Μεγάλη αναταραχή επικρατεί τους τελευταίους μήνες στον τομέα
του πετρελαίου της Λιβύης, καθώς ολοένα και περισσότεροι εργαζόμενοι στην παραγωγή
και στον τομέα της φύλαξης των τερματικών και των μονάδων παραγωγής εξεγείρονται.
Οι ταραχές αυτές έχουν οδηγήσει σε σημαντική μείωση την
παραγωγή πετρελαίου της χώρας φέτος, από το 1,4 εκατ. βαρέλια σε λιγότερο από
200.000 βαρέλια ανά ημέρα, ενώ τα τερματικά δεν λειτουργούν και έτσι δεν μπορούν
να γίνουν εξαγωγές. Με τον τρόπο αυτό, η χώρα χάνει 100 εκατ. δολάρια κάθε ημέρα.
Επισήμως, οι εργαζόμενοι ζητούν μεγαλύτερους μισθούς, αλλά
οι ειδικοί θεωρούν ότι υπάρχουν άλλοι παράγοντες από πίσω και πιο συγκεκριμένα
οι φυλετικές διαμάχες. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι ο ρόλος της φυλής Ζιντάν, η
οποία είναι ισχυρή σε κρίσιμες πετρελαιοπαραγωγικές περιοχές και διεκδικεί έναν
αναβαθμισμένο ρόλο στην μετά Καντάφι εποχή.
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι το κοινοβούλιο συμφώνησε
ήδη σε μια αύξηση 20% στους μισθούς, αλλά οι ταραχές συνεχίζονται. Επίσης, οι
εργαζόμενοι δεν είναι συνασπισμένοι, αλλά αποτελούν ένα ετερόκλητο πλήθος με λίγα
κοινά σημεία πέραν της μισθολογικής απαίτησης. Επίσης, υπάρχουν και πολλοί πρώην
εργαζόμενοι στο πετρέλαιο, οι οποίοι έχασαν τη δουλειά τους τα τελευταία δύο χρόνια
και ζητούν να επαναπροσληφθούν.
Τέλος, οφείλουμε να σημειώσουμε ότι η κατάσταση αυτή
εγκυμονεί κινδύνους για τις πετρελαϊκές εκείνες που επένδυσαν σημαντικά ποσά στη
Λιβύη τα τελευταία χρόνια, όπως είναι η
Eni, η
OMV
και η
Repsol.