Η πορεία της Ευρωζώνης προς ένα συνολικό εγκλωβισμό σε ύφεση μακράς διαρκείας φαίνεται πλέον όχι σαν σενάριο αλλά ως μια μη αντιστρέψιμη δυναμική εξελίξεων, αν η δημοσιονομική κρίση στο Νότο εξακολουθήσει να αντιμετωπίζεται με μοναδικό εργαλείο τις περικοπές χωρίς ταυτόχρονη στήριξη πολιτικών ανάπτυξης.
Την ίδια στιγμή μια άλλη δυναμική καταγράφεται από τη Γερμανία και τη Γαλλία μέχρι την Ισπανία και την Ιταλία. Η αδυναμία της διπολικής-δικομματικής εναλλαγής στην κυβερνητική εξουσία να ενσωματώσει μια διαρκώς διογκούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια.
Με δυο λόγια η κρίση βαθαίνει και ταυτόχρονα καθίσταται ολοένα και πιο δύσκολη η συναίνεση σε εθνικό επίπεδο και κατά συνέπεια η σύγκλιση και πολύ περισσότερο η ομοφωνία σε ευρωπαϊκό πεδίο.
Ιταλία
Σώζει ή τορπιλίζει ο Μόντι τον ιταλικό δικομματισμό;
Στην Ιταλία, με την κυβέρνηση τεχνοκρατών του Μόντι να είναι στην ουσία Μεγάλος Συνασπισμός του Πόλου των Ελευθεριών και του Δημοκρατικού Κόμματος δι' αντιπροσώπων, παραμένει ζητούμενο αν στις εκλογές της επόμενης Άνοιξης θα διασωθεί ο διπολικός-δικομματικός χαρακτήρας της δεύτερης ιταλικής δημοκρατίας ή αν η χώρα θα επιστρέψει στον πολυκομματισμό και την κυβερνητική αστάθεια της πρώτης. Ζητούμενο παραμένει πως ενώπιον των ψηφοφόρων οι δύο μεγάλες παρατάξεις θα διαφοροποιηθούν από τη σκληρή περιοριστική πολιτική της κυβέρνησης που σε καμιά περίπτωση δεν θα έχει οδηγήσει τη χώρα σε έξοδο από την κρίση. Ο μεγάλος ωφελημένος κινδυνεύει να είναι η ρατσιστική-αποσχιστική Λέγκα του Βορρά του Μπόσι καθώς όσο θα βαθαίνει η κρίση τόσο θα διευρύνεται το χάσμα Βορρά ? Νότου που θα αναπαράγει στο εσωτερικό της χώρας τη δυσαρέσκεια των πλεονασματικών χωρών της Ευρωζώνης για τη στήριξη των ελλειμματικών. Σε κάθε περίπτωση, η αισιοδοξία ότι η απομάκρυνση του απερίγραπτου Μπερλουσκόνι και το πέρασμα της σκυτάλης στο Μόντι με τα διαπιστευτήρια ευρωπαϊκής αξιοπιστίας, αρκούσε να θωρακίσει τη χώρα από τη διολίσθηση σε μια κρίση μακράς διαρκείας, έχει πλέον εξανεμισθεί.
Γαλλία
Η απειλή Μελανσόν για το Φρ. Ολάντ
Στη Γαλλία, για πρώτη φορά εδώ και δύο και πλέον δεκαετίες, καταγράφεται μια δυναμική ανασυγκρότησης ενός ισχυρού Αντικαπιταλιστικού Χώρου στα αριστερά των Σοσιαλιστών εκεί που παλιά κυριαρχούσε το Κομμουνιστικό Κόμμα. Αν επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις που φέρουν το Μελανσόν να έχει ποσοστό της τάξης του 15% τότε εκ των πραγμάτων τόσο η εκλογή του Ολάντ στο δεύτερο γύρο όσο και η συγκρότηση κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας που θα τον στηρίζει θα αναζητηθεί σε επίσημες ή και άτυπες διαπραγματεύσεις που θα δεσμεύουν την επόμενη γαλλική κυβέρνηση σε αλλαγή γραμμής πλεύσης και όχι σε διόρθωση πορείας. Η αναβίωση της -πέραν των Σοσιαλιστών- Αριστεράς αποτελεί και σημαντικό φραγμό στη δυνατότητα του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου να μονοπωλεί την απορρόφηση μιας ετερόκλητης λαϊκής δυσαρέσκειας.
Ισπανία
Πρόωρη απογοήτευση στη Μαδρίτη
Παρόμοια απογοήτευση και στην Ισπανία που αποτυπώθηκε στην αδυναμία του κυβερνώντος Λαϊκού Κόμματος να κερδίσει τις πρόσφατες τοπικές εκλογές στην Ανδαλουσία. Η προσδοκία ότι ο δυναμικός και αποφασισμένος να αναλάβει το πολιτικό κόστος μιας θεραπείας-σοκ Ραχόι ως αντίτιμο για ταχεία και θεαματική βελτίωση όχι μόνο διαλύθηκε αλλά κυρίαρχη πλέον είναι η ανησυχία ότι η Μαδρίτη δεν θα αποφύγει την προσφυγή στο Μόνιμο Μηχανισμό Διάσωσης ESM.μ Γρήγορη αποσάθρωση της εμπιστοσύνης στο Ραχόι, νωπή η απογοήτευση από το Θαπατέρο με ορατό τον κίνδυνο η επιδείνωση και η παράταση της κρίσης να πυροδοτήσει νέο κύμα αποσχιστικών διεκδικήσεων στη Χώρα των Βάσκων και στην Καταλονία με μια ολοένα και διογκούμενη μερίδα ψηφοφόρων να πιστεύει ότι το μεγαλύτερο μέρος του προβλήματος είναι η μεταφορά πόρων στις νότιες επαρχίες της χώρας. Ο εγκλωβισμός σε δημοσιονομική κρίση μακράς διαρκείας με τη γερμανική συνταγή να οδηγεί σε ύφεση διαμορφώνουν τις προϋποθέσεις ανατροπής του πολιτικού σκηνικού στις περισσότερες χώρες της Ευρωζώνης. Ασταθείς κυβερνήσεις στο Νότο και αδυναμία ουσιαστικής στροφής σε μια Γερμανία ενός νέου Μεγάλου Συνασπισμού Χριστιανοδημοκρατών-Σοσιαλδημοκρατών αθροιστικά κάθε άλλο παρά αισιοδοξία εμπνέουν για το μέλλον της Ευρωζώνης.
Γερμανία
Ρεσάλτο «πειρατών» στο σκάφος SPD - Πρασίνων
Στη Γερμανία, όπου η περιοριστική εισοδηματική πολιτική διαρκεί μια δεκαετία, χωρίς να έχει ταυτόχρονα καταστεί δυνατή η μείωση της φορολογίας και όπου είναι νωπές οι μνήμες του κυβερνητικού Συνασπισμού Σοσιαλδημοκρατών -Πρασίνων αλλά και του Μεγάλου Συνασπισμού Χριστιανοδημοκρατών - Σοσιαλδημοκρατών και στη σημερινή πραγματικότητα η ακυβερνησία του Συνασπισμού Χριστιανοδημοκρατών Φιλελευθέρων -με την Αριστερά, παρά την παρουσία του Λαφοντέν, να αποτελεί κυρίως τοπική ιδιαιτερότητα της πρώην Ανατολικής Γερμανίας- οι κάθε λογής δυσαρεστημένοι έλκονται από το νεοεμφανισθέν Κόμμα των «Πειρατών» που στην πιο πρόσφατη δημοσκόπηση συγκεντρώνει σε εθνικό επίπεδο πρόθεση ψήφου της τάξης του 12%. Αν το ποσοστό αυτό επιβεβαιωθεί, «καίγεται» το σενάριο εναλλαγής το 2013 με συνασπισμό SPD - Πρασίνων.
(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 07-08/04/2012)