Ενώ οι ασαφείς τύποι της συμφωνίας συνασπισμού δεν
εντυπωσίασαν, οι αντιδράσεις για τη νέα σύνθεση του υπουργικού
συμβουλίου που προέρχεται από τον Μεγάλο Συνασπισμό ήταν σε μεγάλο βαθμό
θετικές. Ο μεγάλος νικητής είναι ο Sigmar Gabriel: αν μη τι άλλο χάρη
στην επιμονή του για ένα δημοψήφισμα των μελών του κόμματος, κατάφερε να
πείσει την Angela Merkel να αποδεχθεί τους Σοσιαλδημοκράτες οι οποίοι
τώρα εκπροσωπούνται δυσανάλογα καλά, τόσο στην πολιτική ατζέντα του
Μεγάλου Συνασπισμού (κατώτατος μισθός, διπλή ιθαγένεια, επιλογή πρόωρης
συνταξιοδότησης), όσο και στο υπουργικό συμβούλιο (έξι υπουργεία
συμπεριλαμβανομένου του «υπερ-υπουργείου» οικονομίας και ενέργειας του
Gabriel). Την ίδια στιγμή, η απώλεια της επιρροής του CSU, του βαυαρικού
τμήματος του CDU, είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή. Ως εκ τούτου, μπορεί να
δούμε κάποια καίρια ευρωπαϊκά αξιώματα να δίνονται το 2014 στο CSU ως
αποζημίωση.
Εξωτερική Πολιτική
Ο Frank Walter Steinmeier, επιστρέφει στη θέση του ως
επικεφαλής του υπουργείου Εξωτερικών, εν μέσω υψηλών προσδοκιών.
Πράγματι, ακόμη και πριν από την επικύρωση της εκλογής του ως νέου
υπουργού Εξωτερικών, είχε προσκληθεί από τον Vitali Klitschko για να
πάει να μιλήσει στα πλήθη στο Κίεβο. Ο Steinmeier φέρνει μαζί του μια
έμπειρη ομάδα και θα πάρει τη σκυτάλη από Gudio Westerwelle, ο οποίος
ήταν τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο μια μη αποφασιστική
φιγούρα.
Η δεύτερη ημέρα του Steinmeier στη θέση του τον
βλέπει να ταξιδεύει στο Παρίσι με την Merkel, ίσως ένα σημάδι ότι αφού ο
Westerwelle χρησιμοποίησε την πρώτη του επίσημη επίσκεψη το 2009, για
να ταξιδέψει στη Βαρσοβία, η νέα γερμανική κυβέρνηση στρέφεται και πάλι
προς την «παλιά Ευρώπη». Η ανανεωμένη έμφαση στη γαλλο-γερμανική σχέση
δεν αποτελεί έλλειψη σεβασμού για την Πολωνία, αλλά μια σαφή επίθεση
γοητείας με στόχο τον Francois Hollande, καθώς και ένα σήμα από το
Βερολίνο πως οι διαπραγματεύσεις σχετικά με τα επόμενα μεταρρυθμιστικά
προγράμματα της Ευρώπης πρέπει να ξεκινήσουν τώρα. Ο Γάλλος υπουργός
Εξωτερικών Laurent Fabius έχει ήδη ανακοινώσει ότι ανυπομονεί να
εργαστεί επί των ανανεωμένων γαλλο-γερμανικών σχεδίων για την Ευρώπη με
το νέο ομόλογό του στο Βερολίνο.
Η μεγαλύτερη πρόκληση για τον Steinmeier είναι ο επαναπροσανατολισμός
της σχέσης της Γερμανίας με τη Μόσχα, η οποία, με φόντο την κρίση στην
Ουκρανία, υπόσχεται να είναι επείγουσα και προβληματική αποστολή. Ως
συγγραφέας του «Εκσυγχρονισμός της εταιρικής σχέσης», ο Steinmeier θα
παρακολουθείται πολύ στενά από τους επικριτές στο Λονδίνο και την
Ουάσιγκτον, αλλά και από τους συνεταίρους του στον συνασπισμό CDU / CSU
όπως η Merkel, ο βουλευτής Andreas Schockenhoff (πρώην συντονιστής των
γερμανο-ρωσικών σχέσεων) και το σχετιζόμενο με το CDU, Ίδρυμα Konrad
Adenauer, που υιοθέτησε έναν αρκετά επιθετικό τόνο όταν ασχολείτο με τον
Ρώσο πρόεδρο Vladimir Putin. Ο Steinmeier, πιθανώς, θα εμπλακεί πιο
ενεργά με την Κίνα, μια άλλη σχέση που ποτέ δεν άνθισε πραγματικά υπό
τον Westerwelle.
Όσον αφορά το προσωπικό, η απόφαση του SPD να
διορίσει τον βουλευτή Michael Roth (43 ετών) ως υφυπουργό Ευρωπαϊκών
Υποθέσεων αποτελεί ένα ενθαρρυντικό μήνυμα. Η ανακοίνωση αυτή συμβολίζει
μια επιθυμία για την μεταβίβαση θέσεων ευθύνης σε μια νεότερη γενιά
πολιτικών. Επιπλέον ο Roth, ο οποίος ήταν προηγουμένως ο εκπρόσωπος της
κοινοβουλευτικής του ομάδας για τις ευρωπαϊκές υποθέσεις, είναι ένας από
τους πιο πρωτοπόρους και φιλοευρωπαϊστές στοχαστές μέσα στο κόμμα του.
Μόλις πριν από λίγες εβδομάδες δημοσίευσε μια έρευνα από κοινού με το
Ίδρυμα Friedrich Ebert για τη δημοκρατία στην Ευρώπη.
Η δεύτερη νέα κοινοβουλευτική υφυπουργός στο Υπουργείο Εξωτερικών, Μaria
Böhmer, αποτελεί μια μάλλον περίεργη επιλογή, δεδομένου ότι δεν
διαθέτει επαρκή εμπειρία στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής (ήταν
προηγουμένως υφυπουργός με αρμοδιότητες για τη μετανάστευση, τους
πρόσφυγες και την ενσωμάτωση), γεγονός που καθιστά δύσκολο να προβλέψει
κανείς τι είδους προφίλ θα αναπτύξει. Τέλος, ο αναμενόμενος διορισμός
του βουλευτή Norbert Röttgen ως νέου επικεφαλής της Επιτροπής
Εξωτερικών Υποθέσεων της Bundestag, σημαίνει την επιστροφή ενός ακόμη
οικείου προσώπου που είναι αφοσιωμένο στο ευρωπαϊκό σχέδιο, σε ένα
αξίωμα περιωπής.
Αμυντική Πολιτική
Ο διορισμός της Ursula von der Leyen ως υπουργού Άμυνας είναι η
μεγαλύτερη έκπληξη των τελευταίων ημερών. Αυτή θα φέρει αναμφίβολα μια
νέα δυναμική στο υπουργείο της και στις ομοσπονδιακές ένοπλες δυνάμεις,
της Bundeswehr, όχι μόνο λόγω της πολιτικής ευκινησίας και της
αυτοπεποίθησής της, αλλά και επειδή είναι η πρώτη γυναίκα επικεφαλής του
γερμανικού στρατού.
Δεν είναι σαφές σε ποιο βαθμό η von der Leyen θα
μπορέσει να εφαρμόσει τις εκτεταμένες, αλλά ασαφείς κατευθυντήριες
γραμμές για την ευρωπαϊκή πολιτική άμυνας και ασφάλειας που συμφωνήθηκαν
κατά την διάρκεια των διαπραγματεύσεων για τον συνασπισμό από τον
απερχόμενο υπουργό Άμυνας Tomas de Maizière και τον νυν υπουργό
Εξωτερικών Steinmeier. Η έκκλησή της για τις «Ηνωμένες Πολιτείες της
Ευρώπης» το 2011, η οποία αντιμετωπίστηκε θετικά κατά κύριο λόγο,
δημιουργεί ελπίδες ότι θα υπάρξει κάποια πρόοδος στο έργο της CSDP κατά
τη διάρκεια της θητείας της. Σε κάθε περίπτωση, είναι καθησυχαστικό το
γεγονός ότι άλλος ένας Ευρωπαίος συντηρητικός συμπράττει με τον Wolfgang
Schäuble κατέχοντας μια θέση-κλειδί στο υπουργικό συμβούλιο. Το γεγονός
ότι ο φιλοευρωπαίος πρώην υπουργός Ένέργειας Peter Altmaier θα αναλάβει
το υπουργείο της Καγκελαρίας, μια από τις πλέον σημαίνουσες
συμβουλευτικές θέσεις της Merkel, θα μπορούσε να ολοκληρώσει μια νέα
άτυπη φράξια στο εσωτερικό της γερμανικής κυβέρνησης που υποστηρίζει την
ευρωπαϊκή ιδέα.
Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ: http://www.ecfr.eu/blog/entry/merkels_new_foreign_policy_line_up
Πηγή: www.capital.gr