Κλιμακώνεται η αντιπαράθεση στους κόλπους της ΕΚΤ σχετικά με την προοπτική αγοράς κρατικών ομολόγων. Εν αναμονή της κρίσιμης συνάντησης στις 22 Ιανουαρίου, τα βλέμματα είναι στραμμένα στη σχετική γνωμοδότηση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, που θα αφήσει το αποτύπωμά της σε οποιοδήποτε πρόγραμμα αποφασισθεί. Για να πείσει τους επικριτές του στη Γερμανία, ο πρόεδρος της ΕΚΤ, Μάριο Ντάγκι, θα μεταβεί αύριο στο Βερολίνο όπου θα συμμετάσχει σε συνέδριο.
Οικονομικοί αναλυτές επισημαίνουν πως «το θέμα είναι να βρεθεί ο κοινός παρονομαστής και να συμφωνήσουν οι περισσότεροι, αλλά δεν είναι σαφές πόσο μεγάλο ρίσκο είναι διατεθειμένοι να αναλάβουν τα κράτη της Ευρωζώνης». Η παρουσία του κ. Ντράγκι σε συνέδριο της εφημερίδας Welt, αλλά κλειστό στα μέσα ενημέρωσης, καταδεικνύει την προσπάθεια του κεντρικού τραπεζίτη να κάμψει τις αντιστάσεις της Γερμανίας, που θεωρεί ότι αναλαμβάνει μεγάλο ρίσκο και τιμωρεί τους καταθέτες με υπερβολικά χαμηλά επιτόκια. Ο ίδιος επιμένει πως τα μέτρα που λαμβάνει είναι αναγκαία για την εξυγίανση της Ευρωζώνης.
Την ίδια ημέρα θα γνωμοδοτήσει για τη νομιμότητα του προγράμματος αγοράς ομολόγων (ΟΜΤ) το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, στο οποίο έχει παραπέμψει το θέμα το Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας κρίνοντας εαυτόν αναρμόδιο. Είχε προηγηθεί προσφυγή της γερμανικής κυβέρνησης, που κατήγγειλε το πρόγραμμα ότι ακόμη και χωρίς να έχει υλοποιηθεί αποτελεί υπέρβαση των αρμοδιοτήτων της ΕΚΤ. Το γερμανικό Συνταγματικό Δικαστήριο έχει εκφράσει την εκτίμηση πως ένα πρόγραμμα αγοράς ομολόγων θα παραβίαζε τους κανόνες της Ε.Ε., καθώς αυτοί περιορίζουν την αποστολή της ΕΚΤ στην άσκηση νομισματικής πολιτικής και της απαγορεύουν την άσκηση οικονομικής πολιτικής, η οποία μπορεί ωστόσο να νομιμοποιείται εάν περιορίζεται από ορισμένες προϋποθέσεις. Αν ορίσει αυτές τις προϋποθέσεις το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, ίσως ισχύσουν στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης.
Ηδη η ΕΚΤ εξετάζει, πάντως, ορισμένες ανησυχίες. Οπως δήλωσε στη γερμανική εφημερίδα Boersen-Zeitung ο Πίτερ Πράετ, οικονομολόγος της ΕΚΤ, εξετάζεται η προοπτική να υποχρεωθούν οι εθνικές κεντρικές τράπεζες να επωμισθούν τον κίνδυνο στάσης πληρωμών των ομολόγων που θα αγοράζει. Στο μεταξύ, τα στελέχη της παρουσίασαν την περασμένη εβδομάδα σχέδια για την αγορά ομολόγων, κυρίως κρατικών, αξίας έως 500 δισ. ευρώ.
Η συζήτηση ενοχλεί τον κ. Βάιντμαν, ο οποίος υποστηρίζει πως δεν χρειάζονται περαιτέρω μέτρα νομισματικής πολιτικής καθώς η πτώση της τιμής του πετρελαίου δίνει ώθηση στην οικονομία, ενώ με τα νέα μέτρα οι κυβερνήσεις δεν θα έχουν πλέον κίνητρο να προχωρήσουν σε μεταρρυθμίσεις. Θα αναφερθεί στο θέμα το βράδυ της Πέμπτης, στο πλαίσιο ομιλίας του για την εικόνα της οικονομίας το 2015. Σύμφωνα με τη Handelsblatt, τουλάχιστον επτά από τα 25 μέλη του Δ.Σ. της ΕΚΤ τάσσονται κατά της ποσοτικής χαλάρωσης, όπως ο Ιβ Μερς.
Ο κ. Ντράγκι έχει τονίσει πως δεν απαιτείται ομοφωνία για την ποσοτική χαλάρωση, ενώ έχει τονίσει ότι «πρέπει να δράσουμε κατά του κινδύνου του πληθωρισμού». Σε συνδυασμό με τις δηλώσεις του Μπενουά Κερ, στελέχους της ΕΚΤ, πως έχει διαμορφωθεί «ευρεία συναίνεση» για τη λήψη του μέτρου, φαίνεται πως ο προβληματισμός περιορίζεται στο εύρος και στον σχεδιασμό του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης και όχι στο αν θα ανακοινωθεί.
Συνεχίζεται η υποχώρηση του ευρώ
Περαιτέρω υποχώρηση του ευρώ, που χθες κυμαινόταν στο 1,1820 δολ., προβλέπει η Goldman Sachs καθώς εκτιμά τώρα πως σε διάστημα δύο ετών, τον Ιανουάριο του 2017, το ενιαίο νόμισμα θα έχει ισοτιμία 1 προς 1 με το δολάριο. Θεωρεί πιθανή ακόμα μεγαλύτερη αποδυνάμωση του ευρώ με προοπτική ένα έτος αργότερα, τον Ιανουάριο του 2018, το ενιαίο νόμισμα να έχει υποχωρήσει στα 90 σεντς του δολαρίου. Παράλληλα, η αμερικανική τράπεζα κάνει λόγο για παρατεταμένη περίοδο ισχυρού δολαρίου, δεδομένου ότι ανακάμπτει η αμερικανική οικονομία και εν μέσω ισχυρών ρυθμών ανάπτυξης εκτιμάται πως επίκειται αύξηση επιτοκίων του δολαρίου από τη Fed. Ο αναλυτής της Goldman Sachs Ρόμπιν Μπρουκς επισημαίνει πως όλα αυτά συμβαίνουν στις ΗΠΑ ενώ η Ευρωζώνη εξακολουθεί να αγωνίζεται με τους χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξής της και τη χαμηλή ανταγωνιστικότητά της, δεδομένα που θέτουν τις συνθήκες για περαιτέρω υποχώρηση του ευρώ.
Πηγή: Kathimerini.gr