Η νέα τετραετία διακυβέρνησης των ΗΠΑ από τον πρόεδρο Μπάρακ Ομπάμα, που ξεκίνησε χθες με την ορκωμοσία του, σηματοδοτεί μία νέα εποχή για την υπερδύναμη. Ακόμα και οι δύσπιστοι δεν αμφισβητούν πως ο πρώτος Αφροαμερικανός ηγέτης της Αμερικής, κυβέρνησε τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια με δίκαιο τρόπο και προσπάθησε να βοηθήσει τους φτωχούς και τη μεσαία τάξη, που συνθλίβονται από τους πλούσιους.
Εκατομμύρια άνθρωποι ανακουφίστηκαν όταν ανακοινώθηκε η νίκη του κ. Ομπάμα έναντι του συντηρητικού αντιπάλου του, Μιτ Ρόμνι, ο οποίος με περισσό θράσος υπονοούσε ότι δεν θα ήταν πρόεδρος για το 47% του λαού. Πρόκειται για τους Αμερικανούς που ψηφίζουν μόνιμα τους Δημοκρατικούς, άρα -σύμφωνα με τον Ρεπουμπλικανό υποψήφιο- «διαγράφονται»...
Αλλά, δεν ένιωσαν χαρά μόνο οι Αμερικανοί για τη νέα νίκη του προέδρου τους. Οσοι στο εσωτερικό και το εξωτερικό μισούν τη βία και αγαπούν την ειρήνη, πρέπει να είναι ήσυχοι πως ο Μπάρακ Ομπάμα δεν θα εισέλθει σε πόλεμο, εκτός αν κινδυνεύει πραγματικά η χώρα. Εάν δεχθούν ξανά επίθεση οι ΗΠΑ, ο ηγέτης τους θα απαντήσει.
Αλλά δεν πρόκειται να εισβάλει σε ξένες χώρες για ψύλλου πήδημα, και δεν πρέπει να εκπλαγεί κανείς εάν προτιμήσει την αντιπαράθεση με το Ισραήλ, για να αποφευχθεί γενικότερος πόλεμος ύστερα από μία επίθεση εναντίον του Ιράν. Ετσι απλά θα το πούμε: Μισεί τους πολέμους, καθώς είναι ένας άνθρωπος και πολιτικός που πιστεύει στην κοινωνική δικαιοσύνη.
Η αποστασιοποίησή του έναντι της Συρίας -όπως συνέβη και στην περίπτωση της Λιβύης- θα συνεχιστεί και χαρακτηρίζονται όνειρα θερινής νυκτός οι σχεδιασμοί της Τουρκίας για συμμαχική επίθεση εναντίον του Ασαντ. Ο πρόεδρος Ομπάμα πιστεύει ότι οι δικτάτορες ανατρέπονται και με άλλα μέσα, όχι αναγκαστικά με τη στρατιωτική υπεροχή της Αμερικής.
Η περίπτωση του Ιράν, που έχει μία ιδιαιτερότητα για τις ΗΠΑ, είναι εξαιρετικά δύσκολη και ουδείς πιστεύει στην Ουάσιγκτον πως είναι εύκολη η επιχείρηση καταστροφής των πυρηνικών αντιδραστήρων. Η επίθεση είναι πηγή προστριβών μεταξύ της Ουάσιγκτον και του Τελ Αβίβ, και ο κ. Ομπάμα θα συνεχίσει να πιέζει για ειρηνική επίλυση του προβλήματος.
Επιθυμεί να εξαντλήσει όλα τα μέσα, πριν λάβει τη μεγάλη απόφαση εμπλοκής σε ένα ακόμη πόλεμο στη Μέση Ανατολή. Αλλωστε, δεν ξεχνά ότι οι δύο προηγούμενοι πολέμοι κόστισαν στον Αμερικανό φορολογούμενο μερικά τρισεκατομμύρια δολάρια, τα οποία εάν χρησιμοποιούνταν κατάλληλα πολλοί πολίτες της υπερδύναμης θα ζούσαν ανθρώπινα.
Η κυβέρνηση των Μπους-Τσέινι, ξόδεψε τρομακτικά ποσά για τις επιχειρήσεις στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, χωρίς να έχει το παραμικρό κέρδος η Αμερική. Να 'στε σίγουροι ότι το πάθημα εκείνο, έγινε μάθημα για τον κ. Ομπάμα.
Ο σημερινός πρόεδρος είναι λάτρης της Δημοκρατίας και «βλέπει» τις ξένες χώρες ως εταίρους, όχι ως δουλοπρεπείς «συμμάχους» που πρέπει να χορεύουν στον ρυθμό της Αμερικής.
Τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα γαντζώθηκε στο άρμα της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας, η οποία ούτε την βοήθησε ούτε έθεσε το παραμικρό εμπόδιο για να σταματήσει τον κατήφορό της. Η Αμερική του Ομπάμα έδρασε ως πραγματικός σύμμαχος, όταν η οικονομική κρίση πλάκωσε τον ελλληνικό λαό. Σίγουρα έχει τη δυνατότητα να βοηθήσει περισσότερο.
Μήπως έφτασε η στιγμή που η χώρα μας πρέπει να έχει μία καθαρή και ειλικρινή κουβέντα με την Αμερική του Ομπάμα; Ας το σκεφθεί ο πρωθυπουργός, με δεδομένο ότι οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι αποδείχθηκαν επιεικώς σκάρτοι...
(από την εφημερίδα "Ημερησία")