Τα παλιά τα χρόνια, αν αποκαλούσες στον δρόμο καμιά κυρία «Καπνικαρέα», κινδύνευες να σε πλακώσει στις τσαντιές. Σήμερα κινδυνεύει η ίδια ν' αρπάξει κανά γερό πρόστιμο για υπερβολική εκπομπή καυσαερίων. Τόσο καλά μας νοικοκύρεψε ο μνημονιακός νόμος για το πετρέλαιο θέρμανσης που πλέον η Χριστουγεννιάτικη Αθήνα μοιάζει πιο πολύ με Τσικνοπέμπτη.
Ελλείψει πετρελαίου ο καθένας ρίχνει μέσα στο τζάκι ό,τι έχει πρόχειρο, με αποτέλεσμα να απολαμβάνουμε από προχθές αυτή την παχύρρευστη και μυρωδάτη αιθαλομίχλη. Απορώ μάλιστα πώς δεν το σκέφτηκαν εκεί επάνω στα οικονομικά επιτελεία να αναβιώσουν τον βυζαντινό φόρο του «καπνικού», εάν έχετε ακουστά. Οσες οι οικιακές καμινάδες τόσα και τα όβολα, μέχρι που ήρθε ο Οθωμανός κι άρχισε να φορολογεί κεφάλια.
Ας μην χαίρονται όσοι τσίμπησαν από τις τηλεοπτικές διαφημίσεις κι έσπευσαν να αγοράσουν ηλεκτρικές σόμπες και λοιπά γκατζετάκια ρεύματος. Θέλω να τους δω τι θα τα κάνουν όλα αυτά αύριο - μεθαύριο, τότε που κατά τα συμφωνηθέντα θα ακριβύνουν και οι λογαριασμοί της ΔΕΗ.
Οπως σας βλέπω και με βλέπετε, το πιθανότερο είναι να καταφύγουμε στην πρωτόγονη μέθοδο της τριβής διά της οποίας παράγεται θερμότητα. Οπως κάνουν οι Εσκιμώοι με τις μύτες τους ή όπως διαβάζαμε παλιά στα παραμύθια. Από το να μου τα φάει ο πετρελαιάς, η ΔΕΗ ή ο φοροεισπράκτορας του καπνικού, ο λεγόμενος και «καπνικάριος», καλύτερα να τρώω πρωί, μεσημέρι και βράδυ λαρδί, σαν τον Κοντορεβιθούλη.
(από την εφημερίδα "Τα Νέα")