Η ζήτηση για φυσικό αέριο έχει αυξηθεί
κατακόρυφα μετά το 2000 στην Κίνα, η οποία πλέον χρησιμοποιεί 168 δις. κ.μ.
ετησίως και είναι ο τρίτος μεγαλύτερος καταναλωτής παγκοσμίως μετά τις ΗΠΑ και
τη Ρωσία.
Χαρακτηριστικό είναι ότι η κινεζική κατανάλωση
επταπλασιάστηκε τα τελευταία δεκατρία χρόνια και αναμένεται να αυξηθεί ακόμα
περισσότερο καθώς το Πεκίνο επιθυμεί να ξεφύγει από τον ρυπογόνο άνθρακα για
την ηλεκτροπαραγωγή. Οι προβλέψεις του Διεθνούς Οργανισμού Ενέργειας (ΙΕΑ) κάνουν
λόγο για αύξηση στα 315 δις. κ.μ. ως το 2019, αν και υπάρχουν αρκετοί αστάθμητοι
παράγοντες που θα μπορούσαν να επηρεάσουν την πραγματική εξέλιξη της ζήτησης.
Όπως είναι φυσικό, προκειμένου να καταναλώνει
η Κίνα περισσότερο αέριο δεν αρκεί μονάχα η μεγάλη συμφωνία που έκλεισε με τους
Ρώσους φέτος (ύψους 400 δις. δολαρίων), αλλά χρειάζονται να υλοποιηθούν και τεράστια
έργα που αφορούν το δίκτυο της ίδιας της χώρας. Σε κάθε περίπτωση, στόχος της κυβέρνησης
είναι να αυξηθεί το μερίδιο του φυσικού αερίου επί της πρωτογενούς κατανάλωσης
ενέργειας από το 4% στο 8% ως τα τέλη του 2015 και στο 10% ως το 2020.
Ενώ λοιπόν η Κίνα φαίνεται να έχει καταφέρει
να εξασφαλίσει αρκετό αέριο από το εξωτερικό από πηγές όπως η Ρωσία και η
Κεντρική Ασία, παράλληλα διερευνά τις δυνατότητες για εκμετάλλευση των εγχώριων
πηγών και δη των σχιστολιθικών κοιτασμάτων της. Καθώς η χώρα αυτή είναι πιο
αραιοκατοικημένη και οι αρχές δεν ενδιαφέρονται τόσο για την προστασία του
περιβάλλοντος όσο στην Ευρώπη, η εκμετάλλευση του αερίου σχιστών προβλέπεται να
γίνει σε μεγαλύτερη έκταση και να μιμηθεί σε ένα βαθμό την επανάσταση που
συντελέστηκε στις ΗΠΑ την τελευταία δεκαετία.
Το πρόβλημα, σύμφωνα με τους
Financial
Times, είναι ότι η Κίνα δεν διαθέτει όλες εκείνες
τις μικρομεσαίες και μεγάλες εταιρείες που διαθέτουν την κατάλληλη τεχνογνωσία
για αυτές τις δραστηριότητες. Κατ’ επέκταση θα αναγκαστεί να βασιστεί σε
συνεργασίες με ξένους ομίλους. Στόχος του Πεκίνου σε αυτόν τον τομέα είναι να
υπάρχει μια παραγωγή αερίου σχιστών 30 δις. κ.μ. ετησίως ως το 2020.
Τέλος, οι αναλυτές θεωρούν ότι βασικός παράγοντας για την συνέχεια
θα είναι η τιμή του φυσικού αερίου στην κινεζική αγορά, καθώς θα κρίνει το αν
θα προχωρήσουν οι επενδύσεις στο δίκτυο και στην ανάπτυξη της αγοράς εν γένει. Το
Πεκίνο καλείται να επιτύχει μια τιμή ούτε πολύ υψηλή, ούτε πολύ χαμηλή, πράγμα
που πάντα είναι πρόκληση.