Ίσως οι αποτρόπαιες εκδηλώσεις ισλαμικού φανατισμού
των τελευταίων ημερών, να έδειξαν στους Αμερικανούς το σκληρό πρόσωπο της
πραγματικότητος. Ίσως όμως η ηγεσία των ΗΠΑ να εξακολουθή να βαυκαλίζεται με την
ψευδαίσθηση ότι θα εδραιώση την κυριαρχία της στις πετρελαιοπαραγωγικές ζώνες
του αραβικού κόσμου, προσφέροντας «δημοκρατία» (ή μιαν επίφαση δημοκρατίας)
στους τοπικούς πληθυσμούς.
Οι δύο πόλεμοι στο Ιράκ και, κυρίως αυτά που τους
ακολούθησαν, θα έπρεπε κάτι να τους έχουν διδάξει. Αλλά καθώς φαίνεται ούτε ο
εκφυλισμός των περυσινών γεγονότων που χαρακτηρίσθηκαν «Αραβική Άνοιξις» έτυχε
ορθής αναλύσεως στην Ουάσιγκτων. Είναι μάλιστα πολύ αμφίβολο αν και στην Ευρώπη
ασχολήθηκε κανείς σοβαρά με αυτές τις εξελίξεις.
Το θέμα έχει πολλές πτυχές. Πέρα από την καθαρώς
πολιτική διάσταση με τις ποικίλες επιπτώσεις στην παγκόσμια γεωστρατηγική
ισορροπία, υπάρχει και αυτή του χάσματος πολιτισμών. Αν υποθέσουμε ότι μπορεί να
χαρακτηρισθή πολιτισμένος ένας όχλος δολοφόνων…
Υπήρξαν κάποιοι που προσπάθησαν να δικαιολογήσουν την
αντίδραση των μουσουλμάνων σε μια ταινία την οποία θεωρούν βλάσφημη. Και ομιλούν
για ανάλογα φαινόμενα στην χριστιανική Δύση υπενθυμίζοντας την πρόσφατη ταινία
του Μελ Γκίμπσον για τον Ιησού Χριστό και την παλαιότερη κινηματογραφική
μεταφορά του «Τελευταίου Πειρασμού» του Ν. Καζαντζάκη.
Εξ όσων ενθυμούμεθα βεβαίως, μπορεί να υπήρξαν εκδηλώσεις
διαμαρτυρίας, αλλά αυτές δεν έφθασαν σε εγκληματικές πράξεις όπως η
κατακρεούργησις του Αμερικανού πρέσβεως από τον ισλαμικό όχλο.
Κάποιοι άλλοι που ανεζήτησαν αναλογίες, υπενθυμίζοντας
ότι είδαμε ανάλογες εικόνες όταν «ελυντσαρίσθη» ο Λίβυος ηγέτης Μουαμάρ Καντάφι,
προφανώς παραλογίζονται. Δεν ήσαν Δυτικοί «εισβολείς» αυτοί που διέπραξαν εκείνο
το έγκλημα. Ήταν ισλαμικός όχλος. Ο ίδιος όχλος που επετέθη και στον Αμερικανό
πρέσβυ την περασμένη εβδομάδα. Η δε υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, η κα Κλίντον,
εξακολουθεί να αναζητή τον λόγο για τον οποίο οι αραβικοί πληθυσμοί στρέφονται
κατά των Αμερικανών που τους «απελευθέρωσαν». Εάν η απορία αυτή είναι
ειλικρινής, θα πρέπει μάλλον να ανησυχούμε για το μέλλον της υπερδυνάμεως.
Κατά τα λοιπά αυτά τα γεγονότα είχαν ως αποτέλεσμα την
μετακίνηση αμερικανικών ναυτικών δυνάμεων προς την Λιβύη. Διέφυγε της προσοχής
των περισσοτέρων ότι αυτές ήσαν δυνάμεις κατευθυνόμενες προς την Συρία! Δεν
υποστηρίζουμε επ’ ουδενί θεωρίες συνωμοσίας που αναζητούν πολύπλοκους σκοτεινούς
σχεδιασμούς πίσω από κάθε ενέργεια που εκδηλώνεται. Απεναντίας βλέπουμε ότι η
προσπάθεια των δυτικών δυνάμεων να αντιμετωπίσουν τις εξελίξεις, είναι συνήθως
αποσπασματική και δεν υπακούει σε μιαν ευρύτερη πολιτική που έπρεπε να
έχουν.
Η Μέση Ανατολή, αποτελεί ειδικώς για τους Αμερικανούς
περιοχή πρωταρχικού ενδιαφέροντος, αφού στα πετρέλαιά της στηρίζεται το
«αντίκρυσμα» του νομίσματός του και συνακολούθως η ευρωστία της οικονομίας τους.
Πέρα όμως από μια νεφελώδη αντίληψη ότι η επιρροή τους πρέπει να διατηρηθή δεν
υπάρχει ο παραμικρός σχεδιασμός για το πώς μπορεί να επιτευχθή αυτό.
Έτσι αποδέχονται μιαν άνευ προηγουμένου οικονομική και
κοινωνική διείσδυση των ισλαμιστών εκατέρωθεν του Ατλαντικού. Είναι πολλά χρόνια
τώρα που οι θεωρίες της πολυπολιτισμικότητος αποστερούν τις κοινωνίες μας από
την πολιτιστική και μορφωτική θωράκιση που θα μας επιτρέψη να αντιμετωπίσουμε
την επερχομένη λαίλαπα.
Η ιδέα της πολυπολιτισμικότητος προϋποθέτει αμοιβαία
ανοχή και σεβασμό. Που ουδέποτε επεδείχθη από τους μουσουλμάνους. Επιβάλλουν τον
τρόπο ζωής τους σε όσους επισκέπτονται τις χώρες τους. Και σε αυτό δεν τους
επικρίνει κανείς. Όταν οι ίδιοι επισκέπτονται δυτικές χώρες σεβόμαστε και
ανεχόμαστε τις συνήθειές τους. Αυτοί όμως έχουν την αξίωση να τις επιβάλλουν και
σε εμάς.
Είναι εξαιρετικά κοντόφθαλμη η αντίληψις ότι αυτό το
αντίτιμο που πρέπει να πληρώνουμε για να έχουμε πρόσβαση στο πετρέλαιό τους. Το
οποίο ούτως ή άλλως το πληρώνουμε και μάλιστα πολύ ακριβά. Και είναι εξαιρετικά
αφελής η άποψις ότι εάν αποδεχθούν τις αρχές της δημοκρατίας και τις άλλες αξίες
που εμείς ενστερνιζόμαστε θα λήξουν όλα τα προβλήματα. Διότι ακριβώς ολόκληρο το
σύστημα αξιών μας, που στηρίζεται στην αρχαιοελληνική σκέψη, είναι ευθέως
αντίθετο προς όσα διδάσκει και θέλει να επιβάλλη ο ισλαμισμός. Η σύγκρουσις
λοιπόν είναι αναπόφευκτη.
(από την εφημερίδα "ΕΣΤΙΑ")