Υστερα από δυόμισι χρόνια πολιτικού βραχυκυκλώματος, η απάντηση ήλθε
από τα χείλη του επικεφαλής της ΕΚΤ: Η Ευρωζώνη είναι εδώ, θα
σταθεροποιηθεί στο σύνολό της και θα πλαισιωθεί σε ορίζοντα
διετίας-τριετίας από τους θεσμούς της Οικονομικής
Διακυβέρνησης-Πολιτικής Ένωσης.
Ο πρώτος αποδέκτης του μηνύματος
είναι οι Αγγλοσάξονες, η Wall Street και το City που επένδυσαν στη
χρεοκοπία και την αποπομπή κάποιων χωρών από την Ευρωζώνη ή ακόμη
χειρότερα στη συνολική της διάλυση. Δεν θα μπορούν πλέον να ποντάρουν
στην κακοφωνία και την αβεβαιότητα της ίδιας της Ευρωζώνης, για να
δημιουργούν ως δυναμική αυτοεκπληρούμενης προφητείας την προεξόφληση της
κατάρρευσής της.
Ο δεύτερος αποδέκτης είναι η Γερμανία, η οποία
αναγκάζεται να παραδεχθεί ότι η συμμετοχή της στη στήριξη και διάσωση
της Ευρωζώνης δεν είναι επιλογή αλλά μονόδρομος. Τέρμα στα σχέδια Β' για
Ευρωζώνη του Βορρά ή για επιστροφή στο εθνικό νόμισμα.
Ο τρίτος
αποδέκτης είναι οι χώρες που έχουν δεχθεί την πίεση των Αγορών: Θα
αποδεχθούν πλαίσιο μνημονιακού τύπου, αλλά θα έχουν τη στήριξη του ESM
που θα αγοράζει τις νεες εκδόσεις ομολόγων από την πρωτογενή αγορά και
την εγγύηση απεριόριστης παρέμβασης της ΕΚΤ που θα αγοράζει τριετή
ομόλογα από τη δευτερογενή.
Ο Ντράγκι έδωσε μια τρίχρονη ανάσα
στην Ευρωζώνη και κυρίως στις μεγάλες χώρες Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία και
Ισπανία πρώτον, να διαπραγματευθούν μια εξισορρόπηση δημοσιονομικής
ευταξίας-ανάπτυξης και δεύτερον, το θεσμικό πλαίσιο της Οικονομικής
Διακυβέρνησης-Πολιτικής Ένωσης.
Ο επικεφαλής της ΕΚΤ ανέτρεψε την
Ατζέντα των Μέρκελ-Σόιμπλε που ήθελε εκτός αγορών τη Μαδρίτη και τη
Ρώμη και τη Γαλλία παράλυτη ως στοχοποιημένο επόμενο θύμα, ώστε η
διαπραγμάτευση να είναι προσυπογραφή της γερμανικής Ευρώπης και
διαμορφώνει το πλαίσιο μιας διαπραγμάτευσης, όπου Γαλλία, Ιταλία και
Ισπανία θα μπορούν να εξισορροπήσουν το ηγεμονικό βάρος του Βερολίνου.
Το πρόβλημα δεν λύθηκε, κερδήθηκε όμως πολύτιμος χρόνος. Θα σταθούν οι
πολιτικές ηγεσίες άξιες των περιστάσεων να εκμεταλλευθούν την ανακωχή
που τους διασφάλισε ο Ντράγκι; Ευτυχώς για τη Γηραιά Ήπειρο, οι
ψηφοφόροι θα κληθούν να αποφασίσουν, κυρίως στη Γερμανία, τον Σεπτέμβριο
του 2013.
Πώς θα εμφανισθεί η Μέρκελ στην προεκλογική
εκστρατεία; Πώς θα πουλήσει στο εκλογικό σώμα τη δίχρονη
περιχαράκωση-ακαμψία του Βερολίνου που κατέστησε την κρίση της Αθήνας
πανευρωπαϊκό ντόμινο και την σχεδόν άνευ όρων παράδοσή της στον Μ.
Ντράγκι;
Η καγκελάριος όχι μόνον δεν θα έχει να επιδείξει ως
επίτευγμα την εγκαθίδρυση μιας γερμανικής Ευρώπης, αλλά θα βρίσκεται εν
μέσω μιας σκληρής ενδοευρωπαϊκής διαπραγμάτευσης, όπου θα διακυβεύεται
ακόμη και το περιοριστικό πλαίσιο του συμφώνου Σταθερότητας και του
Δημοσιονομικού Συμφώνου;
Η απάντηση είναι απλή και αυτονόητη: Το
κόστος της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης που είναι ζωτικό συμφέρον του
Βερολίνου θα καταβληθεί, όπως καταβλήθηκε και το κόστος της ενσωμάτωσης
της ανατολικής Γερμανίας στην ενιαία Γερμανία, πριν από είκοσι και πλέον
χρόνια.
Αν οι «Μουτζαχεντίν» της Βαυαρίας κατηγορούν τον Μ.
Ντράγκι για παραχαράκτη, ποιος χαρακτηρισμός, άραγε, θα ταίριαζε στην
απόφαση των Κολ-Γκένσερ το 1990-91 να αποδεχθούν ως ισοτιμία ανταλλαγής
του ανατολικογερμανικού μάρκου με το δυτικογερμανικό την ισοτιμία ένα
προς ένα;
Δυόμισι χαμένα χρόνια για την Ευρωζώνη στοίχισαν ακριβά
στον Νότο, αλλά θα στοιχίσουν πανάκριβα στον ηγετικό ρόλο και κύρος της
Αγκ. Μέρκελ στην Καγκελαρία και της Γερμανίας στην Ευρώπη.
(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 07/09/2012)