Το Όραμα γιά την Ελλάδα

Το όραμα της Μάργκαρετ Θάτσερ γιά την Βρεταννία ήταν να την βγάλη από την παρακμή και να την καταστήση πάλι μεγάλη. Να της ξαναδώση -όπως έλεγε- την θέση που της αξίζει. Το διεκήρυττε η Θάτσερ το όραμά της διαρκώς. Και το 1979, οι Βρεταννοί την ανέδειξαν Πρωθυπουργό προδήλως διότι τους έπεισε γιά το όραμα αυτό. Στην συνέχεια την επανεξέλεξαν άλλες δύο φορές γιά να το ολοκληρώση. Ετσι, μέσα στα 11,5 χρόνια της πρωθυπουργίας της η Βρεταννία μεταμορφώθηκε πλήρως. Το όραμα εκπληρώθηκε. Αραγε γιά την Ελλάδα υπάρχει αντίστοιχο όραμα;

Ανούσια συνθήματα

Την δεκαετία του ’80 το «όραμα» που σερβιρίσθηκε από την τότε πολιτική ηγεσία του τόπου μας ήταν το αποκορύφωμα του λαϊκισμού: «Ο λαός στην εξουσία». Οταν στα άλλα ευρωπαϊκά κράτη επεχειρούντο μεγάλες τομές γιά να προσαρμοσθούν στην νέα εποχή, εμείς φέρναμε «τον λαό στην εξουσία». Αυτό ήταν το όραμα που λειτούργησε ανασταλτικά γιά την πραγματική πρόοδο στον τόπο μας. Διότι μέσα στην μέθη που δημιουργήθηκε τότε, κατασπαταλήθηκε ο πακτωλός των κοινοτικών κονδυλίων που εισέρρευσαν στην χώρα. Αντί να αναδιαρθρωθή η ελληνική οικονομία, αυξήθηκε η κατανάλωσις. Το πιό χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό που έγινε με τις επιδοτήσεις προς τους αγρότες. Αντί αναδιαρθρώσεως των καλλιεργειών, η αγροτική οικονομία της χώρας οδηγήθηκε σταδιακά σε μαρασμό.

Την δεκαετία του ’90 τέθηκε πράγματι ως όραμα η αναδιάρθρωσις της οικονομίας. Αλλά δεν επετεύχθη. Η Κυβέρνησις Μητσοτάκη έπεσε πρόωρα, προτού ολοκληρώση το έργο της. Αν είχε παραμείνει στην εξουσία μία δεύτερη τετραετία, σίγουρα θα είχε παραδώσει μία τελείως διαφορετική Ελλάδα από αυτήν που παρέλαβε. Αλλά το 1993 επανήλθε στην εξουσία ΠΑΣΟΚ, το οποίο γύρισε τα πράγματα πίσω. Παρά την μετεξέλιξή του σε σοσιαλδημοκρατικό κόμμα ευρωπαϊκού τύπου και τις διακηρύξεις του περί «εκσυγχρονισμού», ο στόχος δεν επετεύχθη. Διότι ενώ η χώρα ενετάχθη το 2002 στην Ευρωζώνη, ήταν ανέτοιμη να ανταποκριθή στις νέες απαιτήσεις. Ουδέποτε προσαρμόσθηκε πραγματικά στην Ευρωζώνη, αφού κανένας δεν ενέπνευσε στους Ελληνες το όραμα να καταστούν ισάξιοι ή και καλύτεροι των λοιπών εταίρων τους. Ολοι αρκέσθηκαν στην ένταξη καθ’ εαυτήν.

Την δεκαετία του 2000, μετά την επιτυχή τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων ετέθη ως μείζον πολιτικό όραμα η «επανίδρυση του κράτους». Η οποία όμως απεδείχθη ψευδεπίγραφη. Αντί επανιδρύσεως, το κράτος έχασε σταδιακά τον έλεγχο των οικονομικών του, με αποτέλεσμα τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό. Διεπράχθησαν και τραγικά πολιτικά σφάλματα, με κυριώτερο την προσφυγή στις πρόωρες εκλογές τον Οκτώβριο 2009, που είχαν ως συνέπεια να επανέλθη στην εξουσία το ΠΑΣΟΚ που δεν είχε κανένα απολύτως όραμα. Οι εξαγγελίες του ήταν καθαρά δημαγωγικές. Τα συνθήματα του τύπου «λεφτά υπάρχουν» και «αλλάζουμε ή βουλιάζουμε» εστερούντο περιεχομένου. Και έτσι η Κυβέρνησις Παπανδρέου οδήγησε τον τόπο στην καταστροφή.

Η χώρα χρεωκόπησε, προσέφυγε στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στηρίξεως και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τέθηκε υπό διεθνή επιτήρηση. Υπεγράφη το περιβόητο Μνημόνιο και υπό το βάρος των μέτρων που υποχρεώθηκε να λάβη, η Κυβέρνησις Παπανδρέου έπεσε πρόωρα μέσα σε δύο έτη. Αλλά το κύριο πρόβλημα ήταν ότι δεν διέθετε όραμα. Και δεν έπειθε κανέναν.

Με το βλέμμα στο μέλλον

Σήμερα, μετά από τις δύο εκλογικές αναμετρήσεις του παρελθόντος έτους, κυβερνά η τρικομματική Κυβέρνησις υπό τον Α. Σαμαρά. Και το ερώτημα πλανάται και πάλι: Ποιό είναι το εθνικό όραμα; Να εξέλθη η χώρα από το Μνημόνιο; Να απολυθούν μερικές χιλιάδες άχρηστοι δημόσιοι υπάλληλοι; Να επανέλθη η ελληνική οικονομία σε τροχιά αναπτύξεως; Να απορροφηθή η ανεργία που έχει λάβει εφιαλτικές διαστάσεις; Ολα αυτά είναι στόχοι και καλώς υπάρχουν. Αλλά δεν συνιστούν εθνικό όραμα.

Από τα χείλη του Πρωθυπουργού περιμένουμε να ακούσουμε κάτι υψηλότερο. Κάτι που να εμπνεύση τον ελληνικό λαό και να τον καταστήση συμμέτοχο στην προσπάθεια. Οπως η Θάτσερ είχε ως όραμα να καταστήση την Βρεταννία πάλι μεγάλη, έτσι και ο Αντώνης Σαμαράς πρέπει να θέση πολύ πιό ψηλά τον πήχυ. Να περιγράψη ποιά Ελλάδα οραματίζεται να παραδώση. Να εξηγήση πώς προτίθεται να το πετύχη. Και το κυριώτερο: Να στρέψη το βλέμμα των πολιτών προς το μέλλον.