Το Φόβητρο του Μνημονίου

Πριν από λίγα χρόνια όλοι μιλούσαν γιά το ισπανικό θαύμα για τις επιδόσεις της δυναμικά αναπτυσσόμενης Ισπανίας που υποσκέλιζε την Ιταλία στους ευρωπαϊκούς συσχετισμούς. Οταν η κρίση άρχισε να γίνεται αισθητή, ο τότε πρωθυπουργός Θαπατέρο σημείωσε πρώτα ότι η Μαδρίτη δεν είναι Αθήνα και στη συνέχεια προσέθεσε ότι δεν είναι καν Λισαβόνα.

Πέρσι τον Νοέμβριο το Λαϊκό Κόμμα με επικεφαλής τον Ραχόι νίκησαν τους Σοσιαλιστές και τον υποψήφιο πρωθυπουργό Ρουμπακάλμπα με τη δέσμευση ότι θα πάρουν μέτρα-σοκ, αυτά που δεν τόλμησε ο Θαπατέρο, έστι ώστε η χώρα να αποφύγει την ταπείνωση της προσφυγής στους Μηχανισμούς Διάσωσης και να παραμείνει παρούσα στην ευρωπαϊκή διαπραγμάτευση ως συνδιαμορφωτής των αποφάσεων που την αφορούν.

Σήμερα ο Ραχόι ξέρει ότι για να μπορέσει να στηριχθεί από την ΕΚΤ και τον Ντράγκι πρέπει να αναλάβει μνημονιακού τύπου δεσμεύσεις που αν και πιο «λάιτ» θα έχουν υψηλότατο ευρωπαϊκό και εσωτερικό πολιτικό κόστος.

Προσπαθεί να κερδίσει απελπισμένα πολιτικό χρόνο καθώς πριν καν κλείσει χρόνο στην εξουσία έχει χάσει το στοίχημά του και βρίσκεται σε... Συμπληγάδες Πέτρες:

Στην Καταλονία και τη Χώρα των Βάσκων θα πριμοδοτηθούν σε βάρος του Λαϊκού Κόμματος οι συντηρητικοί εθνικιστές αυτονομιστές με σημαία τη μείωση της φορολογικής συνεισφοράς στην κεντρική κυβέρνηση που επιδοτεί τον παρασιτικό Νότο.

Στην υπόλοιπη χώρα όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά για τη διόγκωση του λαϊκισμού στο αριστερό και στο δεξιό άκρο του πολιτικού φάσματος καθώς είναι νωπή η αποτυχία Θαπατέρο και ζωντανή οδυνηρή πραγματικότητα η διάψευση των υψηλών προσδοκιών που είχε εκθρέψει ο Ραχόι.

Ο Ραχόι ετοιμάζεται όπως γράφει ο ισπανικός Τύπος για μια πολιτική επίθεση στην Ευρωζώνη με στόχο να αποφύγει ή να μαλακώσει το Μνημόνιο με τους Σοσιαλιστές να τον καλούν να αποφύγει τη διάσωση, καθώς η χώρα μπορεί να σταθεί μόνη της στα πόδια της.

Δυστυχώς για τον Ισπανό πρωθυπουργό, η σκληρή μεταχείριση της χώρας του είναι αναγκαία ώστε στη Γερμανία να κατασιγάσει η προληπτική εξέγερση κατά των μέτρων που θα εξαγγείλει ο Ντράγκι ώστε να γίνει δυνατή μια ήπια διάσωση της Ιταλίας.

Ειρωνεία της ιστορίας η χώρα που πριν από λίγα χρόνια απειλούσε, μαζί με την Πολωνία, να μπλοκάρει τη Συνταγματική Συνθήκη, για να διατηρήσει το status της Μεγάλης Χώρας που είχε κατοχυρώσει το 2000 στη Σύνοδο Κορυφής της Νίκαιας στη διαδικασία λήψης αποφάσεων, η χώρα που το 2007 σαμπόταρε στο πλευρό της Μέρκελ τη Μεσογειακή Ένωση του Σαρκοζί διεκδικώντας ισότιμo με τη Γαλλία ρόλο στη Μεσόγειο, υφίσταται σήμερα από το Βερολίνο με σύμφωνη γνώμη του Παρισιού και προσυπογραφή της Ρώμης, μεταχείριση σαν αυτή που επιφυλάχθηκε στην Αθήνα τους πρώτους μήνες του 2010.

Στο Βερολίνο αντιμετωπίζουν τη Μαδρίτη και την κυβέρνηση Ραχόι ως αναλώσιμες, όπως ακριβώς την αντιμετώπισαν οι ΗΠΑ το 1898 τις παραμονές του πολέμου που κήρυξαν στην Ισπανία: Μία εξαντλημένη χώρα στις πλάτες της οποίας μπορεί να γίνει μια επίδειξη αποφασιστικότητας, σκληρότητας και πυγμής.

Με την υπογραφή της Μαδρίτης σε ένα έστω και πιο... λάιτ από τα υπόλοιπα μνημόνια μοναδική χώρα του Νότου της Ευρωζώνης που έχει λόγο στη διαμόρφωση των ενδοευρωπαικών ισορροπιών είναι η Ιταλία του Μόντι. Υπό την προϋπόθεση ότι μια πολιτική κρίση δεν θα τη θέσει και αυτή εκτός μάχης.