Του Γιάννη Μαρίνου
Μάλλον ματαιοπονώ, αλλά δεν μπορώ να μην υπενθυμίσω ότι η νέα τραγωδία που μας συγκλόνισε σχεδόν όλους ήταν αναμενόμενη. Στον εδώ και μία τουλάχιστον 10ετία τρίτο παγκόσμιο πόλεμο που έχει κηρύξει η ριζοσπαστική πτέρυγα του Ισλάμ κατά των χριστιανών και των εβραίων, η Βρετανία και ιδιαίτερα το πολλαπλά ευάλωτο Λονδίνο πρόσφερε τη μεγάλη ευκαιρία. Τη διάσκεψη κορυφής των Οκτώ στη Σκωτία, όπου το ποικίλων συμφερόντων ακτιβιστικό συνονθύλευμα είχε περικυκλώσει τους συνεδριάζοντες για να τους πείσει να σταματήσουν την παγκοσμιοποίηση και να διασώσουν από την πείνα τους λαούς της Αφρικής. Αν η φρίκη και ο φόβος για το αύριο δεν ήταν τα κυρίαρχα αισθήματα, θα έπρεπε να προκαλούσε τη γενική ιλαρότητα το γεγονός ότι των εκδηλώσεων κατά της παγκοσμιοποίησης, που υποτίθεται ότι κάνει τους φτωχούς φτωχότερους (ενώ αυτήν ακριβώς επιζητούν οι φτωχοί και πολεμούν οι «προστάτες» τους), ηγείτο ένας αστερισμός από κατά κανόνα γηρασμένους δισεκατομμυριούχους της ελαφράς μουσικής, οι οποίοι είναι κατ' εξοχήν προϊόν της ελεγχόμενης από τους Αγγλοαμερικανούς παγκοσμιοποίησης στον χώρο του θεάματος. Χωρίς αυτήν ποιος θα τους ήξερε; Τους προσφέρθηκε και άρπαξαν τη μεγάλη ευκαιρία (και μάλιστα για όντως καλό σκοπό) να αυτοδιαφημισθούν τσάμπα σε ολόκληρο τον πλανήτη και να γίνουν ακόμη πλουσιότεροι. Ωστόσο την αυτοδιαφήμισή του και την εκ του ασφαλούς ταπείνωση των Οκτώ Μεγάλων ήταν εύλογο να οργανώσει και ο επίσης δισεκατομμυριούχος ιδρυτής της Αλ Κάιντα Μπιν Λάντεν. Και δυστυχώς για μία ακόμη φορά κυριάρχησε η υποκρισία και η εθελοτύφλωση. Πεισματικά αρνούμεθα να δούμε ότι οι τρομοκράτες ούτε της φτώχειας και της αμάθειας προϊόντα είναι (αφού προέρχονται από ευημερούσες έως πάμπλουτες χώρες και ανήκουν στις τάξεις μορφωμένων και καλώς σταδιοδρομούντων προσώπων) ούτε αυτήν καν επικαλούνται (έστω και προσχηματικά) για να δικαιολογήσουν τις μαζικές σφαγές με την εθελοντική προσφορά φανατικών, που έχουν την πεποίθηση ότι αυτή η δολοφόνος αυτοκτονία τους θα ανταμειφθεί με μια εκλεκτή θέση στον Παράδεισο δίπλα στον πολεμοχαρή ιδρυτή της θρησκείας τους, τον Μωάμεθ.
Όπως έχω επισημάνει με σειρά άρθρων μου στο «Βήμα» εδώ και τέσσερα χρόνια, μια πτέρυγα φανατικών του Ισλάμ ανταποκρινόμενη στο κάλεσμα του Κορανίου για Ιερό Πόλεμο παίρνει ρεβάνς κατά των Σταυροφοριών παντού στη γη και όχι μόνο λόγω Παλαιστινιακού και Ιράκ, όπως θέλουμε βολικά να πιστεύουμε. Φυσικά το Ιράκ με την ασύνετη και απάνθρωπη επέμβαση των Αμερικανών για ανύπαρκτη αιτία, προσφέρει πλούτο ελαφρυντικών στους μαχητές του Ισλάμ. Ενώ η αποχαυνωμένη και παραπαίουσα (και οικονομικά) Ευρώπη προσφέρει έδαφος και φιλοξενία, και νομικό πολιτισμό για την άνετη δραστηριοποίηση της ισλαμικής τρομοκρατίας.
Σύμφωνα με την «Corriere dela Serra», τους πιο επικίνδυνους ισλαμιστές παράγει η φιλόξενη Ευρώπη αφενός με την παχυλή άγνοιά της για τις θανατηφόρες διαφορές που υφίστανται στο μουσουλμανικό σύμπαν, και αφετέρου ως απόρροια του μεταναστευτικού κύματος των μουσουλμάνων προς την Ευρώπη. Οσο πιο μορφωμένος (και όχι πεινασμένος) είναι ο μετανάστης τόσο περισσότερο αναζητεί την ταυτότητά του σε ιδεολογικά πρότυπα. Με αυτόν τον τρόπο είναι εύκολο να μετατρέψεις τη θρησκευτική παράδοση σε ιδεολογία και την ιδεολογία σε στράτευση. Ηδη η Ιταλία, η Γαλλία και ιδιαίτερα η Βρετανία έχουν εξελιχθεί σε χώρες παραγωγής και εξαγωγής τρομοκρατίας πληρώνοντας τώρα την εθελοτύφλωσή τους.
(Από το Βήμα, 17/7/05)