Ωρα Στρατηγικής Επιλογής

Έκτοτε, η χώρα μας εντάχθηκε σε μηχανισμό στήριξης, υπογράφηκαν δύο μνημόνια, έγινε αναδιάρθρωση του ιδιωτικού χρέους με «κούρεμα» 100% και δραματική αφαίμαξη ασφαλιστικών ταμείων, ιδιωτών αποταμιευτών, καταβαράθρωση της εμπιστοσύνης προς τους πιστωτικούς τίτλους της Ελληνικής Δημοκρατίας. Παρ' όλα αυτά το δημόσιο χρέος παραμένει σε επίπεδα που κυμαίνονται γύρω από το 150% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος, δηλαδή στη σφαίρα της μη βιωσιμότητας, ο προϋπολογισμός δεν έχει ακόμη ισοσκελιστεί, η ύφεση συρρικνώνει τον πλούτο της χώρας και των πολιτών της και επενδύσεις δεν υπάρχουν. Και το κρισιμότερο, η ανεργία πλησιάζει στο 25% του εργατικού δυναμικού και το 50% των νέων εργαζομένων, η φτωχοποίηση σημαντικών τμημάτων της κοινωνίας έχει οδηγήσει οικογένειες σε απόγνωση, το κοινωνικό κράτος έχει υποστεί δραματική συρρίκνωση.

Οι βιβλικές αυτές δημοσιονομικές και κοινωνικές εξελίξεις έχουν οδηγήσει πολιτικούς, κόμματα και πολίτες σε ψυχολογική παράκρουση. Όλοι αναζητούν τη φιλοσοφική λίθο να μετατρέψουν άχυρα σε χρυσό, να δώσουν μέσα σε μια νύχτα λύσεις σε άλυτα προβλήματα δεκαετιών, να μετατραπούν σε Χάρρυ Πότερ της οικονομίας που με τη μαγική του ράβδο κάνει τον ουρανό να «βρέχει ευρώ» και το δημόσιο χρέος να εξαφανίζεται.

Σε αυτό το φαινόμενο οι ψυχολόγοι δίνουν απάντηση: ισχύει ο νόμος της μετάθεσης. Με τον μηχανισμό αυτόν συναισθήματα, ιδέες ή επιθυμίες μεταφέρονται από το αρχικό τους αντικείμενο σε ένα πιο αποδεκτό υποκατάστατο.

Έτσι θεωρούμε ότι για τα προβλήματά μας φταίει η τρόικα, ότι υπάρχουν ευχάριστες λύσεις αλλά οι άλλοι δεν θέλουν να τις αναγνωρίσουν, δηλαδή οι Γερμανοί, και επομένως αυτοί γίνονται εχθροί μας, ότι τα σκληρά μέτρα που λαμβάνονται οφείλονται στο ότι κάποιοι θέλουν να μας κάνουν πειραματόζωο, ότι υπάρχει μία ευρωπαϊκή και παγκόσμια συνωμοσία να εξαλείψουν την ελληνική φυλή από προσώπου γης...

Τίποτα από όλα αυτά δεν υπάρχει. Οφείλουν οι πολιτικοί μας, τα κόμματα που εκλέγονται να δείξουν ευθύνη, να σταματήσουν να σκέπτονται την επανεκλογή τους και να δελεάζονται από τις γλυκιές σειρήνες της εξουσίας. Να πάρουν επιτέλους τις αποφάσεις που οφείλουν για την Ελλάδα, να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα ωσεί πολιτικοί γίγαντες.

Έχοντας ως στρατηγικό στόχο την άμεση αποκατάσταση της φερεγγυότητας της Ελληνικής Δημοκρατίας στις διεθνείς αγορές και την επανένταξη του Δημοσίου στις αγορές ομολόγων και πιστωτικών τίτλων, προσφεύγουμε σε λύσεις και επιλογές εκτάκτων συνθηκών:  

Πρώτον, οικοδομήσαμε ένα κράτος τέρας, το οποίο οι πολίτες και η ιδιωτική οικονομία της χώρας μας αδυνατεί να χρηματοδοτήσει. Αυτό πρέπει να σταματήσει και όλες οι δημόσιες  δαπάνες να τεθούν σε μηδενική βάση. Κανείς, όσο ψηλά κι αν ευρίσκεται, δεν δικαιούται ασυλίας. Υπηρεσίες, ΔΕΚΟ και Νομικά Πρόσωπα του Δημοσίου περνούν στη διαχείριση του ιδιωτικού τομέα ή σε αυτοδιαχείριση ως ιδιωτικών και όχι δημόσιων φορέων.

Δεύτερον, απέναντι στα ελλείμματα του δημοσίου και των δημοσίων επιχειρήσεων να εφαρμοστεί η αρχή του χρυσού κανόνα στα δημόσια οικονομικά, σύμφωνα με τον οποίο όλες οι δαπάνες του προϋπολογισμού ισοσκελίζονται από αντίστοιχα έσοδα του κράτους και μόνον ο προϋπολογισμός δημοσίων επενδύσεων εξαιρείται του κανόνα και μπορεί να καλύπτει το έλλειμμά του με δανεισμό.

Τρίτον, προκειμένου να καταστεί το χρέος βιώσιμο και η χώρα να μην δεσμεύει αναπτυξιακούς πόρους για την πληρωμή τόκων και χρεολυσίων, να υποβληθεί αίτημα για πενταετές πάγωμα της πληρωμής τόκων και χρέους, μόνον, όμως, για το χρέος το οποίο κατέχεται από τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Προκειμένου δε αυτό να καταστεί εφικτό, να αναγνωρισθεί ως κοινοτικό χρέος και να παραταθεί μέσω πόρων από τη διάθεση ευρωομολόγων. Sine qua non συνθήκη είναι ότι η χώρα αναγνωρίζει πλήρως το χρέος της και αναλαμβάνει την σταδιακή αποπληρωμή του, συμπεριλαμβανομένων των τόκων της περιόδου παγώματος.  

Τέταρτον, για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής υιοθετούνται μέτρα εκτάκτων συνθηκών και εισόδημα το οποίο δεν δηλώνεται, φορολογείται όπου κι αν βρίσκεται, όποτε κι αν βρεθεί. Προσθετικά εφαρμόζονται αυστηρές ποινές στο πλαίσιο της βασικής δικαιϊκής αρχής της αναλογικότητας και εις εκτέλεση των αποφάσεων αυτών, για τα εν λόγω εισοδήματα υποβάλλεται αίτημα κατάσχεσης στον τόπο και το πιστωτικό ίδρυμα ευρέσεώς τους.

Πέμπτον, για την υπέρβαση της κρίσης και την εθνική αναγέννηση καταρτίζεται δεκαετές εθνικό πρόγραμμα οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης και ζητείται η αναγνώριση ειδικού status από την Ευρωπαϊκή Ένωση, με την χορήγηση κινήτρων και εξαιρέσεων του κοινοτικού κεκτημένου, σε επίκληση του Πρωτοκόλλου αριθ. 7 της Συνθήκης Προσχωρήσεως της Ελλάδος εις την ΕΟΚ και την ΕΥΡΑΤΟΜ της 28^ης Μαΐου 1979. Σύμφωνα με το πρωτόκολλο αυτό: «Τα Υψηλά Συμβαλλόμενα Μέρη, επιθυμώντας να ρυθμίσουν ορισμένα ειδικά προβλήματα που ενδιαφέρουν την Ελλάδα, έχουν συμφωνήσει επί των κατωτέρω διατάξεων: 1. Υπενθυμίζουν ότι οι βασικοί στόχοι της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητος συνεπάγονται την συνεχή βελτίωση των συνθηκών διαβιώσεως και απασχολήσεως των λαών των Κρατών Μελών, καθώς και την αρμονική ανάπτυξη των οικονομιών τους μειώνοντας την διαφορά των διαφόρων περιοχών και την καθυστέρηση των λιγότερο ευνοημένων.2.  Λαμβάνουν υπό σημείωση το γεγονός ότι η Ελληνική Κυβέρνηση έχει αποδυθεί στην εκτέλεση μιας πολιτικής εκβιομηχανίσεως και οικονομικής αναπτύξεως η οποία αποσκοπεί στην προσέγγιση του βιοτικού επιπέδου της Ελλάδος με το επίπεδο των άλλων ευρωπαϊκών εθνών και στην εξάλειψη της υποαπασχολήσεως, απαμβλύνοντας βαθμιαία τις περιφερειακές διαφορές επιπέδου αναπτύξεως. 3. Αναγνωρίζουν ότι είναι προς το κοινό συμφέρον τους να επιτευχθούν οι στόχοι της πολιτικής αυτής. 4. Συμφωνούν να συστήσουν προς τον σκοπό αυτό στα όργανα της Κοινότητος την χρησιμοποίηση όλων των μέσων και διαδικασιών που προβλέπονται από την συνθήκη ΕΟΚ, προσφεύγοντας ιδίως σε μία κατάλληλη χρήση των κοινοτικών πόρων που προορίζονται για την πραγματοποίηση των ανωτέρω αναφερομένων στόχων της Κοινότητος. 5. Αναγνωρίζουν ιδιαίτερα ότι κατά την εφαρμογή των άρθρων 92 και 93 της συνθήκης ΕΟΚ θα πρέπει να λαμβάνονται υπ' όψη οι στόχοι οικονομικής επεκτάσεως και της ανυψώσεως του βιοτικού επιπέδου του πληθυσμού.»  

Έκτον, εξισορροπώντας το μείζον δημοσιονομικό κόστος επανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών και της διοχέτευσης ζωτικών εθνικών πόρων, το τραπεζικό σύστημα εθνικοποιείται προκειμένου να υπηρετήσει τον εθνικό στόχο της ισόρροπης οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης και των μέτρων κοινωνικής δικαιοσύνης.

Έβδομον, ως απάντηση στις απολύσεις και στην καταβαράθρωση της ανεργίας σε ποσοστά εθνικής καταστροφής εν καιρώ πολέμου, υιοθετείται το μοντέλο εθνικής οικονομικής ανάπτυξης εντάσεως εργασίας και όχι εντάσεως κεφαλαίου, με στόχο την ισομερή κατανομή των πόρων στο σύνολο των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα και την διάθεση δημόσιων πόρων και παροχή κινήτρων για απορρόφηση της ανεργίας στον ιδιωτικό τομέα.

Στο πλαίσιο αυτό συγκρούονται δύο στρατηγικές κατευθύνσεις για τη χώρα.

Η μία είναι αυτή που υπηρετεί το δόγμα «ανήκομεν εις την δύσιν» και είναι η στρατηγική κατεύθυνση της χώρας την οποία έδωσε ο ίδιος ο πρωτεργάτης του ευρωπαϊκού προσανατολισμού, Εθνάρχης, Κωνσταντίνος Καραμανλής, κατά την ομιλία του στο Ζάππειο Μέγαρο στις 28 Μαΐου 1979 όταν υπέγραψε την Συνθήκη Προσχωρήσεως στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες και τόνιζε: «Η Ελλάς προσέρχεται στην Ευρώπη με τη βεβαιότητα ότι στα πλαίσια της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης εμπεδώνεται για όλα τα μέρα η εθνική ανεξαρτησία, κατοχυρώνονται οι δημοκρατικές ελευθερίες, επιταχύνεται η οικονομική ανάπτυξη και γίνεται με τη συνεργασία όλων, κοινός καρπός η κοινωνική και οικονομική πρόοδος. Η Ελλάς από σήμερα αποδέχεται οριστικά την ιστορική πρόκληση και την ευρωπαϊκή της μοίρα».

Και η άλλη αυτή που θεωρεί ότι τα στρατηγικά συμφέροντα του έθνους και του λαού δεν υπηρετούνται στο μονομερή αυτό προσανατολισμό και συμπυκνώνεται στη διαπίστωση του μεγάλου ηγέτη της Αριστεράς, τότε ΕΔΑ, Ηλία Ηλιού, ο οποίος στην κατάληξη της ομιλίας του στο Κοινοβούλιο την Τρίτη 30 Ιανουαρίου 1962, για την κύρωση της «Συμφωνίας της συνιστώσης Σύνδεσιν μεταξύ της Ελλάδος και της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητος», τόνιζε: «Το συμπέρασμά μου δε είναι, ότι εξ όλων αυτών πρέπει να συναγάγωμεν ότι η ημερομηνία της εντάξεώς μας εις την Κοινήν Αγοράν, θα είναι μία μαύρη ημερομηνία εις την ιστορίαν του τόπου, θα είναι μία μαύρη επαναλαμβάνω ημερομηνία, τόσον μαύρη, όσον υπήρξεν η Μικρασιατική καταστροφή ή η κατάκτησις της χώρας μας από τους Χιτλερικούς το 1941».

Απλά τώρα είναι η ώρα της στρατηγικής επιλογής και της πραγματικής διαπραγμάτευσης.