Με την υπογραφή συμφωνίας για την παροχή φυσικού αερίου από την ρωσική
Gazprom
στην
κινεζική
CNPC
σφραγίστηκε η χθεσινή πρώτη ημέρα της Συνόδου των
G20 στην Αγία Πετρούπολη. Με
τη συμφωνία αυτή, η Μόσχα επεκτείνει τους ενεργειακούς της δεσμούς με το Πεκίνο,
καθώς, αν και προμηθεύει ήδη πετρέλαιο στη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία του
κόσμου, φυσικό αέριο προς την Κίνα παρείχαν μόνο περιφεριακοί ενεργειακοί
ανταγωνιστές της Ρωσίας, όπως το Τουρκμενιστάν.
Ειδικότερα, σύμφωνα με όσα αποκάλυψε ο εκπρόσωπος της ρωσικής
κρατικής εταιρείας φυσικού αερίου, χθες υπεγράφησαν οι βασικοί όροι της συμφωνίας,
ενώ εκκρεμεί ο καθορισμός της τιμής του αερίου που το Πεκίνο θα αγοράσει από τη
Μόσχα. Η συμφωνία αφορά προμήθεια 38 δισεκ. Κυβικών μέτρων ετησίως, ενώ συμφωνήθηκε
η όδευση, το επίπεδο των εγγυημένων όγκων για τους οποίους θα πρέπει να πληρώσει
η κινεζική
CNPC, αλλά και
την ταχύτητα με την οποία θα παραδοθούν οι ποσόττητες αυτές, όπωα αναφέρει ανακοίνωση
της
Gazprom.
Αξιοσημαίωτο είναι ότι στην ανακοίνωσή της η
Gazprom
υπογραμμίζει
ότι οι τιμές πώλησης του φυσικού αερίου προς την Κίνα δεν θα συνδέονται με τις τιμές
benchmark
του
Henry
Hub
στις ΗΠΑ. Είναι, άλλωστε, γνωστό, ότι η ρωσική εταιρεία επιμένει
στη σύνδεση των τιμών του φυσικού αερίου με αυτές του πετρελαίου και όχι με
αυτές του
spot, όπως διαμορφώνονται
σε τέτοια
hub
(κόμβους).
Ωστόσο, ο
Sergei
Kupriyanov,
εκπρόσωπος του κρατικού ρωσικού ενεργειακού κολοσσού διευκρίνισε πως οι δύο
πλευρές δεν έχουν καταλήξει ακόμη στην τιμή πώλησης του φυσικού αερίου, αν και,
όπως δήλωσε, «κάποια πρόοδος» έχει σημειωθεί στις σχετικές συνομιλίες, χωρίς,
ωστόσο, να δώσει περαιτέρω λεπτομέρειες.
Η ρωσική εταιρεία, τέλος, τόνισε ότι επιθυμεί την οριστικοποίηση της συμφωνίας
μέχρι το τέλος του έτους.
Μολονότι η
Gazprom
επιδίωκε εδώ και πολλά χρόνια τη σύναψη συμφωνίας πώλησης φυσικού
αερίου προς την Κίνα, οι συνομιλίες δεν προχωρούσαν εξαιτίας διαφωνιών για την
τιμή και την πιθανή οδό από την οποία θα διερχόταν ο αγωγός του φυσικού αερίου.
Πρέπει να σημειωθεί ότι η
Gazprom
βλέπει την Κίνα και ως μία εναλλακτική εξαγωγική διέξοδο, τη
στιγμή που στην Ευρώπη δέχεται την πίεση από τις ρυθμιστικές παρεμβάσεις της Κομισιόν,
ενώ έχει να αντιμετωπίσει και μείωση στη ζήτηση λόγω της μεγάλης οικονομικής
κρίσης που μαστίζει την Ε.Ε.