Ο Βάιντμαν κλείσθηκε στο... Μπούνκερ και δίνει απελπισμένη
μάχη οπισθοφυλακής: Την ίδια στιγμή που οι γερμανικοί Financial Times μιλούσαν
για κοινή λύση για Ισπανία - Ελλάδα - Κύπρο με στόχο να γίνει βιώσιμο το χρέος
της Ελλάδας και να καμφθούν οι επιφυλάξεις του ΔΝΤ, η Bundesbank εξαπέλυε μια
πρωτοφανή επίθεση κατά του Ταμείου κατηγορώντας το ότι από παροχέας ρευστότητας
έχει γίνει μια κακή... τράπεζα που χορηγεί επισφαλή δάνεια!
Η Buba κινείται στα όρια της προβοκάτσιας, καθώς τη στιγμή
που το ΔΝΤ απειλεί με αποχώρηση από την Ευρωζώνη και το Βερολίνο με τις
Βρυξέλλες επί της ουσίας υποχωρούν στις πιέσεις του, η Κεντρική Τράπεζα της
Γερμανίας με μια πρωτοφανή στις σχέσεις Κεντρικών Τραπεζών - Ταμείου αλαζονική
και απαξιωτική φρασεολογία επιδιώκει μετωπική αντιπαράθεση.
Η απάντηση ήλθε από τη Λαγκάρντ στον λόγο που εξεφώνησε στο
Peterson Institute for International Economics. Πρόκειται για μια σαφώς
πολιτική παρέμβαση υπέρ του Ντράγκι και του Μπερνάνκι, υπέρ της αύξησης
ρευστότητας για την αναθέρμανση της παγκόσμιας οικονομίας - μια πλατφόρμα-
κόλαφος για τον Βάιντμαν και τους ομοϊδεάτες του.
Η Μέρκελ έχει διαφοροποιηθεί από τον Βάιντμαν και έχει
υιοθετήσει μια ρεάλ πολιτίκ, μέσω της οποίας η Γερμανία κερδίζει πολύτιμο χρόνο
στο μέτωπο που την «καίει», στην Τραπεζική Ενωση της Ευρωζώνης, καθώς η
καγκελάριος πήρε τη στήριξη του Ολάντ για την ολιγόμηνη μετάθεσή της.
Μόνο μέσα από τα παραπάνω μπορούμε να καταλάβουμε τη στάση
του ΔΝΤ εντός της τρόικας στις διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα, μόνον υπό το φως
των παραπάνω μπορούμε να καταλάβουμε τα διαμετρικά αντίθετα θετικά και αρνητικά
δημοσιεύματα στον γερμανικό Τύπο για το μέλλον της Ελλάδας: Αισιοδοξία από τους
γερμανικούς FT και αναμάσημα της παραφιλολογίας για έξοδο της Ελλάδας από την
Ευρωζώνη από τη Sueddeutche Zeitung.
Η σύγχυση είναι πλήρης, με μια συντηρητική εφημερίδα να
φωτίζει το αισιόδοξο για την Αθήνα σενάριο και μια κεντροαριστερή να προβάλει
απόψεις τύπου Βάιντμαν.
Το τι συμβαίνει είναι κάτι παραπάνω από σαφές: Η χώρα μας
έχει γίνει πεδίο προβολής δύο συγκρούσεων που εκτυλίσσονται ταυτόχρονα:
Πρώτον, της σύγκρουσης ΔΝΤ - Γερμανίας με τους σκληρούς και
απαιτητικούς όρους του Ταμείου στη διαπραγμάτευση να παράγουν μεν ψυχόδραμα και
πολιτικό κόστος στην Αθήνα αλλά επί της ουσίας να συνιστούν ασφυκτική πίεση στη
Μέρκελ για αλλαγή πολιτικής στη διαχείριση της κρίσης στην Ευρωζώνη.
Δεύτερον, μιας σκληρής ενδογερμανικής σύγκρουσης όπου οι
φονταμενταλιστές της δημοσιονομικής ορθοδοξίας έχουν απέναντί τους τη Μέρκελ, η
οποία επ' ουδενί δεν θέλει να βρεθεί πολιτικά σε κάποια Σύνοδο Κορυφής στη θέση
που βρέθηκε ο Βάιντμαν στο πρόσφατο Δ.Σ. της ΕΚΤ, δηλαδή ένας εναντίον δεκαέξι.
Με ιστορικούς παραλληλισμούς, η Μέρκελ κάνει αυτό που δεν
έκανε ο προκατοχός της στην καγκελαρία Μπέτμαν Χόλβεγκ τον Σεπτέμβριο του 1914
όταν ο στρατηγός Μόλτκε ο νεότερος έχασε τη μάχη του Μάρνη, να καταλάβει δηλαδή
ότι δεν είχε νόημα η συνέχιση του πολέμου και ο Χίτλερ μετά το Στάλινγκραντ και
το Κουρσκ το 1943.
Η αντίσταση-ανυπακοή των φονταμενταλιστών τύπου Βάιντμαν
φέρνει συχνά τα αντίθετα από τα προσδοκώμενα αποτελέσματα, καθώς επιταχύνει τις
εξελίξεις αντί να τις ανακόψει. Με τον ίδιο τρόπο που το πραξικόπημα των
σκληροπυρηνικών τον Αύγουστο του 1991 στην ΕΣΣΔ επιτάχυνε την πτώση του
κομμουνιστικού καθεστώτος και τη διάλυση της χώρας.
(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 26/09/2012)