Ανησυχητικά Μηνύματα

Από τον Οκτώβριο του 2010, όταν η κυβέρνηση του κ. Γιώργου Παπανδρέου εντελώς αψυχολόγητα ξεκίνησε την πορεία «παράδοσης» της Ελλάδας στο μηχανισμό των δανειστών, επιβεβαιώνεται καθημερινά το «κάθε χθες και καλύτερα». Οσο περνούν οι μέρες, οι εβδομάδες και οι μήνες, γίνεται όλο και περισσότερο βέβαιο -θα έλεγα και σίγουρο- πως η χώρα οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στην πτώχευση.

Ειλικρινά πιστεύω πως αν κάτι επιβεβαιώνει η κρίση της ελληνικής οικονομίας, είναι πως το ένστικτο των ανθρώπων αποδεικνύεται αλάνθαστο και είναι απορίας άξιον πώς οι αρμόδιοι, που είχαν και τα πραγματικά στοιχεία ενώπιόν τους, σε αντίθεση με εμάς τους υπόλοιπους που κάναμε τα απλά μαθηματικά, δεν αντιλήφθησαν πως οι Ευρωπαίοι εταίροι απλά «συγύριζαν τα μαγαζιά τους», για να επηρεαστούν όσο το δυνατόν λιγότερο από τους κραδασμούς που θα προκαλέσει μία ενδεχόμενη ελληνική πτώχευση.

Στο σημείο που έχουν φέρει τα πράγματα, οι ελπίδες για σωτηρία της ελληνικής οικονομίας εξανεμίζονται καθημερινά. Η σαφήνεια των δηλώσεων των ξένων παραγόντων, με τις οποίες βομβαρδιζόμαστε καθημερινά, ειδικά των Γερμανών αξιωματούχων, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο παρερμηνείας για τις προσθέσεις τους. Υστερα από 26 βασανιστικούς μήνες σκληρότατων μέτρων και αφού η ζωή των Ελληνίδων και των Ελλήνων αγγίζει τα όρια της οριστικής κατάρρευσης, οι Ευρωπαίοι δύνανται όποτε επιθυμούν να ανακοινώσουν ότι «το Πρόγραμμα δεν υλοποιείται» και βεβαίως θα επιρρίψουν όλες τις ευθύνες στην Ελλάδα και το λαό της.

Ενα είναι βέβαιο. Οι ευθύνες του ελληνικού λαού είναι μηδενικές, διότι από την πλευρά του δέχθηκε αγόγγυστα τα μέτρα. Και μην μου πείτε ότι οι διαμαρτυρίες και οι διαδηλώσεις, που κατά καιρούς ακούστηκαν και έγιναν, ήταν σοβαρή αντίσταση απέναντι στη λεηλασία της Ελλάδας, η οποία δυστυχώς διεπράχθη με τη συνενοχή μερίδας του πολιτικού κόσμου. Παλαιότερα, για ψύλλου πήδημα οι διαδηλώσεις παρέλυαν το σύμπαν. Τώρα, που οδηγείται η χώρα στην καταστροφή, οι διαμαρτυρίες ήταν ένα σκορποχώρι, διότι ο λαός ένιωσε ένα είδος «συνενοχής» και έβαλε πλάτη. Αυτή η στάση παρεξηγήθηκε από τον πολιτικό κόσμο, αλλά -όσο και αν ακούγεται παράξενο- εκτιμήθηκε από το Ταμείο.

Αρκετοί αναλυτές αναμένουν την αναγγελία παραδοχής της αποτυχίας του ελληνικού προγράμματος στο τέλος Σεπτεμβρίου. Ισως έχουν δίκιο, διότι οι δανειστές μπορούν να κλείσουν τη στρόφιγγα της οικονομικής ενίσχυσης ανά πάσα στιγμή, με τη δικαιολογία ότι το Πρόγραμμα δεν εφαρμόζεται. Ομως, αισθάνομαι πως για πρώτη φορά, θα αναγκαστούν όσοι εμπλέκονται στην περίφημη «προσπάθεια διάσωσης» της Ελλάδας να αντιμετωπίσουν την κρίση με πολιτικούς όρους, όχι μόνο με οικονομικούς.

Τα μηνύματα που στέλνει η Ουάσιγκτον στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο είναι έντονα και ανησυχητικά. Η εσπευσμένη μετάβαση του υπουργού Οικονομικών των ΗΠΑ, Τίμοθι Γκάιθνερ, στην Ευρώπη είναι η αρχή μίας νέας αμερικανικής προσπάθειας, αν όχι επίλυσης της κρίσης, τουλάχιστον περιορισμού της, για να μην επηρεάσει άλλο την αμερικανική και κατ' επέκταση το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών του Νοεμβρίου.