Δύο διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις ανέδειξαν στην εξουσία χαλαρό
κυβερνητικό σχηματισμό, τριών κομμάτων ιδεολογικώς ανομοιογενών,
πολιτικώς μετριοπαθών -εξυπακούεται οψίμως- καθώς μια κοινωνία ωθείται
σταδιακώς στα άκρα. Διόλου παράδοξο ότι εκδηλώνονται τριγμοί. Η παράδοξη
συγκατοίκηση -αφύσικη εν πολλοίς- απειλείται, καθώς η
επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου -βασικό προεκλογικό σύνθημα της
τριανδρίας- έχει απορριφθεί από την τρόικα.
Ο κ.
Ευάγγελος Βενιζέλος αντιμετωπίζει σοβαρότατη εσωτερική πρόκληση από
στελέχη του κόμματος του οποίου ηγείται. Το ενδεχόμενο διασπάσεως είναι
υπαρκτό. Επικριτές του με κακεντρέχεια υποστηρίζουν ότι η αρχηγία του κ.
Βενιζέλου στο ΠΑΣΟΚ θα είναι αντίστοιχη εκείνης του Ιωάννη Ζίγδη όταν
ανέλαβε την ηγεσία της ΕΔΗΚ το 1977. Επί του παρόντος ο κ. Βενιζέλος
αγωνίζεται για μία σύμπηξη κάποιας μορφής με τη ΔΗΜΑΡ του κ. Φώτη
Κουβέλη, που επίσης αντιμετωπίζει σοβαρές προκλήσεις στο εσωτερικό του
κόμματος.
Η δυσαρέσκεια και οι κεντρόφυγες τάσεις που
αναπτύσσονται στο ΠΑΣΟΚ και στη ΔΗΜΑΡ οδηγούν τους κ. Βενιζέλο και
Κουβέλη σε διαφοροποιήσεις από τον τρίτο εταίρο του συνασπισμού τον κ.
Αντώνη Σαμαρά, πρωθυπουργό και πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας. Το
αποτέλεσμα είναι ότι ο κ. Σαμαράς εμφανίζεται ο μόνος υπερασπιστής της
απαρέγκλιτης εφαρμογής του Μνημονίου και μεταθέσεως του ενδεχομένου της
επαναδιαπραγματεύσεως σε κάποιο μη προσδιορισμένο μέλλον.
Ως
μόνος στόχος της πολιτικής του κ. Σαμαρά είναι η παραμονή της χώρας στη
Ζώνη του Ευρώ πάση θυσία. Ευγενής φιλοδοξία, δυσάρεστο ότι αυτό πρέπει
να γίνει εφαρμόζοντας το Μνημόνιο που διαπραγματεύθηκε ο κ. Βενιζέλος.
Στη χθεσινή κρίσιμη συνάντηση της τριανδρίας η ρήξη αποφεύχθηκε, αλλά ο
πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έκρινε σκόπιμο να υπογραμμίσει ότι η «ευθύνη των
χειρισμών» ανήκει στον κ. Σαμαρά. Λίγο απέχει η στήριξη της κυβερνήσεως
από το ΠΑΣΟΚ να εκπέσει σε «ψήφο ανοχής».
Δεν
αποκλείεται, σε σύντομο διάστημα, ο κ. Σαμαράς να είναι ο μόνος εκ των
μελών της τριανδρίας που θα εμφανίζεται ως ο ηγέτης που δεν επιθυμεί τη
«ρήξη» με τους εταίρους της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Ηρωικός ο
ρόλος, μοναχικός και ενδεχομένως άχαρος. Απομένει να διαπιστωθεί πόσο θα
εκτιμηθεί από την κοινωνία και τους πολίτες της χώρας. Ηδη στις δύο
προηγούμενες εκλογές έχει καταγραφεί μια σοβαρή τάση αποκολλήσεως της
Δεξιάς που παραδοσιακώς στεγαζόταν στη Νέα Δημοκρατία. Ο κίνδυνος
οριστικού διαζυγίου είναι υπαρκτός, οπότε θα μετατραπεί η Ν.Δ. σε μια
κεντρο-φιλελεύθερη παράταξη, με στίγματα συνθηματολογίας της
παραδοσιακής Δεξιάς.
Ουδέποτε η ρευστότητα υπήρξε
μεγαλύτερη στην ελληνική πολιτική σκηνή. Ουδέποτε οι πολιτικοί ηγέτες
αυτής της χώρας βρέθηκαν στην ανάγκη να αναθεωρούν πολιτικές διακηρύξεις
και προγραμματικές δηλώσεις σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Οι
μεταπτώσεις από το «ονειρικό» στο «πραγματιστικό» επίπεδο θέτουν σε
σοβαρότατη δοκιμασία τις αντοχές του πολιτικού συστήματος της χώρας.
Αγνωστη ως εκ τούτου η τύχη των διαχειριστών της εξουσίας.
(από την εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 02/08/2012)