Ένταση
έχει προκληθεί και πάλι στις σχέσεις Μόσχας-Κιέβου με αφορμή το φυσικό αέριο,
καθώς η
Gazprom
απαιτεί από την ουκρανική
Naftogaz
το ποσό των 7 δις. δολαρίων για
16 δις. κ.μ. αερίου που η εταιρεία δεν εισήγαγε το 2012, όπως προβλέπεται από το
μεταξύ τους συμβόλαιο. Το Κίεβο αρνείται να πληρώσει, με αποτέλεσμα να οδηγούνται
τα πράγματα σε μια νέα ρωσο-ουκρανική κρίση καταμεσής του χειμώνα.
Θυμίζουμε
ότι με βάση το συμβόλαιο και τη ρήτρα
take
or
pay
που είχαν υπογράψει η
Gazprom και η
Naftogaz επί προεδρίας Γιούλιας
Τιμοσένκο, αν οι εισαγωγές αερίου σε ετήσια βάση είναι χαμηλότερες του συμφωνημένου,
τότε προβλέπεται ένα ποσό-αποζημίωση το οποίο αναγκάζεται να καταβάλει η Ουκρανία
στους Ρώσους. Η Ουκρανία λοιπόν συμφωνήθηκε να αγοράζει 41 δις. κ.μ. αερίου
ετησίως, αλλά πέρυσι εισήγαγε μόλις 33 δις. κ.μ.
Σε
πολιτικό επίπεδο όμως, οι αναλυτές πιστεύουν ότι η Μόσχα έχει ενοχληθεί και από
την συμφωνία που έκλεισε πρόσφατα το Κίεβο με την πετρελαϊκή
Shell
για έρευνες
σχιστολιθικού αερίου επί ουκρανικού εδάφους. Άλλωστε και το 2010 η Ουκρανία εισήγαγε
λιγότερο αέριο (36 δις. κ.μ.), αλλά οι Ρώσοι δεν αντέδρασαν, άρα το θέμα είναι
εξόχως πολιτικό. Επίσης, αξίζει να σημειωθεί ότι οι Ουκρανοί αντιμετωπίζουν πρόβλημα
μετά την κατασκευή του αγωγού
Nord
Stream,
ο οποίος παρακάμπτει εντελώς την επικράτειά τους και περιορίζει την στρατηγική
σημασία της χώρας ως μετακομιστικό σταθμό για το ρωσικό αέριο.
Πλέον,
οι διεθνείς αναλυτές θεωρούν ότι η Ουκρανία έχει την δυνατότητα να προσφύγει σε
διεθνές διαιτητικό δικαστήριο για την υπόθεση, τονίζοντας μάλιστα ότι έχει και
σημαντικές πιθανότητες νίκης. Κατά πάσα πιθανότητα όμως, το ζήτημα θα λυθεί μέσα
από διαπραγματεύσεις του Κρεμλίνου με το Κίεβο, όπως συμβαίνει άλλωστε συνήθως
σε αντίστοιχες περιπτώσεις. Πάντως, η νέα ρωσο-ουκρανική κρίση αν μη τι άλλο
εξυπηρετεί σε ένα βαθμό την
Gazprom,
αφού αναδεικνύει την σημασία των δύο ευρωπαϊκών αγωγών της,
Nord
και
South
Stream, για την ενεργειακή
ασφάλεια της Ευρώπης.