Ηταν κάτι περισσότερο από προειδοποιητική επισήμανση, ήταν μια
σειρήνα συναγερμού η προχθεσινή επιστολή των Ευρωπαίων υπουργών Εργασίας
προς τις κυβερνήσεις τους και εμμέσως την Κομισιόν: Η ανεργία μπορεί να
υποσκάψει τα θεμέλια της Ε.Ε., την πίστη των πολιτών στις αξίες της
ενωμένης Ευρώπης και να οδηγήσει στην κατάρρευση των θεσμών της, είπαν.
Εάν δεν καταφέρουμε να δείξουμε, κυρίως στους νέους -το ποσοστό ανεργίας
των οποίων σε Ελλάδα και Ισπανία αγγίζει το 56%- ότι η Ευρώπη φέρνει
απασχόληση, κοινωνική πρόοδο για τους πολίτες της, θα τεθούν σε κίνδυνο
οι προϋποθέσεις για τη νομιμοποίηση του ευρωπαϊκού σχεδίου, τόνισαν προς
όλες τις πλευρές και συμπλήρωσαν: «Η Ευρώπη χρειάζεται να βρει το
θάρρος να αντιδράσει στη μείζονα χρηματοοικονομική και οικονομική κρίση
που βιώνει, με κοινωνικές πολιτικές και πολιτικές απασχόλησης που θα
αλλάξουν τις εργασιακές συνθήκες και το βιοτικό επίπεδο των πολιτών».
Δεν είναι ότι οι κοινοτικοί αξιωματούχοι δεν γνωρίζουν ότι οι λύσεις που
οι ίδιοι προτείνουν -και εφαρμόζονται από τις κυβερνήσεις- προκειμένου
να περιοριστούν τα ελλείμματα, αυξάνουν τον αριθμό όσων μένουν εκτός
αγοράς εργασίας· ότι οι κυβερνήσεις των υπερχρεωμένων χωρών «πολεμούν»
την ανεργία -το βασικό χαρακτηριστικό της κρίσης- μόνο με αποσπασματικά
μέτρα. Μάλιστα, δεν χάνουν την ευκαιρία να υπερτονίζουν την υποχρέωση
για ανάπτυξη και οικονομικές συνεργασίες, που θα έδιναν ώθηση στην
απασχόληση. Η ανάγκη για μείωση της ανεργίας αποτελεί την κατακλείδα των
επισημάνσεων των ηγετών του ΔΝΤ, της ΕΚΤ κ.λπ. Την ίδια στιγμή, στην
πράξη επιβάλλουν σκληρή λιτότητα, που κλειδώνει πιο βαθιά εθνικές
δαπάνες, συνεπείς πολιτικές και σχέδια για τόνωση της απασχόλησης, αλλά
και την αξία της εργασίας, που μειώνεται ραγδαία. Εν τω μεταξύ,
επιχειρήσεις κλείνουν, οι άνεργοι αυξάνονται, η ρευστότητα εκμηδενίζεται
προκαλώντας νέο φαύλο κύκλο «λουκέτων» και περαιτέρω απώλεια θέσεων
εργασίας.
Οι συνέπειες της ανεργίας αποτελούν εξόφθαλμη πραγματικότητα. Επιβάρυνση
των κρατικών προϋπολογισμών και μείωση των εσόδων, αύξηση της
παραοικονομίας, της εγκληματικότητας, του ρατσισμού, της βίας, της
μαύρης εργασίας, διάρρηξη κοινωνικού ιστού, πολιτική αποσταθεροποίηση,
εξαθλίωση των πολιτών, που χάνουν μαζί με τη δουλειά τους τον
αυτοσεβασμό, την υγεία τους και την ταυτότητά τους.
Ομως οι υπουργοί Εργασίας δεν μίλησαν για τα παραπάνω. Είπαν κάτι άλλο,
που με απλά λόγια είναι: αν δεν δώσετε ελπίδα στους νέους, το ευρωπαϊκό
οικοδόμημα θα γκρεμιστεί. Πόσο θα αντέξει η Ενωση, βαλλόμενη από νέες
διαιρέσεις και ανελαστικότητες, αντίπαλα «στρατόπεδα» και διαφορετικές
«ταχύτητες», αναδυόμενες εθνικές συσπειρώσεις; Αν στον κίνδυνο νέων
κυκλικών κρίσεων, τις κοκορομαχίες μεταξύ αρχηγών, την αλαζονεία, την
εξύψωση ενός κράτους σε βάρος των άλλων, προσθέσει κανείς και την
έλλειψη πίστης στην υλοποίηση του προαιώνιου ευρωπαϊκού σχεδίου, τότε η
συμφωνία για ένα κοινό όνομα, ένα κοινό όραμα απλά δεν θα ευοδωθεί.
Ελήφθη;
(από την εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ")