Του Τηλέμαχου Μαράτου
Για λόγους ψυχολογικούς και δυσνόητους ο πληθυσμός της Γής βομβαρδίζεται καθημερινώς με νέες ‘αιτίες’ θανάτου. Από τους σκοτεινούς ιούς της Μαύρης Αφρικής, μέχρι τους εξωτικούς της Κίτρινης Ασίας τίποτε δεν έχει διαφύγει της προσοχής των τρομολάγνων. Ούτε το αεράκι που αναπνέουμε, ούτε το νεράκι που πίνουμε. Οι τελάληδες του θανάτου περιφέρονται στα σπίτια μας μέσα από τις οθόνες και τα έντυπα σαν τους μεσαιωνικούς καλόγερους που φώναζαν: «Μετανοείτε! Ο γαρ καιρός εγγύς!». Η αθώα απόλαυσις του μελιού και του γάλακτος π.χ. έχει δηλητηριαστεί από διεστραμμένους ‘ερευνητές’ που ψάχνουν για απειροελάχιστα μόρια ουσιών που ονομάζουν, με απόλαυση, καρκινογόνα, χωρίς να λένε ότι πρέπει να φάει κανείς το ισόποσον του βάρους του καθημερινώς πριν να παρουσιάσει συμπτώματα. Για κάθε κίνδυνο υπεύθυνος είναι πάντοτε, για κάποιο λόγο ‘ο άνθρωπος’ και ο βιασμός της (ιεράς) Φύσεως.
Η ευκολία με την οποία απαριθμούν εκατομμύρια θανάτων είναι τόσο αστεία ώστε κανείς πλέον δεν τα παίρνει στα σοβαρά, υπάρχουν όμως άλλοι κίνδυνοι που είναι πραγματικοί αλλά είτε παρουσιάζονται διαστρεβλωμένοι, από την παραπληροφόρηση της ‘πολιτικής ορθότητος’, είτε αποσιωπούνται. Το AIDS πράγματι θερίζει σε μεγάλες περιοχές της Αφρικής. Κοινός τόπος πλέον ότι φταίει ο …Πάπας διότι δεν επιτρέπει την χρήση προφυλακτικών. Κατηγορείται έτσι για εκατομμύρια θανάτων. Με τον Πάπα μπορεί να διαφωνεί κανείς αλλά πρέπει να του αναγνωρίσει μία συνέπεια. Αυτό που συστήνει είναι η αποχή, εγκράτεια, μονογαμία και συζυγική πίστις δηλαδή πράγματι αποτελεσματική αντιμετώπισις του AIDS, εάν ήταν εφαρμόσιμη. Αντιθέτως η πολιτική ορθότης αναζητεί την πρόληψη εις το προφυλακτικό και την θεραπεία εις τα φάρμακα ούτως ώστε να μην εμποδισθεί η ελευθεριότης στις σχέσεις. Χωρίς αναφορά στους ομοφυλόφιλους.
Αιδήμων σιωπή καλύπτει τις ανακοινώσεις του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας για το πρόβλημα της Ελονοσίας από την οποία πάσχουν πεντακόσια (πραγματικά) εκατομμύρια άνθρωποι και πεθαίνουν τρία εκατομμύρια (πραγματικά και όχι υποθετικά) ασθενείς τον χρόνο, κυρίως παιδιά. Ωστόσο το 1939 ο Ελβετός χημικός Muller, εφεύρε –σχεδόν τυχαίως- το DDT για το οποίο πήρε το βραβείο Νόμπελ το 1948. Το 1970 η ‘Ακαδημία των Επιστημών’ των ΗΠΑ δήλωνε: «Σε πολύ λίγα χημικά χρωστάει η ανθρωπότητα τόσα πολλά όσο στο DDT… σε λιγότερο από δύο δεκαετίες το DDT γλύτωσε από βέβαιο θάνατο 500 εκατομμύρια ανθρώπους».
Από το 1943 η χρήσις του εξαφάνισε μία επιδημία τύφου στην Ιταλία ενώ συγχρόνως παρείχε ανυπολόγιστη προστασία στα στρατεύματα από ζωύφια. Το 1967, χάρις εις το DDT, η ελονοσία είχε εξαφανισθεί από τις ανεπτυγμένες χώρες και είχε αρχίσει να εξαλείφεται από την Λατινική Αμερική, Τροπική Ασία και τρεις χώρες της Αφρικής. Το 1971 ο κόσμος έβλεπε την οριστική εξαφάνιση της ελονοσίας στο άμεσο μέλλον. Το 1972 η χρήση του απαγορεύτηκε.
Οι ‘οικολόγοι’ διάβασαν με ενθουσιασμό ένα βιβλίο μιάς Αμερικανίδος για τους κινδύνους των ζιζανιοκτόνων και τα συμπεράσματα ενός Ruckelhaus διευθυντού της αμερικανικής «Υπηρεσίας Προστασίας του Περιβάλλοντος». Το DDT κατηγορείται ότι : είναι καρκινογόνο, (βεβαίως), βλάπτει τον ‘φαλακρό αετό’, μειώνει το πάχος των αυγών και άλλα. Όλα ανεξαιρέτως χωρίς την παραμικρή απόδειξη. (Υπάρχουν 1.170.000 στοιχεία στην ιστοσελίδα DDT, στο ‘google’ του διαδικτύου. Προσέξτε το junkscience.com – 18 σελίδες). Καμμία έκφρασις λύπης η συγγνώμης δεν έχει ακουστεί από ‘οικολόγους’ για το μεγαλύτερο έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητος, έγκλημα μπροστά στο οποίο ωχριούν τα εγκλήματα του Χίτλερ, του Στάλιν και των δύο πολέμων, αθροιστικώς. Είναι ανατριχιαστική η δήλωσις του Charles Wurster, του ‘Ταμείου για την προστασία του περιβάλλοντος’ των ΗΠΑ, το 1971, όταν του είπαν ότι το DDT είχε σώσει τις ζωές τόσων ανθρώπων στις φτωχές χώρες : «Και τι μ’ αυτό;» είπε. «Οι άνθρωποι είναι υπεύθυνοι για τα προβλήματά μας. Πρέπει να απαλλαγούμε από μερικούς…».
Αυτή η δήλωσις φανερώνει με απόλυτη καθαρότητα την πραγματική φύση της θρησκευτικής μορφής ιδεολογίας που παρουσιάζεται ως οικολογία. Σε κάθε περίπτωση συγκρούσεως συμφερόντων ανθρώπου και ‘περιβάλλοντος’ οι οικολόγοι είναι εναντίον του ανθρώπου.
(Από την Εστία, 1/6/05)