Αρνητικές εντυπώσεις έχουν προκαλέσει στην κοινή γνώμη οι
καθυστερήσεις που παρατηρήθηκαν στο παρελθόν αναφορικά με την ανάπτυξη της
παραγωγής υδρογονανθράκων στη χώρα μας, αλλά πολύ πιο επιζήμιο είναι το κλίμα
που δημιουργούν οι υπερβολικές δηλώσεις πολιτικών προσώπων και ορισμένων
επιστημόνων για τις δυνατότητες που έχει η χώρα μας στον συγκεκριμένο τομέα.
Στην αιχμή αυτών των υπερβολών βρίσκονται αυθαίρετα στοιχεία
και αριθμοί για την παραγωγή και τα πιθανά έσοδα που μπορεί να αναμένει η
Ελλάδα από την ανάπτυξη του ορυκτού της πλούτου. Ενώ λοιπόν καλά-καλά δεν έχουν
ξεκινήσει οι έρευνες, που είναι και το πρώτο στάδιο, είναι μάλλον λυπηρό να
βλέπει κανείς πρόσωπα που πρωτοστάτησαν στην όλη διαδικασία να διατυπώνουν
υπεραισιόδοξες εκτιμήσεις και να μιλούν σήμερα για έσοδα 150 δις ευρώ σε βάθος
25ετίας, προεξοφλώντας δηλαδή την επιτυχία του όλου εγχειρήματος και
καλλιεργώντας υπέρμετρες προσδοκίες στην κοινή γνώμη.
Φυσικά, όλοι μας ευχόμαστε να παράγει η Ελλάδα κάποια στιγμή
τόσο πολύ πετρέλαιο ώστε να καταστεί ενεργειακά αυτάρκης, να μην έχει ανάγκη
κανένα και να εξασφαλίσει ικανοποιητικά έσοδα. Αλλά το θέμα είναι ότι δεν
γνωρίζουμε σήμερα τις ακριβείς δυνατότητες παραγωγής και όποιος ισχυρίζεται το
αντίθετο ψεύδεται. Την άγνοια αυτή έχουν καταδείξει επανειλημμένα καταξιωμένα
στελέχη του πετρελαϊκού κλάδου, επισημαίνοντας ότι έχουμε μονάχα ενδείξεις και
αυτές για πολύ συγκεκριμένες περιοχές της χώρας μας. Για να έχουμε
συγκεκριμένους αριθμούς θα πρέπει πρώτα να πιάσουν δουλειά τα τρυπάνια, όχι
μόνο σε 1-2 σημεία, αλλά σε ευρεία κλίμακα.
Κατά συνέπεια, πρέπει να κρατάμε μικρό καλάθι σε ότι αφορά
τους υδρογονάνθρακες, αλλιώς γινόμαστε λαϊκιστές και παραπλανούμε τους πολίτες,
δίνοντας παράλληλα τροφή σε θεωρίες συνομωσίας. Το δε όψιμο ενδιαφέρον περί
εξασφάλισης με τα υπερκέρδη του πετρελαίου των μελλοντικών γενιών και μάλιστα η
νομοθετική ρύθμιση του θέματος, προκαλεί όχι μόνο γέλωτα, αλλά δημιουργεί και
ανησυχία για τις σκέψεις και τις επιδιώξεις ορισμένων πολιτικών.