Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου
Η αποτρόπαια τρομοκρατική επίθεση στο Λονδίνο έφερε και πάλι στην επιφάνεια τον αθεράπευτο αντιδυτικισμό δημοσίων προσώπων και έγκυρων, υποτίθεται, αναλυτών στην Ελλάδα. Ο «πλούτος της Δύσης» και η «εκμετάλλευση των φτωχών του τρίτου κόσμου» αποτελεί για κάποιους την αιτία των χτυπημάτων των τρομοκρατών. Οι «σφαγές αθώων» στο Ιράκ και το Αφγανιστάν καθώς και τα «εγκλήματα σε βάρος των Παλαιστινίων» συνιστούν για κάποιους άλλους τις αφορμές για το τυφλό μίσος των ισλαμιστών τρομοκρατών. Αλλά εμείς οι έλληνες δεν έχουμε λόγο να ανησυχούμε, μας λένε κάποιοι άλλοι. Διότι πάντα, «σε πείσμα της Δύσης», είχαμε καλές σχέσεις με τους Άραβες.
Αν είσαι βέβαια αφελής είναι δυνατόν να δεχθείς αυτούς τους ισχυρισμούς. Διότι την τρομοκρατία δεν την προωθούν οι Αραβικές χώρες. Που έχουν με εμάς καλές σχέσεις. Αλλά οι ακραίοι ισλαμιστές. Που πολέμησαν εθελοντές εναντίον των Σέρβων στη Βοσνία και το Κόσοβο. Την ώρα που πολλοί εδώ υποστήριζαν με πάθος τους σφαγείς του Μιλόσεβιτς και ξόρκιζαν δημόσια τα υποτιθέμενα αναδυόμενα «ισλαμικά τόξα». Ποίους επίσης παλαιστίνιους κι άλλους κατατρεγμένους Άραβες υποστηρίζουν οι ισλαμιστές που βάζουν βόμβες στο Ουζμπεκιστάν, το Νταγκεστάν και το Πακιστάν; Υπήρξε ποτέ παλαιστίνιος υπεύθυνος για πράξεις βίας έξω από τα εδάφη του Ισραήλ και της Παλαιστίνης; Ποτέ και σε καμία περίπτωση. Κατά κύριο λόγο διότι οι Παλαιστίνιοι είναι από τους περισσότερο εκκοσμικευμένους μουσουλμάνους και το ακραίο Ισλάμ δυσκολεύεται να ριζώσει στις τάξεις τους.
Και την απελπισία ποιών φτωχών εκφράζουν οι καλοβολεμένοι Σαουδάραβες και Κουβειτιανοί που βρίσκονται πίσω από τις περισσότερες πράξεις τρόμου στον κόσμο όλο; Δεν έχουν σημειωθεί τρομοκρατικά χτυπήματα εναντίον δυτικών η άλλων στόχων από εξαθλιωμένους οικονομικά κατοίκους των πάμπτωχων συνοικιών του Ρίο ντε Τζανέιρο, της Μπανγκόκ και της Κινσάσα, Κοινός παρονομαστής των βομβιστών - μαζικών δολοφόνων είναι η πίστη τους στο Ισλάμ και στους επουράνιους παραδείσους που υπόσχονται οι μουλάδες. Το χειρότερο μάλιστα είναι πως ούτε μία φορά δεν έχει υπάρξει επίσημη θεολογική καταγγελία των πρακτικών του Οσάμα μπιν Λάντεν και της Α Κάιντα από τους ιερωμένους του αυστηρού Μπαχαμπισμού. Δεν έχει ποτέ εκδοθεί κάποια Φατουά (θρησκευτικός αφορισμός) που να καταδικάζει τους φονιάδες από τους θρησκευτικούς ηγέτες της αυστηρής αυτής εκδοχής του Σαουδαραβικού Σουνιτικού Ισλάμ.
Τέλος, από χέρια φανατικών μουσουλμάνων – κι’ όχι δυτικών - δεκάδες άμαχοι χάνουν τη ζωή τους σχεδόν καθημερινά στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Κι αυτό δεν είναι αποτέλεσμα της στρατιωτικής επέμβασης της Δύσης. Διότι μερικές χιλιάδες – κυρίως Κούρδοι και Σιίτες – άφηναν την τελευταία τους πνοή στα χέρια των Ταλιμπάν και του Σαντάμ Χουσείν για χρόνια, πριν από την εισβολή των αμερικανών. Οι ισλαμιστές λοιπόν σκοτώνουν κατά δεκάδες και αθώους μουσουλμάνους. Αδιαφορώντας για την ανθρώπινη ζωή. Μπροστά στην επιδίωξη των φανατικών τους στόχων. Καλό είναι κάποιοι να ανοίξουν επιτέλους τα μάτια τους. Και να συνειδητοποιήσουν τι γίνεται γύρω τους.
Οι ακραίοι ισλαμιστές μισούν την Δύση. Όχι γι αυτά που κάνει. Αλλά γι αυτό που είναι. Ο δυτικός τρόπος ζωής, η ανοχή, ο καταναλωτισμός και η οικονομική ανάπτυξη συνιστούν απειλή για την εφαρμογή του ιερού ισλαμικού νόμου (Σαρία) στην καθημερινή ζωή των κοινωνιών. Κι οφείλει, σύμφωνα με τους ισλαμιστές, ο τρόπος αυτός ζωής να συντριβεί. Οι φανατικοί μουσουλμάνοι αισθάνονται πολιτιστικά αποξενωμένοι. Αδύναμοι να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της παγκοσμιοποιημένης μας εποχής. Νοιώθουν ξεριζωμένοι κι επιδιώκουν τη ένταξή τους σε μία κυρίαρχη μουσουλμανική κοινότητα (Ούμμα) που όμως θα πρέπει να οικοδομηθεί σε βάρος όλων των άλλων. Σαν τους απογοητευμένους σημερινούς άκρο-αριστερούς ξεσπάνε στους ίδιους αδυσώπητους εχθρούς: τον καπιταλισμό, τον ιμπεριαλισμό και την παγκοσμιοποίηση.
Ούτε βέβαια το μίσος των ακραίων ισλαμιστών έχει να κάνει το παραμικρό με τους φτωχούς της γης. Οι πετρελαιοπαραγωγές μουσουλμανικές χώρες αδιαφορούν για την φτώχεια στην Αφρική. Και δεν συνεισφέρουν για την μείωσή της. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι η κυριαρχία του θρησκευτικού τους μηνύματος. Και οι ακραίοι ισλαμιστές αναλαμβάνουν με την καλλιέργεια του μίσους για να το πετύχουν. Και το μίσος αυτό δεν καταπολεμείται με μέσα πολιτικά. Διότι δεν έχει σχέση με την πολιτική. Είναι ζήτημα αξιών και προκαταλήψεων. Και κάποιοι χρηματοδοτούν ανενόχλητοι τις πράξεις αυτές μαζικών δολοφονιών για την κυριαρχία των αξιών του φανατισμού και της εμπάθειας. Και οφείλει η Δύση αυτές τις πηγές χρηματοδότησης να τις εξαφανίσει κάνοντας επίσης απόλυτα σαφές πως οι δικές της αξίες δεν πρόκειται ποτέ να καμφθούν και να υποχωρήσουν.