηκε να ακούει τις επικρίσεις μελών του κόμματός της για κακοδιαχείριση της κρίσης χρέους στην Ευρωζώνη.
Ωστόσο, η σιδηρά καγκελάριος κοίταξε τους επικριτές της εντός του κόμματός της και τους προειδοποίησε, με ήπιο ύφος, για τις επιπτώσεις ενδεχόμενης υπαναχώρησης της Γερμανίας από τις ευρωπαϊκές δεσμεύσεις της. Η Ευρωζώνη δεν έχει υπερβεί την κρίση, «απλά διανύει μία από τις διαφορετικές φάσεις της κρίσης», σημείωσε στην ομιλία της στο γερμανικό Κοινοβούλιο, υπογραμμίζοντας πως η νομισματική ένωση βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σημείο για να καθορίσει την συνθήκες της ανάκαμψης.
Μιλώντας σε διάσκεψη του κόμματός της για τη βιομηχανία και την απασχόληση στη Γερμανία στην Μπούντεσταγκ, χθες Τετάρτη, επισήμανε πως «βρισκόμαστε σε ένα σημείο πέρα για πέρα αποφασιστικό: ποιες είναι οι συνθήκες της σταθερότητας; Ποια ανάπτυξη μπορούμε να θέσουμε σε εφαρμογή; Ποια ελπίδα έχουν οι επενδυτές στην Ευρώπη, την Αμερική, την Ιαπωνία να επενδύσουν τα χρήματά τους στις χώρες μας και να ξαναδούν τα χρήματά τους;», αναρωτήθηκε στην ομιλία της η Μέρκελ.
Για τη Γερμανία, τόνισε η καγκελάριος, «η ευρωπαϊκή πολιτική κυρίως σε ό,τι αφορά την Ευρωζώνη είναι πάντοτε κάτι περισσότερο από ένα θέμα εσωτερικής πολιτικής» εξαιτίας της διασύνδεσης της γερμανικής οικονομίας με αυτές των γειτόνων της. «Η Γερμανία κυρίως εξαιτίας της μεγάλης πρόκλησης που αντιπροσωπεύει ο αυξημένος οικονομικός ανταγωνισμός, έχει ακόμη πολλά να κάνει» τόνισε η Μέρκελ. Οντως, η πρόκληση για τη Μέρκελ είναι ιστορική που δέχεται τις εντονότερες πιέσεις της 20ετούς πολιτικής της σταδιοδρομίας.
Πολλοί παραδοσιακοί της σύμμαχοι στο CDU και την κεντροδεξιά κυβερνητική συμμαχία εκτιμούν ότι η απόφασή της να διασώσει σπάταλα κράτη, όπως την Ελλάδα, θα επιβαρύνει δυσανάλογα τους Γερμανούς φορολογουμένους. Σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, όμως, καθώς και στην Ουάσιγκτον και το Πεκίνο κυρίαρχη είναι η άποψη ότι η κ. Μέρκελ δεν έκανε αρκετά για να στηρίξει την Ευρωζώνη. Οι επικρίσεις που αντιμετωπίζει από τα κέντρα αυτά κάνουν λόγο για την αναποφασιστικότητά της, το αντιδραστικό της πνεύμα και την εμμονή της με το πολιτικό της μέλλον. Ομως, η φράου Μέρκελ έχει συνειδητοποιήσει ότι η μοίρα της είναι στενά συνδεδεμένη με εκείνη της ίδιας της Ευρωζώνης. Η συνειδητοποίηση αυτή συνοδεύεται από σαφή μεταβολή της ρητορικής της. Η καγκελάριος έχει πάψει να επικρίνει τους σπάταλους Ελληνες, θεματική που κυριαρχούσε στις ομιλίες της του περασμένου έτους, υιοθετώντας, αντίθετα, προσεκτικά επιλεγμένα επιχειρήματα γύρω από τους λόγους που η σωτηρία της Ελλάδας με γερμανική βοήθεια ήταν αναγκαία.
Η πολιτική μεταμόρφωση της Αγκελα Μέρκελ υπήρξε όντως οβιδιακή. Πολλοί τη θυμούνται ως υπουργό Περιβάλλοντος του Χέλμουτ Κολ να ξεσπάει σε λυγμούς εν μέσω υπουργικού συμβουλίου, όταν δέχθηκε επικρίσεις από συναδέλφους της. Λίγα χρόνια αργότερα, το 2005, η Μέρκελ απέδειξε την αξία της, ταπεινώνοντας άρρενες συναδέλφους της, εξασφαλίζοντας την ηγεσία του κόμματος και κατακτώντας τους χαρακτηρισμούς «Ατσάλινο Κορίτσι» και «Μάγκι Μέρκελ». Ορισμένες από τις πρόσφατες διεθνείς επικρίσεις εναντίον της, όμως, είναι σωστές. Η κ. Μέρκελ καθυστέρησε όντως να σώσει την ελληνική οικονομία, σε μία προσπάθεια να εξασφαλίσει μεγαλύτερες υποχωρήσεις από την κυβέρνηση Παπανδρέου, ενώ σύρθηκε από τους Ευρωπαίους εταίρους της στη δημιουργία του ταμείου σωτηρίας, προτού προκαλέσει νέες αναταράξεις στην Ευρώπη προωθώντας το διχαστικό, αν και μη δεσμευτικό, σύμφωνο δημοσιονομικών κανόνων, με στόχο τον εξευμενισμό των Γερμανών ευρωσκεπτικιστών.
Οι αναλυτές και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού προσπαθούν να εξηγήσουν την προσέγγιση της Γερμανίας στην κρίση της Ευρωζώνης. Η εξήγηση θα μπορούσε να είναι πολύ απλή, ότι δηλαδή οι Γερμανοί πιστεύουν ακράδαντα στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, ωστόσο δεν έχουν καταφέρει ποτέ να αγκαλιάσουν ολόψυχα το ευρώ.
Η κατανόηση βοηθά στο να εξηγήσει τις πράξεις της καγκελαρίου Μέρκελ, ή την αρχική έλλειψη πρωτοβουλιών από μέρους της κατά τη διάρκεια της κρίσης. Επίσης, θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί οι Γερμανοί αρχικά άσκησαν δριμύτατη κριτική κατά του νέου ταμείου διάσωσης του ευρώ, για να αλλάξουν γνώμη αργότερα και να το εγκρίνουν με μεγάλη πλειοψηφία. Ακόμα πιο σημαντικό, καθιστά σαφές ότι η κρίση δεν αποτελεί απλώς μία τεράστια πρόκληση, αλλά μία ιστορική ευκαιρία τόσο για τη φράου Μέρκελ όσο και για την Ευρώπη.
(από την εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 22/03/2012)