Του Β.Ι. Κοραχάη
Η δολοφονική και άνανδρη επίθεση των Ισλαμιστών στο Λονδίνο δικαιώνει απολύτως και τη στρατηγική και την πολιτική του Προέδρου Μπους όπως την χάραξε μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001 οπότε άνοιξε ο αιματηρός κύκλος της βίας με πρωτοβουλία μουσουλμάνων τρομοκρατών. Υπήρξαν τότε με την κατάρρευση των διδύμων πύργων της Νέας Υόρκης 3.643 νεκροί και περίπου 4.000 τραυματίες, σε διάστημα μιας ώρας. Είχαν προηγηθεί δεκάδες επιθέσεις στην Ευρώπη και αλλού με εκατοντάδες νεκρούς και χιλιάδες τραυματίες. Και ουδείς ποτέ από τους Αραβες ζήτησε συγγνώμη για εκείνη την αιματοχυσία.
Ακολούθησαν πολλές άλλες, οι φονικώτερες των οποίων ήσαν της Μαδρίτης στις 11 Μαρτίου 2004 με την ανατίναξη τεσσάρων σιδηροδρομικών συρμών που στοίχισαν τη ζωή σε 191 αθώους πολίτες. Και επί πλέον αφήκαν 1.900 βαρύτατα τραυματισμένους. Την επομένη όμως μέρα, ένας στους τέσσερεις Ισπανούς κατέβηκαν στους δρόμους για να διαδηλώσουν την αντίθεσή τους στην τρομοκρατία.
Εν τούτοις στις 14 Μαρτίου 2004 οι εκλογές στην Ισπανία ανέδειξαν νικητή τον σοσιαλιστή Χοσέ Λουίς Θαπατέρο, ο οποίος πανικόβλητος έσπευσε στις 18 Μαρτίου 2004 να αποσύρει τα στρατεύματα της χώρας του από το Ιράκ, σύμφωνα και με τις προεκλογικές του υποσχέσεις. Αλλά ιδού ποιά ήταν η απάντηση: Η Αλ Κάιντα εξαπέλυσε προχθές νέες βομβιστικές επιθέσεις αυτή τη φορά στη Βαρκελώνη. Με τους Μουσουλμάνους δεν βρίσκεις άκρη. Διότι, σημειώστε, πότε εξαπολύθηκε η επίθεση στη Βρεταννία; Την ώρα ακριβώς που συνεδρίαζαν οι ηγέτες των οκτώ ισχυροτέρων χωρών του κόσμου για να πάρουν σοβαρές αποφάσεις υπέρ των πτωχοτέρων λαών της Υφηλίου.
Αυτό σημαίνει ισλαμικός φανατισμός. Δεν τον ενδιαφέρουν καθόλου ούτε η φτώχεια, ούτε οι άνθρωποι. Εργάζονται συστηματικά και με πείσμα για να επιβάλουν το δικό τους αναχρονιστικό, θεοκρατικό και βάρβαρο σύστημα σε όλη την Ευρώπη. Συνηγόρους και συνεργούς βρίσκουν μέσα στον κύκλο των τρομοκρατών, των αναρχικών και των αριστεριστών, ανεξαρτήτως χρώματος και φυλής. Γι’ αυτό και είναι δύσκολη η εξουδετέρωση των μηχανισμών τους. Αυτοί είναι εκείνοι οι οποίοι με πρόσχημα δήθεν την «παγκοσμιοποίηση» υπονομεύουν ως κοινοί εμπρηστές την ειρήνη του κόσμου. Μια επισήμανση: Μόλις ανακοινώθηκε, ότι στην Βρεταννία οι κάμερες στους δρόμους κατέγραψαν τα πορτραίτα των τεσσάρων βομβιστών. Είναι τάχα συμπτωματικό ότι στην Αθήνα οι αναρχικοί τις καταστρέφουν;
Η Ιστορία διδάσκει. Ουδείς όμως τη μελετά και ουδείς την αναλύει. Πάντως η σκληρή και αδυσώπητη καταδίωξη της τρομοκρατίας, είναι η αλάνθαστη μέθοδος που μπορεί κάποτε να οδηγήσει στην εξουδετέρωσή της. Θυμηθείτε την περίπτωση της καταρρίψεως του αεροπλάνου της «Παναμέρικαν» πάνω από το Λόκερμπι της Σκωτίας στις 21 Δεκεμβρίου του 1988. Και εκείνο το περιστατικό τα φερέφωνα των τρομοκρατών προσπαθούσαν να το συσκοτίσουν, μολονότι είχαν σκοτωθεί 270 άνθρωποι. Χρειάσθηκαν έρευνες μηνών για να διαπιστωθεί ότι ήταν έργο Λιβύων τρομοκρατών, ανθρώπων του Καντάφι.
Τότε απεφάσισε ο Πρόεδρος Κλίντον να πλήξει μέρα μεσημέρι με έναν ανηλεή και φοβερό βομβαρδισμό την Τρίπολη της Λιβύης για να τιμωρήσει τον ίδιο τον Καντάφι (φίλο εγκάρδιο του Ανδρέα Παπανδρέου), ο οποίος κατέφυγε στα βάθη της ερήμου και σώθηκε ως εκ θαύματος. Ο Μουσουλμάνος δικτατορίσκος, από εκείνη τη στιγμή μετεβλήθη σε «άκακον αρνίον». Παραδέχθηκε την ενοχή των τρομοκρατών του, κατέβαλε ιλιγγιώδη ποσά για την αποζημίωση των οικογενειών των θυμάτων και παρέδωσε τους ενόχους στη Σκότλαντ Γυάρντ, η οποία και τους είχε ανακαλύψει.
Η Ιστορία διδάσκει ότι η τρομοκρατία, αυτή τη γλώσσα καταλαβαίνει. Και καμμιά άλλη. Η Δύση μπήκε ήδη στη διαδικασία του Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου εναντίον του Ισλαμισμού. Ο οποίος καθόλου δεν αδικείται. Ούτε οι λαοί του υποφέρουν. Αντιθέτως, έχουν απέραντες εκτάσεις και να εγκατασταθούν και να ευημερήσουν. Ας στραφούν λοιπόν προς τους «πετρελαιάδες» φίλους τους και από αυτούς ας αξιώσουν βοήθεια. Και προπαντός να μην παριστάνουν τα θύματα. Αποτελεί έσχατο παραλογισμό και θράσος να επιδιώκουν να επιβληθούν στη Δύση δια της βίας και του αίματος.
(Από την Εστία, 14/7/05)