Η ιδιαιτερότητα του νέου νόμου, όπως τον ενέκρινε χθες η Βουλή, είναι
ότι το κράτος ενήργησε όπως έχουν ήδη πράξει πολλές δεκάδες χιλιάδες
επιχειρήσεις. Ανακαθόρισε το επίπεδο της αμοιβής των εξειδικευμένων
υπαλλήλων του. Με την έννοια αυτή, αφήνουμε πίσω την αντίληψη της
προσωρινής προσαρμογής «λόγω εκτάκτου ανάγκης» και εισερχόμαστε σε μια
νέα φάση μακροχρόνιας προσαρμογής.
Ηταν καιρός να παραδεχθούν οι
κυβερνήτες αυτής της χώρας ότι σε μια νέα κατάσταση, πρέπει να
διαμορφωθούν νέα δεδομένα. Πρέπει να εγκαταλείψουμε την αντίληψη ότι
επρόκειτο για μια παροδική κατάσταση. Πως όλα αυτά συμβαίνουν εξαιτίας
μιας απρόβλεπτης και ξενόφερτης κρίσης. Οτι το μόνο που πρέπει να μας
απασχολεί είναι ο χρόνος στον οποίο «θα κλείσουμε την παρένθεση».
Είναι
εξαιρετικά θετικό ότι ο Αντώνης Σαμαράς απέρριψε αυτή τη στάση.
Αποδεικνύει θάρρος γνώμης, επιβεβαιώνει τον προσανατολισμό του και
αποκαλύπτει δυνατότητες το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός ξεκαθάρισε ότι
πιστεύει στην αναγκαιότητα, την επιλογή και τη σκοπιμότητα των μέτρων.
Η
αυτοπεποίθηση ως προς την επιλογή των μέτρων και την ταχύτητα εφαρμογής
τους έλειπε από τις διαδοχικές κυβερνήσεις. Μέτρα λαμβάνονται συνεχώς,
από το καλοκαίρι 2008. Απουσίαζε όμως η πεποίθηση ότι αυτό που
χρειάζεται είναι η ουσιαστική αναδιάρθρωση. Τα απανωτά αυτά κύματα
μέτρων τρόμαξαν τους φορείς της οικονομίας, κάποιες στιγμές προκάλεσαν
μικρότερους ή μεγαλύτερους πανικούς και, συνολικά, κατέστρεψαν την
εμπιστοσύνη και την αυτοπεποίθηση.
Οι κυβερνώντες, μέχρι την
πρωθυπουργία Παπαδήμου, απέφυγαν να διεκδικήσουν και να παραδεχτούν
δημοσίως την ιδιοκτησία των μέτρων και της πολιτικής προσαρμογής. Οι
υπουργοί εμφανίζονται υπό τις «αφόρητες πιέσεις» της τρόικας. Την οποία
κορόιδευαν με την πρώτη ευκαιρία. Ακυρώνοντας όσα ο νόμος είχε
προβλέψει. Καθυστερώντας την εφαρμογή του. Επαναδιαπραγματευόμενοι
«λεπτομέρειες» με εκπροσώπους κάθε κάστας. Αρνούμενοι να εκδώσουν
υπουργικές αποφάσεις και εγκυκλίους. Υστερα από 28 μήνες μνημονιακών
περιπετειών, το κράτος υποχρεώνεται σε επανεκτίμηση της δυνατότητας των
φορολογουμένων, εργαζομένων και επιχειρήσεων, να συντηρήσουν έναν τόσο
βαρύ, πολυπληθή και πολυέξοδο κρατικό τομέα. Ο νέος κύκλος θα ανοίξει
όταν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας θα ανακοινώσουν το περιεχόμενο της νέας
βοήθειας που χρειάζεται η Ελλάδα. Θα έχουμε τότε ένα τρίτο Μνημόνιο, που
θα στηρίζεται στο Μεσοπρόθεσμο 2016, τον Προϋπολογισμό 2013, το Νέο
Τετραετές Χρηματοδοτικό Πρόγραμμα. Σχέδιο υπάρχει. Συμφωνίες γίνονται.
Αρκεί να μη χαθεί κι αυτή η (τελευταία;) ευκαιρία.
(από την εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 09/11/2012)