Η Βρετανία περηφανεύεται ότι είναι νούμερο ένα παγκοσμίως
στα υπεράκτια αιολικά, ως αποτέλεσμα των γενναίων κρατικών επιδοτήσεων, αλλά
και της γρήγορης αδειοδοτικής διαδικασίας που εφαρμόστηκε τα τελευταία χρόνια. Παρόλα
αυτά, οι ανεμογεννήτριες που χρησιμοποιούνται στα αιολικά πάρκα της χώρας παράγονται
στο σύνολό τους από γερμανικές και δανέζικες εταιρείες, όπως η
Vestas.
Σήμερα, η Βρετανία διαθέτει γύρω στα 2,7
GW υπεράκτιων αιολικών, δηλαδή πάνω από
την μισή εγκατεστημένη ισχύ παγκοσμίως (5
GW). Η εγχώρια οικονομία όμως δεν κερδίζει όσα θα μπορούσε από
την εγκατάστασή τους, καθώς από τις 796 ανεμογεννήτριες που έχουν εγκατασταθεί
μέχρι σήμερα στις θάλασσες, οι μισές είναι κατασκευασμένες από την
Siemens και οι υπόλοιπες από
την
Vestas και την
RePower.
Αντίστοιχη εικόνα παρατηρείται και στην διαχείριση των έργων,
όπου πρωταγωνιστούν και πάλι ξένοι όμιλοι όπως η
Dong
Energy, η
Vattenfall, η
RWE, η
EON και η
Statkraft. Αντιθέτως, οι βρετανικές
εταιρείες έχουν μερίδιο μόλις 20% στην αγορά των υπεράκτιων αιολικών, όπως επισημαίνεται
σε άρθρο των
Financial
Times.
Το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι ότι το 2011 ο κλάδος παρήγαγε
μόλις 3.200 θέσεις εργασίας στη Βρετανία, οι οποίες θεωρούνται λίγες για μια τόσο
μεγάλη ποσότητα εγκατεστημένης ισχύος και μάλιστα στη θάλασσα. Κατά συνέπεια,
οι τοπικοί σύνδεσμοι κατηγορούν την κυβέρνηση και ζητούν αλλαγές στο ρυθμιστικό
καθεστώς, ώστε να αυξηθεί η συμμετοχή των εγχώριων ομίλων στο εξής.