Του Γιάννη Μαρίνου
Μάταια αναζητώ σε κάποιο τηλεοπτικό δελτίο ειδήσεων ή σε κάποια συζήτηση με οικονομικούς αναλυτές (και όχι με τον παπα-Τσάκαλο) μια ανάλυση για τον ελληνικό λαό του τι σημαίνει η ασυγκράτητη άνοδος της τιμής του πετρελαίου, που σχεδόν έχει διπλασιαστεί σε έναν χρόνο. Το ρεκόρ των περίπου 60 δολαρίων το βαρέλι του αργού πετρελαίου σημαίνει ότι όλων σχεδόν των αγαθών και των υπηρεσιών το κόστος αυξάνεται αντίστοιχα. Αναπόφευκτα ωθούνται προς τα άνω και οι τιμές καταναλωτού. Γιατί από το πετρέλαιο εξαρτώνται σχεδόν τα πάντα: η παραγωγή ηλεκτρισμού, η κίνηση αυτοκινήτων, τρένων, πλοίων, αεροπλάνων· η παραγωγή φαρμάκων, πλαστικών, αυτοκινήτων, ηλεκτρικών συσκευών, ιατρικών εργαλείων, επίπλων, σχεδόν κάθε αγαθού και υπηρεσίας-αφού η άνοδος της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος και των υγρών καυσίμων κάνει ακριβότερο και το ψωμί που βγάζουν οι φούρνοι και τα φαγητά που μαγειρεύουν τα εστιατόρια και οι ταβέρνες, και τη λειτουργία των ξενοδοχείων και των κρουαζιερόπλοιων, κ.ο.κ.
Οι περισσότεροι Έλληνες γνωρίζουν ίσως τα προαναφερθέντα, αλλά διαμαρτύρονται επειδή δεν τα βγάζουν πέρα και ζητούν αντίστοιχη αύξηση αποδοχών και συντάξεων. Και αυτό γιατί δεν τους διευκρινίζεται απλά και ξεκάθαρα ότι η αύξηση της τιμής του πετρελαίου και συνεπώς κάθε αγαθού που επηρεάζεται από αυτήν, δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί με αύξηση των εισοδημάτων μας, αλλά με αποδοχή ως αναπόφευκτης της αύξησης του τιμαρίθμου και συνεπώς μείωσης της αγοραστικής μας δύναμης. Δυστυχώς το πετρέλαιο το προμηθευόμαστε από άλλες χώρες, στις οποίες κανένας δεν μπορεί να επιβάλει να συγκρατήσουν την τιμή του ή να την μειώσουν. Ακόμη και οι ισχυρότερες χώρες, όπως η Γερμανία ή η Ιαπωνία, είναι υποχρεωμένες να το πληρώνουν ακριβότερα και συνεπώς να μειώνεται το εισόδημα του Δημοσίου και των πολιτών. Οι οποίοι το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να περιορίσουν την κατανάλωση τους σε καύσιμα, ρεύμα, ταξίδια ή καλλυντικά, αφού πολλά και από αυτά παράγονται επίσης από το πετρέλαιο. Καθώς αυξάνεται η τιμή του πετρελαίου γινόμαστε όλοι, κράτη και πολίτες φτωχότεροι. Και καμία κυβέρνηση, κανένα κόμμα, κανένα κοινωνικοοικονομικό σύστημα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Όσοι υπονοούν ότι έχουν μαγικές λύσεις στο τσεπάκι τους κοροϊδεύουν τους ακατατόπιστους και τους αγνοούντες τους αμείλικτους νόμους της οικονομίας. Η αλήθεια είναι μία και απλή : όσο ανεβαίνει η τιμή του πετρελαίου θα γινόμαστε όλοι φτωχότεροι και δυστυχώς θα υποφέρουν περισσότερο οι εισοδηματικά πιο αδύναμες τάξεις. Και δεν μπορούμε καν να μειώσουμε τη φορολογία στα καύσιμα, αφού προκειμένου να μπει η Ελλάδα στην ΟΝΕ, τη συμπιέσαμε από χρόνια στα κατώτατα επιτρεπόμενα από την Ευρωπαϊκή Ένωση όρια.
Και ο μόνος τρόπος για να πεισθούν οι χώρες παραγωγής του μαύρου χρυσού να συγκρατήσουν την ανατίμηση του είναι να περιορίσουμε δραστικά την κατανάλωση του και να αναζητήσουμε επειγόντως και άλλες πηγές ενέργειας, ρίχνοντας το βάρος της έρευνας κυρίως στην αξιοποίηση της ηλιακής ενέργειας, που κατακλύζει αδάπανα τον πλανήτη μας, και στην συμπίεση του κόστους παραγωγής πυρηνικής ενέργειας από σύντηξη του ατόμου υδρογόνου, μια τεχνολογία που και ρύπανση δεν προκαλεί και η πρώτη ύλη την οποία χρησιμοποιεί υπάρχει σε ανεξάντλητη αφθονία στον πλανήτη μας, δηλαδή το νερό της θάλασσας.
(Από το Βήμα, 27/3/05)