Η απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Καρλσρούης ανοίγει τον
δρόμο για τη λειτουργία του Μόνιμου Μηχανισμού ESM. Ορίζει τα 190 δισ.
ευρώ ως πλαφόν για τη συμμετοχή της Γερμανίας και αποφαίνεται ότι κάθε
μελλοντική αύξηση είναι αρμοδιότητα της Ομοσπονδιακής Βουλής. Ταυτόχρονα
αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο να χαρακτηρίσει ως αντισυνταγματική σε
σχέση με τον γερμανικό θεμελιώδη νόμο - την απόφαση του επικεφαλής της
ΕΚΤ Ντράγκι να παρεμβαίνει κατά βούληση στη δευτερογενή αγορά με μαζικές
αγορές ομολόγων στις χώρες που πιέζονται και έχουν ήδη προσφυγή με
δεσμευτικούς όρους στον Μόνιμο Μηχανισμό.
Επιφυλάσσεται να
αιτιολογήσει λεπτομερώς την άποψη αυτή στο οριστικό κείμενο της απόφασης
που θα δημοσιευθεί στις αρχές του 2013 και έτσι ανοίγει ένα τεράστιο
θεσμικό και νομικό θέμα, αν δηλαδή η ανεξαρτησία δράσης και λειτουργίας
της ΕΚΤ δεν διέπεται από τον Κανονισμό της αλλά μπορεί να παρεμποδισθεί
από ένα κατ' όνομα Δικαστήριο καθότι όλα τα μέλη του είναι πολιτικές
επιλογές και διορισμοί.
Επί της ουσίας βρισκόμαστε μπροστά στην
πρώτη γερμανική αντεπίθεση που δεν αποβλέπει τόσο στο να εμποδίσει τον
Ντράγκι να αγοράζει ομόλογα από τη δευτερογενή αγορά αλλά κυρίως πρώτα
και πάνω από όλα να εμποδίσει την ΕΚΤ να ελέγξει το γερμανικό τραπεζικό
σύστημα που αν η πραγματική του εικόνα δημοσιοποιηθεί - ειδικότερα σε
ό,τι αφορά τις τοπικές τράπεζες Landesbank αλλά και μεγάλους ομίλους
όπως η Deutsche Bank και η Commerzbank θα χαθεί ένα μεγάλο κομμάτι της
αξιοπιστίας της Γερμανίας ως προτύπου της δημοσιονομικής και
χρηματοπιστωτικής ευταξίας.
Το ανοικτό ενδεχόμενο για βέτο του
Συνταγματικού Δικαστηρίου στον Ντράγκι δεν αποβλέπει μόνον στην απόκρυψη
της πραγματικής κατάστασης του τραπεζικού συστήματος της χώρας αλλά και
στην ενίσχυση της διαπραγματευτικής θέσης του Βερολίνου στη Σύνοδο
Κορυφής του Οκτωβρίου όπου οι πολιτικές ηγεσίες Γαλλίας, Ισπανίας και
Ιταλίας θα πιέσουν ασφυκτικά για δεσμεύσεις, για στρατηγική ανάπτυξης,
για βήματα προς το ευρω-ομόλογο.
Πρόκειται για τον συνηθισμένο
πλέον ελιγμό του Βερολίνου που γίνεται για να εξαγορασθεί πολιτικός
χρόνος και διαπραγματευτικό περιθώριο και στο τέλος καταλήγει να γίνεται
μπούμερανγκ για την κυβέρνηση, καθώς καθίσταται πολιορκητικός κριός των
ευρωσκεπτικιστών.
Το τέχνασμα είναι προφανές: Ελάτε να τα βρούμε
τον Οκτώβριο και στις αρχές του 2013 η οριστική διατύπωση της απόφασης
του Συνταγματικού Δικαστηρίου μπορεί να είναι έτσι διατυπωμένη ώστε να
μη δημιουργεί πρόβλημα στον Ντράγκι.
Πάντως δεν είναι σαφές αν η
επιφύλαξη του Δικαστηρίου για τα μέτρα Ντράγκι και η χρονική μετάθεση
της δημοσιοποίησης της απόφασης του Συνταγματικού Δικαστηρίου είναι
τέχνασμα εσωτερικής χρησιμότητας για να καθησυχάσουν οι Βαυαροί
Χριστιανοκοινωνιστές και οι Φιλελεύθεροι ή εργαλείο για σκληρή
διαπραγμάτευση.
Το πρόβλημα της Γερμανίας δεν θα λυθεί με
δικαστικά - συνταγματικά τερτίπια και ίντριγκες αλλά με την
αναπροσαρμογή της ευρωπαϊκής στρατηγικής της που είναι αναγκαία για να
βγει από τη σημερινή ευρωπαϊκή απομόνωση που αποτυπώθηκε στην πρόσφατη
συνεδρίαση του Δ.Σ. της ΕΚΤ, όπου μόνο ο επικεφαλής της Μπούντεσμπανκ
Βάιντμαν μειοψήφησε μη εγκρίνοντας την εισήγηση Ντράγκι.
Αν το
Δικαστήριο απειλεί να βάλει τρικλοποδιά στον επικεφαλής της ΕΚΤ τότε τι
μπορούμε να περιμένουμε όταν φθάσει η ώρα της αλήθειας, η συγκρότηση
δηλαδή Οικονομικής Διακυβέρνησης - Πολιτικής Ενωσης, που στην ουσία θα
σημάνει και το τέλος της εθνικής κυριαρχίας έτσι όπως την ξέρουμε μετά
τη Συνθήκη της Βεστφαλίας του 1648;
(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 14/09/2012)